ថ្មីៗនេះ អ៊ីរ៉ង់ និងសហរដ្ឋអាមេរិក បានចូលរួមក្នុងការកើនឡើងនៃការព្រមាន និងគំរាមកំហែងគ្នាទៅវិញទៅមក បើទោះបីជាពួកគេកំពុងមានការរីកចម្រើនក្នុងកិច្ចចរចាការទូត ដើម្បីស្ដារកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរក៏ដោយ។
កាលពីថ្ងៃសៅរ៍សប្ដាហ៍មុន សភារបស់ប្រទេសអ៊ីរ៉ង់ បានដាក់ទណ្ឌកម្ម ហើយភាគច្រើនជានិមិត្តរូប ទៅលើជនជាតិអាមេរិកចំនួន ៥១ នាក់ ដែលជាមន្ត្រីស៊ីវិល និងយោធា ជុំវិញការចោទប្រកាន់ថា បានប្រព្រឹត្តអំពើភេរវកម្ម និងរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស ក្នុងការធ្វើឃាតមេបញ្ជាការអ៊ីរ៉ង់ ១ រូប គឺលោកឧត្ដមសេនីយ៍ទោ កាស៊ីម ស៊ូឡីម៉ានី កាលពី ២ ឆ្នាំមុន។
ជាការឆ្លើយតបលោកជេក ស៊ូលីវ៉ាន់ ទីប្រឹក្សាសន្តិសុខរបស់ប្រធានាធិបតីអាមេរិក បានព្រមានថា អ៊ីរ៉ង់នឹងជួប «ផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ» ប្រសិនបើជនជាតិអាមេរិកណាមួយ ជាពិសេសបុគ្គលទាំង ៥១ នាក់ខាងលើរងការវាយប្រហារពីអ៊ីរ៉ង់។
បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ នៅថ្ងៃដែលសភាអ៊ីរ៉ង់ប្រកាសដាក់ទណ្ឌកម្មលើជនជាតិអាមេរិក អនុរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអ៊ីរ៉ង់ និងជាអ្នកដឹកនាំគណៈប្រតិភូចរចានុយក្លេអ៊ែរលោក អាលី បាហ្គារី កានី ការខ្វែងគំនិតគ្នាជាមួយមហាអំណាចពិភពលោក កំពុងថយចុះ ហើយការចរចាកំពុងដើរទៅមុខ។
ការដាក់ទណ្ឌកម្ម និងការប្រើប្រាស់សម្តីមុតៗ គឺមិនមែនជាអ្វីថ្មីក្នុងទំនាក់ទំនងដ៏តានតឹងរវាងអ៊ីរ៉ង់ និងសហរដ្ឋអាមេរិក។ ប៉ុន្តែសកម្មភាពថ្មីៗនេះ គឺគួរឱ្យកត់សម្គាល់ដោយសារវាបានកើនឡើងនៅចំពេលដែលភាគីទាំង ២ ចង់បញ្ចប់ការចរចាដោយជោគជ័យ ដោយមិនបង្ហាញថា ខ្លួនបានធ្វើការលះបង់ធំដុំណាមួយ។
អតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកលោក ដូណាល់ ត្រាំ បានដកខ្លួនសហរដ្ឋអាមេរិកចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរឆ្នាំ ២០១៥ ដែលមានឈ្មោះថា «ផែនការសកម្មភាពរួម» ឬ JCPOA ហើយបានសម្រេចជាឯកតោភាគីដាក់ទណ្ឌកម្មលើវិស័យប្រេង និងវិស័យហិរញ្ញវត្ថុរបស់អ៊ីរ៉ង់។ លោក ត្រាំ បាននិយាយថា លោកធ្វើបែបនេះ គឺដើម្បីដាក់សម្ពាធលើអ៊ីរ៉ង់ឱ្យចរចាកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមួយ ដែលរួមបញ្ចូលការដាក់កំណត់លើកម្មវិធីមីស៊ីលចម្ងាយឆ្ងាយរបស់អ៊ីរ៉ង់ និងសកម្មភាពនយោបាយ និងយោធារបស់ពួកគេក្នុងតំបន់។
ដើមឡើយ ប្រធានាធិបតីអាមេរិកថ្មីលោក ចូ បៃដិន ចង់ត្រឡប់ទៅរកកិច្ចព្រមព្រៀងដើមឱ្យឆាប់បំផុត ដោយរក្សាជំហររបស់ត្រាំទៅលើបញ្ហាមីស៊ីល និងគោលនយោបាយការទូត សម្រាប់ការចរចានៅពេលអនាគត។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ រដ្ឋបាលថ្មីបានសញ្ញាថា លក្ខខណ្ឌទាំង ២ នេះ គឺចាំបាច់សម្រាប់ការស្ដារកិច្ចព្រមព្រៀង។
រីឯអ៊ីរ៉ង់វិញដើមឡើយបាននិយាយថា ខ្លួននឹងពិចារណាការស្ដារកិច្ចព្រមព្រៀងដើម ប្រសិនបើអាមេរិកដកទណ្ឌកម្មរបស់លោក ត្រាំ និងសន្យាថា ប្រធានាធិបតីអាមេរិកនាពេលអនាគត នឹងមិនចាកចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងទៀតទេ។ អ៊ីរ៉ង់បានបន្ទន់ការទាមទារទាំងនេះ ខណៈពេលដែលការចរចាបានចាប់ផ្ដើមទៅមុខ។
បើទោះបីជាមានជំហរដ៏តឹងរ៉ឹង ភាគីទាំងសងខាងនៅតែមានតម្រូវការយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីស្ដារកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ ២០១៥។
លោក បៃដិន គឺត្រូវការការជោគជ័យលើបញ្ហាគោលនយោបាយការបរទេស ជាពិសេសបន្ទាប់ពីការចាកចេញដ៏រញ៉េរញ៉ៃពីប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន។ រីឯប្រទេសអ៊ីរ៉ង់វិញ ដែលបានឆ្លងកាត់ការដាក់សម្ពាធរបស់លោក ត្រាំ គឺត្រូវការការដកទណ្ឌកម្ម ដើម្បីជួយស្ដារសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង។
ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថាមួយ អាយ៉ាតូឡា អាលី ខាមេ៉នី បានផ្ដល់សញ្ញានៃការយល់ព្រមដោយប្រយោលចំពោះការចរចាជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយលោកបាននិយាយថា៖ «ការពិភាក្សា និងការចរចាជាមួយសត្រូវនៅចំណុចប្រសព្វជាក់លាក់ គឺមិនមែនមានន័យថា ការចុះចាញ់នោះទេ»៕
