មន្ទីរសុខាភិបាលសាធារណៈ និងមូលដ្ឋានទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក មិនត្រឹមតែត្រូវប្រឈមនឹងការជះកំហឹងពីសាធារណជនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងត្រូវប្រឈមនឹងការរីករាលដាលក្នុងចំណោមបុគ្គលិក ភាពហត់នឿយ ការបញ្ឈប់បុគ្គលិក ការផ្តល់មូលនិធិមិនទៀងទាត់ និងការធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំងនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់មន្ត្រីសុខាភិបាលក្នុងការដាក់បញ្ហាសុខភាព ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងជំងឺរាតត្បាតតាំងពីដំណាក់កាលដំបូង។
ខណៈពេលដែលមេរោគនេះបានសម្លាប់មនុស្សជាង ៧០ ម៉ឺននាក់ នៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងរយៈពេលជិត ២ ឆ្នាំនោះ គ្រោះថ្នាក់ ១ ទៀត ដែលមើលមិនឃើញ គឺការធ្លាក់ចុះប្រព័ន្ធសុខភាពសាធារណៈរបស់ប្រទេសនេះ។
បញ្ហាកង្វះខាតថវិកាគឺជារឿងម្យ៉ាង ប៉ុន្តែការមិនអើពើលើគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺកូវីដ សូម្បីតែមុនពេលមានជំងឺរាតត្បាតនោះ បានធ្វើឱ្យសុខភាពសាធារណៈនៅក្នុងប្រទេសនេះកាន់តែដុនដាបបន្ថែមទៀត តាមរបៀបមួយ ដែលអាចនឹងបន្សល់រហូតដល់រាប់ទសវត្សរ៍ខាងមុខទៀត។
ការពិនិត្យឡើងវិញរបស់កាសែត The New York Times លើនាយកដ្ឋានសុខាភិបាលរាប់រយនៅក្នុងរដ្ឋទាំង ៥០ បានបង្ហាញថា សុខភាពសាធារណៈក្នុងតំបន់ទូទាំងប្រទេសមិនសូវមានឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងជំងឺរាតត្បាតសម្រាប់ពេលឥឡូវនេះទេ បើធៀបទៅនឹងដើមឆ្នាំ ២០២០។
លោកស្រី Adriane Casalotti ប្រធានផ្នែកកិច្ចការសាធារណៈ និងរដ្ឋាភិបាលនៃសមាគមជាតិ និងមន្ត្រីសុខភាពទីក្រុង បាននិយាយថា៖ «យើងបានរៀនអំពីមេរៀនខុសទាំងអស់ពីជំងឺរាតត្បាត យើងកំពុងវាយប្រហារ និងដកហូតសិទ្ធិអំណាចពីប្រជាជន ដែលកំពុងព្យាយាមការពារយើង»។
កាសែតដដែលនេះ បានសម្ភាសមន្ត្រីសុខភាពក្នុងស្រុកជាង ១៤០ នាក់ អ្នកជំនាញសុខភាពសាធារណៈ និងអ្នកតាក់តែងច្បាប់ ហើយបានពិនិត្យច្បាប់រដ្ឋថ្មី វិភាគឯកសាររដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់ និងបញ្ជូនការស្ទង់មតិទៅគ្រប់មន្ទីរសុខាភិបាលស្រុកនៅក្នុងប្រទេស។ ក្នុងនោះនាយកដ្ឋានស្ទើរ ៣០០ បានឆ្លើយតប ដោយពិភាក្សាអំពីកង្វល់របស់ពួកគេចំពោះការផ្តល់មូលនិធិរយៈពេលវែងបុគ្គលិកសិទ្ធិអំណាច និងការគាំទ្រសហគមន៍។
លទ្ធផលបានបង្ហាញថា ទីភ្នាក់ងារសុខាភិបាលសាធារណៈ បានឃើញការបណ្តេញបុគ្គលិកចេញយ៉ាងច្រើន ដែលភាគច្រើនហត់នឿយ និងខូចចិត្ត ១ ផ្នែកដោយសារការរំលោភបំពាន និងការគំរាមកំហែងផ្សេងៗ។ នាយកដ្ឋានរាប់សិបបានរាយការណ៍ថា ពួកគេមិនមានបុគ្គលិកទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែបែរជាបាត់បង់បុគ្គលិកថែមទៅវិញ។ បុគ្គលិកប្រហែល ១៣០ នាក់ បាននិយាយថា ពួកគេមិនមានមនុស្សគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើការតាមដានទំនាក់ទំនងដែលជាឧបករណ៍សំខាន់បំផុតមួយសម្រាប់កំណត់ការរីករាលដាលនៃមេរោគ។
កាសែតដដែលក៏បានរកឃើញថា មន្ត្រីសុខាភិបាលកំពូលជាង ៥០០ នាក់ បានចាកចេញពីការងារក្នុងរយៈពេល ១៩ ខែចុងក្រោយនេះ។
បន្ថែមពីនេះ រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធត្រូវផ្ដល់ថវិការាប់ពាន់លានដុល្លារដល់សុខភាពសាធារណៈ ប៉ុន្តែភាគច្រើននៃថវិកានេះ ត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីទប់ទល់នឹងគ្រាអាសន្នជាជាងជួលបុគ្គលិកអចិន្រៃ្តយ៍ ឬបង្កើនសមត្ថភាពទប់ទល់ការរីករាលដាលរយៈពេលវែង។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ក្នុងអំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាត រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធបានរកលុយបានរាប់សិបពាន់លានដុល្លារ ដើម្បីជំរុញការធ្វើតេស្តការតាមដានវីរុស និងការចាក់វ៉ាក់សាំង។ កាលពីខែឧសភា កន្លងទៅ រដ្ឋបាលលោក បៃដិន បានប្រកាសថា ខ្លួននឹងវិនិយោគទឹកប្រាក់ចំនួន ៧,៤ ពាន់លានដុល្លារបន្ថែមទៀត ពីកញ្ចប់ជំរុញសេដ្ឋកិច្ចកូវីដ ១៩ ដើម្បីបណ្តុះបណ្តាលនិងជ្រើសរើសបុគ្គលិកសុខាភិបាលសាធារណៈ។
ប៉ុន្តែនាយកដ្ឋានភាគច្រើនដែលឆ្លើយតបទៅនឹងការស្ទង់មតិរបស់ The Times បាននិយាយថា ពួកគេព្រួយបារម្ភអំពីកម្រិតថវិកានេះ ដោយសារចំនួនថវិកាមានការថយចុះ ឬស្មើនឹងមុនពេលមានជំងឺរាតត្បាត។ មន្ត្រីនាយកដ្ឋាន ១២ នាក់ បាននិយាយថា ថវិការបស់ពួកគេ គឺដូចគ្នា ឬតិចជាងពេលទើបចាប់ផ្ដើមមានជំងឺទៅទៀត។
ការធ្លាក់ចុះនូវប្រព័ន្ធសុខភាពសាធារណៈនេះ អាចមានផលប៉ះពាល់យូរអង្វែង បើទោះបីជាជំងឺរាតត្បាតចប់ក៏ដោយ។ នាយកដ្ឋានជាង ២២០ បានប្រាប់ The Times ថា ពួកគេត្រូវបោះបង់ចោលមុខងារសុខភាពសាធារណៈក្នុងផ្នែកផ្សេងជាបណ្តោះអាសន្ន ឬជាអចិន្រៃ្តយ៍ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងជំងឺរាតត្បាត។
លោក David Rosner អ្នកប្រវត្តិវិទូនៅសាកលវិទ្យាល័យកូឡុំបៀបាននិយាយថា៖ «មនុស្សជាច្រើន ជាពិសេសនៅក្នុងរង្វង់អភិរក្សនិយម បានប្រកាន់យកសិទ្ធិបុគ្គលកាន់តែច្រើនឡើងជាជាងការការពារសង្គមទាំងមូល ដែលជានិន្នាការមួយ ធ្វើឱ្យខូចសញ្ញាណនៃកិច្ចសន្យាសង្គម ដែលមនុស្សធ្វើការជាមួយគ្នា ដើម្បីសម្រេចបាននូវលទ្ធផលល្អប្រសើរមួយ»។
លោកបាននិយាយថា៖ «វាជាពេលដ៏គួរឱ្យសោកសៅមួយ។ តើយើងរស់នៅក្នុងសង្គមមួយម្ដេចនឹងបាន ប្រសិនបើយើងមិនអាចរួមសុខរួមទុក្ខជាមួយប្រជាជនរបស់យើងបាន?»៕