.jpg)
លោករដ្ឋមន្ត្រីហិរញ្ញវត្ថុអាល្លឺម៉ង់ Olaf Scholz ធ្វើសន្និសីទកាសែត។ AFP
ខណៈពេល ដែលប្រទេសនានាលើពិភពលោកចាប់ផ្ដើមស្ដារសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញ បណ្ដាប្រទេសអ្នកមានជាច្រើន កំពុងស្វែងរកកម្មករចំណាកស្រុក ដែលមានជំនាញជុំវិញពិភពលោក ដើម្បីឱ្យមកធ្វើការនៅប្រទេសខ្លួន។ នេះបើតាមការឱ្យដឹងពីសារព័ត៌មានញូវយ៉កថាមស៍។
ឧទាហរណ៍ដូចនៅអាល្លឺម៉ង់ ដែលជាប្រទេសត្រូវការជនអន្តោប្រវេសន៍ថ្មីចំនួន ៤០ ម៉ឺននាក់ ក្នុង ១ ឆ្នាំ ដើម្បីបំពេញការងារក្នុងវិស័យរាប់ចាប់ពីវិស័យអប់រំដល់វិស័យគ្រឿងម៉ាស៊ីនច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍ថ្មីផ្តល់នូវការពន្លឿនទិដ្ឋាការការងារ និងរយៈពេល ៦ ខែ ដើម្បីទស្សនា និងស្វែងរកការងារនៅប្រទេសនេះ។
ដោយឡែក ប្រទេសកាណាដាគ្រោងនឹងផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅដល់ជនអន្តោប្រវេសន៍ថ្មីចំនួន ១,២ លាននាក់នៅឆ្នាំ ២០២៣។ កាលពីថ្មីៗនេះដែរ អ៊ីស្រាអែល បានបញ្ចប់កិច្ចព្រមព្រៀងមួយដើម្បីនាំយកបុគ្គលិកថែទាំសុខភាពពីប្រទេសនេប៉ាល់ទៅប្រទេសនេះ។ នៅក្នុងប្រទេសអូស្ត្រាលីវិញ បន្ទាប់ពីបិទព្រំដែនបិទជិត ២ ឆ្នាំ រដ្ឋាភិបាល មានបំណងចង់បង្កើនចំនួនជនអន្តោប្រវេសន៍ប្រហែល ២ ដងឱ្យចូលប្រទេសក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់។
ការជំរុញជាសកលនេះ គឺដើម្បីទាក់ទាញកម្មករបរទេសដែលមានជំនាញ ជាពិសេសអ្នក ដែលមានកម្លាំងពលកម្មរាងកាយ និងបណ្ឌិតរូបវិទ្យា មានគោលបំណងចង់ស្ដារសេដ្ឋកិច្ច និងជំនាញរបស់ខ្លួនក្រោយវិបត្តិដ៏អាក្រក់មួយនេះ។
វិបត្តិកូវីដ បានជំរុញមនុស្សជាច្រើនឱ្យចូលនិវត្តន៍ លាលែងពីតំណែង ឬគ្រាន់តែមិនចូលធ្វើការវិញ។ ប៉ុន្តែឥទ្ធិពលរបស់វា គឺកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះ។ ដោយសារវិធានបិទខ្ទប់ ហើយមនុស្សនានាមិនអាចធ្វើដំណើរទៅណាបាន ជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើឱ្យអតុល្យភាពប្រជាសាស្រ្តរបស់មនុស្សជាតិកាន់តែច្បាស់ ប្រទេសអ្នកមានចំនួនជនវ័យចំណាស់កើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងកម្មករវ័យក្មេងតិចពេក ខណៈដែលប្រទេសមធ្យម និងក្រីក្រ មានមនុស្សវ័យក្មេងច្រើនតែខ្វះការងារ។
វិធីសាស្រ្តថ្មី ដើម្បីដោះស្រាយភាពមិនស៊ីចង្វាក់គ្នានោះ អាចមានឥទ្ធិពលលើការជជែកដេញដោលជុំវិញពិភពលោកជុំវិញការធ្វើអន្តោប្រវេសន៍។ រដ្ឋាភិបាលអឺរ៉ុបនៅតែមានការខ្វែងគំនិតគ្នាអំពីរបៀបដោះស្រាយរលកថ្មីនៃអ្នកស្វែងរកសិទ្ធិជ្រកកោន។
ដូចនៅសហរដ្ឋអាមេរិក គោលនយោបាយអន្តោប្រវេសន៍ភាគច្រើននៅតែជាប់គាំង ដោយសារផ្តោតលើបញ្ហាព្រំដែនម៉ិកស៊ិក ជាកន្លែងដែលការឃុំខ្លួនជនចំណាកស្រុកដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ជាច្រើនកំពុងបង្កើតកម្មវិធីដ៏សប្បុរស មានប្រសិទ្ធភាព និងទំនើបជាងមុន ដើម្បីនាំយកកម្មករបរទេសមក និងជួយពួកគេឱ្យក្លាយជាផ្នែកអចិន្ត្រៃយ៍ នៃសង្គមរបស់ខ្លួន។
លោក Jean-Christophe Dumont ប្រធានផ្នែកស្រាវជ្រាវការធ្វើចំណាកស្រុកអន្តរជាតិសម្រាប់អង្គការសហប្រតិបត្តិការ និងអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច (O.E.C.D)បាននិយាយថា៖«វិបត្តិកូវីដ គឺជាអ្នកបង្កើនល្បឿននៃការផ្លាស់ប្តូរនេះ។ ប្រទេសនានា ត្រូវតែដឹងពីសារៈសំខាន់នៃចំណាកស្រុក និងជនអន្តោប្រវេសន៍»។
ជំងឺរាតត្បាត បាននាំឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសំខាន់ៗជាច្រើននៅក្នុងពិភពលោក។ វាបានពន្យឺតការធ្វើចំណាកស្រុក។ វាបានបង្កើតការប្រកួតប្រជែងកាន់តែច្រើនសម្រាប់«ក្រុមមនុស្សឌីជីថល» ខណៈដែល ប្រទេសជាង ៣០ រួមទាំង ប្រទេសបាបាដុស ក្រូអាត និងអារ៉ាប់រួមបានបង្កើតកម្មវិធី ដើម្បីទាក់ទាញបុគ្គលិកផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាចល័តក៏ដោយ។កម្មវិធីនេះ បាននាំឱ្យមានការបន្ធូរបន្ថយជាទូទៅនៃច្បាប់ស្តីពីការងារ សម្រាប់ជនបរទេសដែលបានចំណាកស្រុករួចហើយ។
ប្រទេសជាច្រើន រួមទាំងបែលហ្ស៊ិក ហ្វាំងឡង់ និងក្រិក បានផ្តល់សិទ្ធិការងារដល់ជនបរទេសដែលបានមកដល់ដោយប្រើប្រាស់ប្រភេទទិដ្ឋាការនិស្សិត ឬ ទិដ្ឋាការផ្សេងទៀត។ ប្រទេសមួយចំនួន ដូចជានូវែលសេឡង់ក៏បានបន្តទិដ្ឋាការការងារបណ្តោះអាសន្នដោយគ្មានកំណត់ ខណៈពេលដែលប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ បានចេញនូវច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍ថ្មីរបស់ខ្លួនបានពន្លឿនដំណើរការទទួលស្គាល់សម្រាប់គុណវុឌ្ឍិវិជ្ជាជីវៈបរទេស។
ចំណែកឯជប៉ុន ប្រទេសមានការអភិវឌ្ឍលឿន និងធ្លាប់ទប់ទល់នឹងការធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ បច្ចប្បន្ននេះរដ្ឋាភិបាលបានអនុញ្ញាតឱ្យកម្មករបណ្តោះអាសន្ននិងតែងតែផ្លាស់ប្តូរនិយោជក និងរក្សាឋានៈ របស់ពួកគេផងដែរ។
នៅបណ្ដាប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿន វិធានការអន្តោប្រវេសន៍ ត្រូវបានដាក់ឱ្យអនុវត្ត រួមមានការបន្ថយឧបសគ្គក្នុងការចូលសម្រាប់ជនអន្តោប្រវេសន៍ដែលមានសមត្ថភាព ការធ្វើទិដ្ឋាការជាឌីជីថលដើម្បីកាត់បន្ថយការងាររត់ឯកសារ ការបង្កើនតម្រូវការប្រាក់បៀវត្សរ៍ដើម្បីកាត់បន្ថយការកេងប្រវ័ញ្ចប្រាក់ឈ្នួល និងការគាបសង្កត់ប្រាក់ឈ្នួល និងការសន្យាផ្លូវទៅកាន់ស្ថានភាពអចិន្ត្រៃយ៍សម្រាប់កម្មករដែលត្រូវការបំផុតផងដែរ៕
