វ៉ារ្យ៉ង់អូមីក្រុងបន្តរីករាលដាលជាបន្តបន្ទាប់ ខណៈអត្រាចូលមន្ទីរពេទ្យ ក៏កំពុងកើនឡើង រួមទាំងករណីកុមារផងដែរ។ ប៉ុន្តែសំណួរថា តើវ៉ារ្យ៉ង់ថ្មីនេះអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់កុមារក្នុងកម្រិតណាហើយថា តើគួរប្រើប្រាស់វិធានការសម្រាប់ការពារការរីករាលដាល ដដែលឬយ៉ាងណា?
អ្នកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Jennifer Lighter អ្នកឯកទេសជំងឺឆ្លងកុមារនៅមន្ទីរពេទ្យ New York University Langone ក្នុងទីក្រុងញូវយ៉ក បានឆ្លើយទៅនឹងសំណួរខាងលើថា៖ «វាអាស្រ័យទៅតាមស្ថានភាព។ ដោយសារតែស្ថានភាពនៅទីក្រុង New York មានករណីឆ្លងខ្លាំង ពេលនេះករណីអូមីក្រុងកើនឡើងខ្ពស់ទាំងក្រុមកុមារនិងមនុស្សពេញវ័យ ប៉ុន្តែករណីកុមារដែលវិវឌ្ឍទៅជាស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ គឺកម្រណាស់» ។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Katharine Smart ប្រធានសមាគមវេជ្ជសាស្ត្រកាណាដា និងជាគ្រូពេទ្យកុមារនៅក្នុងទឹកដី Yukon ដាច់ស្រយាលនៃប្រទេសកាណាដា បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំនៅមិនទាន់ឃើញក្មេងណាម្នាក់ឆ្លងវ៉ារ្យ៉ង់អូមីក្រុងនៅឡើយទេ»។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកស្រីបានកត់សម្គាល់ថា កាណាដាជាធម្មតាដើរពីក្រោយ សហរដ្ឋអាមេរិកពី ៣ ទៅ ៤ សប្តាហ៍ ដូច្នេះលោកស្រីរំពឹងថា ចំនួនករណីឆ្លងនឹងកើនឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ ហើយដោយសារការរីករាលដាលអូមីក្រុងមានចំនួនច្រើនដូចនេះករណីឆ្លងលើកុមារក៏មានច្រើនតាមហ្នឹងដែរ។
ប៉ុន្តែនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារ Comer ក្នុងទីក្រុងឈីកាហ្គោ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Chidimma Acholonu គ្រូពេទ្យកុមារបានឃើញថា ក្នុងរយៈពេល ១ ខែកន្លះក្រោយនេះកុមារកាន់តែច្រើនបានសម្រាកព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យចាប់តាំងពីការឆ្លងជំងឺរាតត្បាតទាំងមូល។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Acholonu បានប្រាប់សារព័ត៌មាន Fortune ថា៖ «ក្មេងតូចៗ កំពុងធ្វើតេស្តវិជ្ជមាន និងមានរោគសញ្ញាកូវីដជាពិសេស ក្មេងជំទង់គឺ កំពុងត្រូវការជំនួយផ្លូវដង្ហើមស្មើ នឹងមនុស្សពេញវ័យហើយ»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Scott Hadland ប្រធានផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រមនុស្សវ័យជំទង់ និងមនុស្សវ័យចាស់នៅមន្ទីរពេទ្យ Massachusetts General Hospital បាននិយាយថា៖ «យើងពិតជាបានឃើញការកើនឡើងនៃការឆ្លងមេរោគលើកុមារនៅបូស្តុន។ ដោយឡែករដ្ឋាភិបាលក៏បានផ្តល់ការធ្វើតេស្តយ៉ាងដិតដល់ដែរដោយសារករណីឆ្លងសហគមន៍នៅទីនោះមានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ហើយកុមារទាំងនោះចៀសមិនផុតពីការឆ្លងមេរោគនោះទេ»។
គាត់បាននិយាយថា៖ «មានការយល់ខុសជាច្រើនដែលថា កុមារមិនអាចឆ្លងដូចក្រុមអាយុផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែអាចប្រឈមនឹងករណីធ្ងន់ធ្ងរ។ ពួកគេនៅតែប្រឈមនឹងការឆ្លងជំងឺកូវីដ និងរលាកពហុប្រព័ន្ធ ក៏ដូចជាករណីស្រាលជាដើម»។
ប៉ុន្តែនិយាយឱ្យខ្លីទៅ កុមារដែលឆ្លងមេរោគនៅមានសុខភាពរឹងមាំជាងមនុស្សពេញវ័យពីព្រោះ ការឆ្លើយតបនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំមាន ២ ទម្រង់ ភាពស៊ាំពីកំណើត និងភាពស៊ាំ ដែលបានមកពីការធ្លាប់ឆ្លងនឹងជំងឺ ហើយក្មេងៗអាចប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគឆ្លងបានប្រសើរជាងមុន ដោយសារភាពស៊ាំពីកំណើតរបស់ពួកគេ គឺខ្លាំងជាងមនុស្សពេញវ័យ។
លោកស្រី Hadland បានបន្ថែមថា ផលប៉ះពាល់សុខភាពនៃមេរោគឆ្លងចំពោះកុមារ គឺស្រដៀងទៅនឹងជំងឺផ្តាសាយដែរ។ តាមការពិតជំងឺគ្រុនផ្តាសាយបង្កឱ្យមានករណីស្លាប់ច្រើនជាងផងសម្រាប់ក្រុមកុមារ។
លោកស្រីបន្តថា៖ «ចាប់តាំងពីជំងឺរាតត្បាតបានចាប់ផ្តើម កុមារចំនួន ៥៤៨ នាក់ បានស្លាប់ដោយសារកូវីដ ១៩។ នោះគឺដូចគ្នាទៅនឹង [ស្លាប់ដោយជំងឺគ្រុនផ្តាសាយ] ប្រចាំឆ្នាំធម្មតា ហើយបើនិយាយពីករណីធ្ងន់ធ្ងរវិញ គឺកម្រណាស់ ដោយអត្រាស្លាប់គឺប្រហែល ២ នាក់ ក្នុងចំណោម ១ លាននាក់ឯណោះ»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Adam Ratner ប្រធានផ្នែកជំងឺឆ្លងកុមារនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារ Hassenfeld នៅសាកលវិទ្យាល័យ New York University Langone បានឱ្យដឹងថា៖ «នៅលើមូលដ្ឋានពីការឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់កុមារមិនងាយវិវត្តទៅជាកម្រិតធ្ងន់ដូចមនុស្សពេញវ័យទេ។ ប៉ុន្តែនៅពេល ដែលមានករណីឆ្លងទ្រង់ទ្រាយធំ ករណីធ្ងន់ធ្ងរអាចនឹងងាយកើតឡើង ចំពោះកុមារ បើទោះបីជាករណីទាំងនេះកម្រសម្រាប់ក្មេងម្នាក់ៗក៏ដោយ»។
យ៉ាងណាមិញ យោងតាមការសិក្សាថ្មីៗរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត Lighter ដែលត្រូវបានបោះពុម្ពក្នុងខែកញ្ញា ដោយស្ថាប័ន American Journal of Obstetrics & Gynecology បានបង្ហាញថា ក្នុងចំណោមស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលបានទទួលវ៉ាក់សាំង ឈាមទងផ្ចិតទៅនឹងកូន គឺសម្បូរទៅដោយអង្គបដិបក្ខប្រាណ។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Lighter បញ្ជាក់ថា៖ «ម្តាយដែលទទួលថ្នាំបង្ការ និងជំរុញនឹងផ្តល់ការការពារដល់ទារករបស់ពួកគេសម្រាប់រយៈពេល ២-៣ ខែដំបូងនៃជីវិត។ ការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយក៏អាចបញ្ជូនអង្គបដិបក្ខប្រាណដែរ ប៉ុន្តែមិនបានច្រើនដូចពេលចាក់វ៉ាក់សាំងមានផ្ទៃពោះនោះទេ»។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីសម្រាប់វ៉ារ្យ៉ង់អូមីក្រុងវិញ គេនៅមិនទាន់មានការសិក្សាច្បាស់នៅឡើយទេ ដោយសារអ្នកសិក្សានៅមិនទាន់វិភាគគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទាក់ទិននឹងវ៉ារ្យ៉ង់នេះនៅឡើយ៕