.jpg)
ការបិទស្ថាប័នសិក្សា ដោយសារការរំខានពីជំងឺរាតត្បាត អាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ចំណូលកុមារពេញ១ជីវិត ឬ អាចស្មើនឹងទឹកប្រាក់ប្រមាណ ១៧ ទ្រីលានដុល្លារ។ នេះបើតាមឱ្យដឹងពីរបាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ (អ.ស.ប) និងធនាគារពិភពលោក។
ខណៈពេលដែលរដ្ឋាភិបាលបានទទូចថាការបន្សល់ទុកឱ្យសាលារៀនឱ្យបើក គឺជា''អាទិភាពទី ១''ក៏ដោយ ការគំរាមកំហែងដ៏ធំបំផុតចំពោះវិស័យអប់រំគឺប្រសិនបើការកើនឡើងនៅក្នុងករណីនៃវ៉ារ្យ៉ង់ អូមីក្រុង ដែលអាចឆ្លងបានខ្ពស់មានន័យថា អវត្តមានបុគ្គលិក ដោយសារជំងឺឬ ការដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកកាន់តែកើន។
តួលេខចុងក្រោយរបស់ក្រសួងអប់រំនៅអង់គ្លេស(DfE)បានបង្ហាញថា ប្រមាណជា ២,៤ភាគរយនៃគ្រូបង្រៀន និងថ្នាក់ដឹកនាំសាលាបានអវត្តមានពីសាលារៀនក្នុងប្រទេសអង់គ្លេសដោយសារតែហេតុផលទាក់ទងនឹងកូវីដ១៩ កាលពីថ្ងៃទី៩ ខែធ្នូ កើនឡើងពី ២ភាគរយនៅថ្ងៃទី២៥ ខែវិច្ឆិកា។
ក្រុមប្រទេសក្នុងប្លុក បានព្រមានថាសាលារៀនទាំងអស់ អាចត្រឡប់ទៅរៀនពីចម្ងាយក្នុងខែមករា វិញ ខណៈដែលមានអ្នកខ្លះជំទាស់ថា គួរតែត្រូកំណត់អាទិភាពចំពោះក្រុមកុមារជាក់លាក់ហើយបើកស្ថាប័នសិក្សាជាធម្មតាវិញ។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ចាប់ពីខែមីនា ឆ្នាំ២០២០ ស្ថាប័នសិក្សាត្រូវបានបិទគ្រប់ប្រទេស បង្កឱ្យកុមារប្រមាណ ១,៦ ពាន់លាននាក់ត្រូវបង្ខំឱ្យសិក្សាតាមរយៈប្រព័ន្ធអនឡាញវិញ។ ជិត ២ឆ្នាំក្រោយមក ការរំខាននៅតែបន្តទាំងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសនានា ហើយការរៀនក្រៅម៉ោង ឬការសិក្សាពីចម្ងាយនៅតែបន្តធ្វើឡើងនៅគ្រប់ប្រទេសទូទាំងពិភពលោក។
នៅក្នុងរបាយការណ៍ថ្មីនេះ អង្គការយូណេស្កូ (UNESCO) ដែលជាស្ថាប័នអប់រំរបស់អង្គការ UN រួមជាមួយនឹងអង្គការយូនីសេហ្វ (UNICEF) និងធនាគារពិភពលោកបានប៉ាន់ស្មានថាតើការរំខានជាច្រើនខែទាំងនេះ អាចមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអនាគតកុមារនៅថ្ងៃអនាគត។ សាលារៀនដែលត្រូវបានបិទ គួបផ្សំគ្នា ជាមួយនឹងសេដ្ឋកិច្ចដែលជាប់គាំងមិនត្រឹមតែបង្កឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សាប៉ុណ្ណោះទេហើយថែមទាំងអាចជំរុញឱ្យកុមារខ្លះធ្លាក់ខ្លួនចូលបម្រើលើការងារកម្លាំងក៏មាន។
ដោយសារការបិទស្ថាប័នសិក្សា បណ្ដាលឱ្យកុមាររៀនចំណេះជំនាញតិចជាងមុន ដែលបង្កឱ្យពួកគេងាកខ្លួនចេញពីការងារដែលតម្រូវការចំណេះជំនាញខ្ពស់ និងមានប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់។ ប្រសិនបើពួកគេមិនបានរៀនសងនូវចំណេះជំនាញ ដែលបានបាត់បង់ក្នុងរយៈពេលជិត ២ឆ្នាំ មកវិញនោះទេ ពួកគេអាចនឹងបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលពេញ១ជីវិត។
យោងតាមការប៉ាន់ប្រមាណរបស់ស្ថាប័នខាងលើ ក្រុមកុមារអាចនឹងបាត់បង់ចំណូលសម្រាប់ថ្ងៃអនាគតប្រមាណ ១៧ ទ្រីលានដុល្លារ ជាការកើនឡើងពីការខាតបង់ចំណូលពេញមួយជីវិតប្រមាណ ១០ ទ្រីលានដុល្លារអាមេរិកសម្រាប់តែឆ្នាំ២០២០ តែឯង។
មុនពេលមានជំងឺរាតត្បាត ពិភពលោកមើលឃើញពីកំណើននៃកុមារ ដែលបានចូលសាលារៀនកាន់តែច្រើន។ ចន្លោះឆ្នាំ២០០០ និង ២០១៥ ការចុះឈ្មោះចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាក្នុងប្រទេស កំពុងអភិវឌ្ឍន៍ បានកើនឡើងពី៨ភាគរយដល់៩១ភាគរយ។ អង្គការសហប្រជាជាតិ និងអង្គការពាក់ព័ន្ធបានបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេពីការបង្កើនចំនួនកុមារដែលមិនបានចូលរៀនទាល់តែសោះ ទៅជាការលើកកម្ពស់គុណភាពនៃការអប់រំដែលសិស្សទទួលបានវិញ។
ដើម្បីសម្រេចបានគោលបំណងនេះ អង្គការយូណេស្កូ មានគោលការណ៍សាមញ្ញមួយសម្រាប់លើកកម្ពស់«ការសិក្សារបស់កុមារក្រីក្រ» ថាតើកុមារនៅអាយុ១០ឆ្នាំអាចអានប្រយោគសាមញ្ញជាភាសាកំណើតរបស់ពួកគេបានទេ?លោក BorheneChakrounនាយកផ្នែកគោលនយោបាយ និងប្រព័ន្ធសិក្សាពេញមួយជីវិតរបស់អង្គការយូណេស្កូបានមានប្រសាសន៍ថា សូម្បីតែមុនពេលជំងឺរាតត្បាតក៏ដោយ កុមារជាងពាក់កណ្តាលនៅក្នុងប្រទេសដែលមានចំណូលទាប និងមធ្យម នៅតែមានអាចអានប្រយោគសាមញ្ញ ជាភាសាកំណើតរបស់ខ្លួនមិនបាន។
លោក បានពន្យល់ថា៖«ជាធម្មតាអ្នកដែលមិនសម្រេចបាននូវមូលដ្ឋានទាំងនេះ គឺជាអ្នកដែលមានគុណវិបត្តិ មានការរើសអើង ឬមកពីសាវតារសេដ្ឋកិច្ចសង្គមទាប»។
យ៉ាងណាមិញ បើយោងតាមរបាយការណ៍ថ្មី ភាពក្រីក្រ ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងអាចប៉ះពាល់ដល់កុមារទាំងនោះកាន់តែច្រើនឡើង ដោយសារតែជំងឺរាតត្បាត ពោលគឺអាចប៉ះពាល់រហូតដល់ ៧ ក្នុងចំណោម ១០នាក់ឯណោះ។
ភាពក្រីក្រ បង្កឡើងដោយគម្លាត និងគុណវិបត្តិនៃការរៀនសូត្រពីចម្ងាយ សូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសដែលមានបំផុតក៏ដោយ។ លោក Chakrounមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រទេសភាគច្រើនបានរកឃើញថាសមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងវិបត្តិភាពរឹងមាំ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការរៀនពីចម្ងាយនិងធនធានគ្រូ ដែលមានជំនាញឌីជីថល និងគរុកោសល្យឌីជីថលគឺនៅខ្វះខាតនៅឡើយ»។
លោក បានបន្តថា បញ្ហានេះមិនមែនកើតឡើងតែនៅក្នុងប្រទេសដូចជាម៉ិកស៊ិក ម៉ារ៉ុក និងម៉ាឡេស៊ីប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសបារាំង ដែលគាត់មានមូលដ្ឋាននៅ និងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅជុំវិញពិភពលោកកុមារពិការ កុមារតូចបំផុត និងកុមារក្រីក្រ មានបញ្ហាច្រើនបំផុតក្នុងការប្រើប្រាស់ ឬទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការរៀនសូត្រពីចម្ងាយ៕
