.jpg)
ដូចប្រទេសអាស៊ីដទៃទៀតដែរ កុមារនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ត្រូវប្រឈមនឹងភាពឯកោ និងការរំខានដល់ការសិក្សា ចំពេលមានការបិទសាលារៀនក្នុងនោះដែរប្រជាជនក្រីក្រត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ។ នេះបើតាមការឱ្យដឹងពីសារព័ត៌មានសិង្ហបុរី ឆែនណែលញូវស៍អេស៊ា។
មុនពេលជំងឺរាតត្បាតមានប្រជាជន ២,៩១ លានគ្រួសារស្ថិតនៅក្រោមបន្ទាត់ក្រីក្រជាង ៤០ ភាគរយ ពោលគឺមានប្រាក់ចំណូលប្រចាំខែជាង ៥ ពាន់រីងហ្គីត (ជាង ១ ពាន់ដុល្លារ) ឬតិចជាងនេះ។ កាលពីខែកញ្ញា នាយករដ្ឋមន្ត្រី Ismail Sabri Yaakob បាននិយាយថា ជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើឱ្យគ្រួសារប្រហែល ៥៨ ម៉ឺនគ្រួសារ ធ្លាក់ចុះពីប្រភេទគ្រួសារមានចំណូលមធ្យមទៅជាប្រភេទគ្រួសារមានប្រាក់ចំណូលទាប។
ដូចគ្នានេះផងដែរ ភាពក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានកើនឡើងពី ៥,៦ ភាគរយទៅ ៨,៤ ភាគរយ កាលពីឆ្នាំមុន។
ស្ថានភាពកុមារនៅជនបទកាន់តែប្រឈមនឹងភាពលំបាកបន្ថែមទៀត ដោយពួកគេប្រហែលជាមិនមានឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក និងការតភ្ជាប់អ៊ីនធឺណិតសម្រាប់ការរៀនតាមអនឡាញ ដែលនាំឱ្យពួកគេមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការរៀនមិនទាន់មិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេ ប្រឈមនឹងការបោះបង់ការសិក្សា។
កុមាររាប់ពាន់នាក់ក៏បានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារកូវីដ ១៩។ គិតត្រឹមចុងខែកញ្ញា កុមារជិត ៤ ៧០០ នាក់បានបាត់បង់ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលយ៉ាងហោចណាស់ម្នាក់ ដោយសារវីរុសនេះ។
យុវជន VanjniieswaraThamilselvan បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ខណៈដែលជំងឺរាតត្បាត បានចាប់ផ្តើមរំខានដល់ជីវិតរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ គាត់បានបន្តការសិក្សានៅសាលា ពហុបច្ចេកទេសរបស់រដ្ឋាភិបាល ប៉ុន្តែសាលានេះគឺនៅតំបន់ Ipoh ចម្ងាយជាង ២០០ គីឡូម៉ែត្រពីកន្លែង ដែលគាត់រស់នៅ។ យុវជនអាយុ ១៨ ឆ្នាំ បានគិតថាការចំណាយរបស់គាត់នឹងបន្ថែមរហូតដល់ ២៤០ ដុល្លារទៀតក្នុង ១ ខែ។
យុវជនរូបនេះ គ្មានលទ្ធភាពចំណាយដល់ថ្នាក់នេះទេ ជាពិសេសក្នុងពេលដែលឪពុកខ្លួន ជាអ្នកបើកឡានបានប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារវិបត្តិនេះ។ នៅពេល ដែលក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានបិទតម្រូវការអ្នកបើកបរដឹកទំនិញធ្លាក់ចុះ។ គ្រួសាររបស់យុវជនរូបនេះ ត្រូវពឹងពាក់លើប្រាក់ចំណូលពីម្តាយរបស់គាត់ ដែលធ្វើការនៅឱសថស្ថាន។
ទោះយ៉ាងណា យុវជនរូបនេះមិនបោះបង់ឡើយ។ យុវជនរូបនេះបានសរសេរទៅកាន់ពហុបច្ចេកទេសផ្សេងទៀតទីបំផុតជាប់នៅមហាវិទ្យាល័យ Veritas University នៅ Petaling Jaya ដែលនៅជិតផ្ទះជាង ហើយទទួលបានអាហារូបករណ៍សម្រាប់វគ្គសិក្សាសញ្ញាបត្រគណនេយ្យ និងហិរញ្ញវត្ថុរយៈពេល ៣ ឆ្នាំថែមទៀតផង។ នេះបានន័យថាយុវជនរូបនេះ បង់ថ្លៃត្រឹមតែ ២៤០ ដុល្លារក្នុង ១ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលសាលារៀន និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបើកដំណើរការឡើងវិញ បន្ទាប់ពីការជំរុញការចាក់វ៉ាក់សាំងដោយជោគជ័យ និងការធ្លាក់ចុះនៃករណីកូវីដចាប់តាំងពីខែកញ្ញា រឿងរ៉ាវរបស់យុវជនដូចជា Vanjniieswara នេះ អាចនឹងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់កុមារដែលទទួលរងនូវការលំបាក និងត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិ ដែលបន្សល់ ដោយកូវីដអស់រយៈពេល ២០ ខែចុងក្រោយនេះ។
ដូចប្រទេសជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកដែរម៉ាឡេស៊ីចាប់ផ្ដើមត្រឡប់មកធម្មតាខ្លះៗហើយ ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញនិយាយថា នៅមានរឿងជាច្រើនទៀត ដែលត្រូវធ្វើ។
តួយ៉ាងសាលារៀនក៏បានចាប់ផ្តើមបើកឡើងវិញចាប់ពីថ្ងៃទី ៣ ខែតុលា ដោយផ្អែកលើស្ថានភាពកូវីដនៅក្នុងរដ្ឋរបស់ពួកគេ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល (NGOs) កំពុងចាត់វិធានជួយដល់ក្រុមដូចជាយុវជនដែលមានហានិភ័យ និងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច។
ជនជាតិភាគតិច Orang Asli ដែលជាជនជាតិដើមភាគតិចនៃ Peninsular Malaysia មុនពេលមានកូវីដការចូលរៀននៅសាលាគឺជាបញ្ហារួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែនៅពេល ដែលរដ្ឋាភិបាលអនុវត្តបទបញ្ជាគ្រប់គ្រងការធ្វើដំណើរ កុមារ Orang Asli ជាច្រើននាក់ដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅសាលារៀនបានត្រឡប់ទៅភូមិ ដែលការតភ្ជាប់អ៊ីនធឺណិតមានកម្រិត ឬប្រហែលជាមិនមាន។ មាតាបិតា ក៏ប្រហែលជាមិនបានបំពាក់ឧបករណ៍ជំនួយក្នុងការសិក្សាតាមអ៊ីនធឺណិតដែរ។
យោងតាមរបាយការណ៍ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ របស់ទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិ Unicef Malaysia ស្តីពីផលប៉ះពាល់នៃជំងឺរាតត្បាតលើកុមារ និងគ្រួសារដែលងាយរងគ្រោះ។ កង្វះការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ និងអ៊ីនធឺណិតក៏បានប៉ះពាល់ដល់ការទទួលបានព័ត៌មានរបស់សហគមន៍ជនបទអំពីជំងឺកូវីដ-១៩ ដែលនាំឱ្យខ្វះចំណេះដឹងក្នុងការគ្រប់គ្រងការឆ្លង និងការភ័យខ្លាចពីអ្នកខាងក្រៅ។
លោក Samuel Isaiah គ្រូបង្រៀនដែលទទួលបានពានរង្វាន់សម្រាប់ការងាររបស់គាត់ជាមួយសិស្ស ជនជាតិ Orang Asli បាននិយាយថា៖ «យើងមើលឃើញពីអត្រាបោះបង់ការសិក្សាកើនឡើងខ្ពស់ជាបណ្ដើរៗហើយទោះបីជាអត្រានេះខ្ពស់រួចទៅហើយក្ដី។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីដោយសារបញ្ហាប្រឈមរបស់ពួកគេគឺច្រើនមុខ និងទាក់ទងគ្នា គ្រូបង្រៀនត្រូវតែដឹកនាំ និងជាអ្នកច្នៃប្រឌិតសង្គមដែលអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហានៅក្នុងសហគមន៍ឱ្យទទួលបានលទ្ធផល និងសមិទ្ធផលខ្ពស់ផងដែរ៕
