បន្ទាប់ពីគ្មានលទ្ធផលផ្លែផ្កាក្នុងការចរចាការទូតរយៈពេល ១ សប្ដាហ៍ នៅទីក្រុងហ្សឺណែវ វីយែន និងប្រ៊ុចសែល សំណួរមិនទាន់មានចម្លើយដ៏ធំមួយបានលេចឡើង៖ «តើរុស្ស៊ីពិតជាចង់ធ្វើការវាយប្រហារលើអ៊ុយក្រែនដែរ ឬទេ?»។
ទាហានរុស្ស៊ីជិត ១០០ ០០០ នាក់ គឺត្រូវបានដាក់ពង្រាយនៅតំបន់ព្រំដែនជាមួយប្រទេសអ៊ុយក្រែន ហើយក្រុងម៉ូស្គូបានរំឭកថា ខ្លួននឹងប្រតិកម្មជាមួយនឹងមធ្យោបាយ «បច្ចេកទេសយោធា» ប្រសិនបើការទាមទាររបស់ខ្លួន គឺមិនត្រូវបានបំពេញ។
បណ្ដាប្រទេសលោកខាងលិចនៅមិនទាន់ច្បាស់ថា តើរុស្ស៊ីពិតជាចង់វាយប្រហារឈ្លានពានប្រទេសអ៊ុយក្រែនដែរ ឬទេ ប៉ុន្តែប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក វ្ល៉ាឌីមៀរ ពូទីន ប្រហែលជាមិនមានឱកាសល្អជាងនេះ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះទេ។
សម្ព័ន្ធភាពយោធាលោកខាងលិចណាតូ គឺជាបញ្ហាកណ្ដាលមួយនៃរដ្ឋបាលរបស់លោក ពូទីន ដោយក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំលោក បានមានទុក្ខព្រួយជាច្រើនជុំវិញអង្គការនេះ ជាពិសេសពាក់ព័ន្ធនឹងប្រទេសអ៊ុយក្រែន។
នៅពេលលោកចូលកាន់អំណាចដំបូង លោក ពូទីន ធ្លាប់មានបំណងអូសរុស្ស៊ីឱ្យទៅជិតនឹងលោកខាងលិច ហើយសូម្បីតែអះអាងថា លោកធ្លាប់ពិភាក្សាជាមួយប្រធានាធិបតីអាមេរិក ប៊ីល គ្លីនតុន ជុំវិញការចូលរួមក្នុងណាតូ។
ប៉ុន្តែការប៉ះទង្គិចជាមួយប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោក ចច ដាប់ប៊ែលយូ ប៊ូស ជុំវិញសង្គ្រាមនៅអ៊ីរ៉ាក់ និងការពង្រីកសមាជិកភាពអង្គការណាតូមកអឺរ៉ុបខាងកើត លោក ពូទីន បានចាប់ផ្ដើមមើលឃើញអង្គការណាតូជាការគំរាមកំហែងមកលើខ្លួន។
បន្ថែមពីលើនេះ ប្រទេសអ៊ុយក្រែន ក៏ជាផ្នែកដ៏ធំមួយនៃការព្រួយបារម្ភលោក ពូទីន ជុំវិញការប្រើប្រាស់ប្រទេសនេះដោយលោកខាងលិច ដើម្បីគំរាមកំហែងដល់អធិបតេយ្យរបស់រុស្ស៊ី។
វិមានក្រឹមឡាំងបានមើលឃើញបដិវត្តន៍ពណ៌ទឹកក្រូចឆ្នាំ ២០០៤ និង ២០០៥ នៅអ៊ុយក្រែន ជាការហាត់សមដើម្បីផ្លាស់ប្ដូររបបនៅរុស្ស៊ី។ កាលនោះបាតុករជាច្រើននៅក្រុងកៀវ បានជួយឱ្យរបបគាំទ្រលោកខាងលិចចូលកាន់អំណាច បន្ទាប់ពីមានជម្លោះលទ្ធផលបោះឆ្នោត ជាមួយរបបគាំទ្រដោយក្រុងម៉ូស្គូ។
នៅឆ្នាំ ២០០៨ អង្គការណាតូបានសម្រេចថា ប្រទេសអ៊ុយក្រែន និងប្រទេសហ្ស៊កហ្ស៊ី នៅមិនទាន់អាចចូលសម្ព័ន្ធភាពយោធាបានទេ ប៉ុន្តែអគ្គលេខាធិការអង្គការណាតូ បានប្ដេជ្ញាថា ប្រទេសទាំង ២ នេះអាចធ្វើជាសមាជិកនៅពេលអនាគត។ មិនយូរប៉ុន្មានប្រទេសរុស្ស៊ី បានធ្វើការវាយប្រហារចូលប្រទេសហ្ស៊កហ្ស៊ី និងជួយផ្ដាច់ខ្លួនតំបន់ជនជាតិភាគតិចចំនួន ២។ គេមើលឃើញថា នេះគឺជាការរារាំងសមាជិកភាពរបស់ហ្ស៊កហ្ស៊ី និងជាការគំរាមកំហែងទៅកាន់អ៊ុយក្រែន។
នៅឆ្នាំ ២០១៤ ប្រជាជនអ៊ុយក្រែន បានទម្លាក់របបគាំទ្រដោយក្រុងម៉ូស្គូជាថ្មីម្ដងទៀត។ រុស្ស៊ីបានឆ្លើយតបនឹងព្រឹតិ្តការណ៍នេះ ដោយធ្វើការកាត់យកឧបទ្វីបគ្រីមា ហើយបានជួយគាំទ្រកងកម្លាំងផ្ដាច់ខ្លួននៅតំបន់ខាងកើតអ៊ុយក្រែន។
កាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំមុន លោក ពូទីន បានចុះផ្សាយអត្ថបទប្រវែង ៥ ០០០ ពាក្យ ដែលបានបង្ហាញអំពីការគិតរបស់លោកជុំវិញទំនាក់ទំនងរវាងរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែន។ លោកនិយាយថា ប្រទេសទាំង ២ គឺជា «ប្រទេសបងប្អូន» ដែលមានបុព្វបុរសរួមគ្នា ហើយបង្ហាញការពង្រឹងជំហររបស់លោកបន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ឆ្នាំ ២០១៤ និងបានធ្វើការគំរាមកំហែង ប្រសិនបើអ៊ុយក្រែនរសាត់កាន់តែឆ្ងាយទៅៗ។
ក្នុងរយៈពេលកាន់អំណាច ២០ ឆ្នាំ ការទាមទារដែនឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនមកវិញតាមរយៈការរារាំងការពង្រីករបស់អង្គការណាតូ ជាពិសេសនៅប្រទេសអ៊ុយក្រែន។ អ្នកវិភាគមួយចំនួន បាននិយាយថា ស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នបានផ្ដល់ឱកាសល្អបំផុតសម្រាប់លោក ពូទីន ក្នុងការធ្វើបែបនេះ។
ប្រធានាធិបតីថ្មីរបស់អាមេរិក លោក ចូ បៃដិន បានបង្វែរគោលនយោបាយអាមេរិកមកផ្ដោតលើការប្រឈមមុខដាក់គ្នាជាមួយប្រទេសចិនវិញ ដោយមិនសូវផ្ដល់អាទិភាពដល់ការទំនាក់ទំនងជាមួយរុស្ស៊ី។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមកទើបលោក បៃដិន បានយកអារម្មណ៍មកដាក់លើអឺរ៉ុប បន្ទាប់រុស្ស៊ីដាក់ពង្រាយទាហាននៅព្រំដែនជាមួយអ៊ុយក្រែន។
រីឯសហភាពអឺរ៉ុបវិញ ដែលនាំចូលឧស្ម័នធម្មជាតិយ៉ាងច្រើនពីរុស្ស៊ី គឺនៅមានភាពស្ទាក់ស្ទើរចាត់វិធានការធំដុំណាមួយ ខណៈពេលដែលពួកគេមិនមានជំហរគោលនយោបាយការបរទេសខុសៗគ្នា ហើយមានកង្វះសមត្ថភាពយោធា ដើម្បីរារាំងប្រទេសរុស្ស៊ី។
លោក បៃដិន បានគំរាមដាក់ទណ្ឌកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅលើរុស្ស៊ី ប្រសិនបើពួកគេឈ្លានពានប្រទេសអ៊ុយក្រែន។ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០១៤ រដ្ឋាភិបាលលោក ពូទីន បានអនុម័តគោលនយោបាយដើម្បីពង្រឹងភាពធន់របស់សេដ្ឋកិច្ចប្រទេសរុស្ស៊ី។ ការប៉ះទង្គិចធំដុំ ដូចជាជំងឺកូវីដ ១៩ បានបង្ហាញពីភាពធុននៃគោលនយោបាយទាំងនេះ។
ចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៥ ទុនបម្រុងរបស់ធនាគារកណ្ដាលរុស្ស៊ីបានកើនឡើងរហូតដល់ ៧០ ភាគរយ ហើយមានរូបិយប័ណ្ណបរទេសរហូតដល់ ៦២០ ពាន់លានដុល្លារ។ ការសន្សំសំចៃកញ្ចប់ថវិកាជាតិ បានធ្វើឱ្យបំណុលជាតិរបស់រុស្សីធ្លាក់ចុះដល់កម្រិតអប្បបរមាត្រឹមតែ ២០ ភាគរយនៃ GDP ធៀបនឹងអត្រាជាមធ្យម ៥៤ ភាគរយ។
បន្ថែមពីលើនេះ ការដាក់ទណ្ឌកម្មលើការនាំចេញរបស់រុស្ស៊ីក៏មានការលំបាកផងដែរ ដោយសារអឺរ៉ុប គឺរំពឹងយ៉ាងខ្លាំងលើផលិតផលរុស្ស៊ីមួយចំនួនដូចជាឧស្ម័នធម្មជាតិ និងប្រេង។ តម្លៃឧស្ម័នធម្មជាតិ និងប្រេង ខ្ពស់ក៏នឹងជួយរុស្ស៊ីផងដែរ ដែលបានបង្កើតមូលនិធិសន្សំចំណូលពីប្រេង សម្រាប់ពេលមានបញ្ហា។ បច្ចុប្បន្នមូលនិធិនេះគឺមានទំហំ ១៩០ ពាន់លានដុល្លារ ហើយត្រូវបានព្យាករថា នឹងកើនដល់ ២៤០ ពាន់លានដុល្លារនៅឆ្នាំ២០២៤៕