ការប្រកាសទទួលស្គាល់ឯករាជភាពតំបន់ផ្ដាច់ខ្លួនដូណេតស្ក៍ និងលូហានស្ក៍ នៅភាគខាងកើតអ៊ុយក្រែន និងការសម្រេចចិត្តបញ្ជូនទាហានរុស្ស៊ី ទៅធ្វើប្រតិបត្តិការ «រក្សាសន្តិភាព» នៅតំបន់ទាំងនេះគឺហាក់ដូចជាបានសម្លាប់ដំណើរសន្តិភាពក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងមីនស្ក៍។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី លោក វ្ល៉ាឌីមៀរ ពូទីន បានបង្ហាញថា ជម្រើសរបស់លោកគឺនៅមិនទាន់ទាល់ច្រកទេ។
លោក ពូទីន បាននិយាយកាលពីថ្ងៃអង្គារថា៖ «ការទស្សន៍ទាយអំពីប្រភេទក្របខ័ណ្ឌសកម្មភាពដែលអាចធ្វើ គឺមិនអាចទៅរួចទេ។ វាអាស្រ័យលើស្ថានភាពជាក់ស្ដែងដែលបានកើតឡើងនៅមូលដ្ឋាន»។ ប៉ុន្តែកាលពីមុនៗ លោក ពូទីន បានឱ្យតម្រុយថាលោកមានជម្រើស «គ្រប់បែប» ដែលលោកខាងលិចនិយាយថា អាចបង្កើនភាពតានតឹងដល់កម្រិតផ្ទុះសង្គ្រាម។
អ្នកវិភាគបាននិយាយថា ជម្រើសមុនគេរបស់លោក ពូទីន គឺអាចជាការដាក់សម្ពាធការទូតបន្ថែមទៀត ដើម្បីធ្វើទាមទារច្រើនទៅកាន់លោកខាងលិច។
ទូរទស្សន៍រុស្ស៊ីបានចាក់ផ្សាយកិច្ចប្រជុំរវាងលោក ពូទីន និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ជាច្រើន ដោយក្នុងនោះលោក ពូទីន បានសួរយោបល់មន្ត្រីទាំងនេះអំពីការទទួលស្គាល់តំបន់ផ្ដាច់ខ្លួន។ ការព្រួយបារម្ភអំពីការផ្ទុះសង្គ្រាមដោយសារវិបត្តិអ៊ុយក្រែន បានធ្វើឱ្យមន្ត្រីមួយចំនួនធំក្នុងសាលប្រជុំបានបង្ហាញអាកប្បកិរិយាមិនសូវស្រួល។ លោក នីកូឡៃ ប៉ាទ្រូសេវ លេខាធិការនៃក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខរុស្ស៊ី បានផ្ដល់យោបល់ទៅកាន់លោកពូទីនថា រុស្ស៊ី គួរតែពន្យារពេលទទួលស្គាល់ «២ ទៅ ៣ ថ្ងៃ» ហើយធ្វើការគំរាមអនុម័តវា ដើម្បីដាក់សម្ពាធលើអ៊ុយក្រែនឱ្យ «បញ្ឈប់ការបង្ហូរឈាមទាំងអស់នេះ»។
លោក ពូទីន មិនបានពន្យារការទទួលស្គាល់ទេ ប៉ុន្តែអ្នកវិភាគមួយចំនួននិយាយលោក ពូទីន ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីបង្កើនការព្រួយបារម្ភអំពីការផ្ទុះសង្គ្រាម ដែលនឹងបង្កើនសម្ពាធលើអ៊ុយក្រែន និងលោកខាងលិច គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្កើនអាទិភាពនៅលើតុចរចា។
ដំណោះស្រាយ ផ្អែកលើស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន អាចនឹងមានលក្ខណៈស្រដៀង ឬលើសដំណោះស្រាយនៃសង្គ្រាមហ្សកហ្ស៊ី កាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ដែលកាលនោះរុស្ស៊ី ក៏បានបញ្ជូនកងកម្លាំង «រក្សាសន្តិភាព»ទៅការពារកងកម្លាំងផ្ដាច់ខ្លួនចំនួន ២។
ការទាមទាររបស់លោក ពូទីន ទៅកាន់អ៊ុយក្រែន រួមមានការបំបែកយោធាអ៊ុយក្រែន ការទទួលស្គាល់ការកាត់យកឧបទ្វីបគ្រីមា កាលពីឆ្នាំ ២០១៤ បោះបង់គោលបំណងចូលជាសមាជិកនៃអង្គការណាតូ ប្រកាសអព្យាក្រឹតភាព និងធ្វើការចរចាបង្គោលព្រំដែនជាមួយក្រុមផ្ដាច់ខ្លួន។
ប្រទេសអ៊ុយក្រែន បានច្រានចោលការទាមទារទាំងនេះថា មិនទទួលយកបានទេ ហើយបានបដិសេធមិនចរចាជាមួយក្រុមផ្ដាច់ខ្លួន ដោយនិយាយថាក្រុមទាំងនេះ គឺជាអាយ៉ងរបស់រុស្ស៊ី។
ជម្រើសមួយទៀត គឺការបង្កើនការគ្រប់គ្រងនៅតំបន់ដុនបាសទាំងមូល។ បច្ចុប្បន្នក្រុមផ្ដាច់ខ្លួនទាំង ២ បានគ្រប់គ្រងត្រឹមតែ ១ ភាគ ៣ នៃតំបន់ដុនបាសប៉ុណ្ណោះ ខណៈពេលដែលពួកគេធ្វើការអះអាងថាតំបន់ដុនបាសទាំងមូល គឺជារបស់ពួកគេ។
កាលពីថ្ងៃអង្គារ រដ្ឋាភិបាលផ្ដាច់ខ្លួននៅតំបន់លូហានស្ក៍ បានទាមទារឱ្យក្រុងកៀវដកទាហានទាំងអស់ចេញពីតំបន់ដុនបាស ហើយបានគំរាមថា ពួកគេ «នឹងចាត់វិធានការ ដើម្បីស្ដារបូរណភាពទឹកដីរបស់សាធារណរដ្ឋ»។
ប្រសិនបញ្ហាទាមទារតំបន់ដុនបាស គឺមិនត្រូវបានដោះស្រាយដោយការចរចាទេ នោះកងកម្លាំងរុស្ស៊ី ជាង ១០០ ០០០ ប្រមូលផ្ដុំនៅជិតព្រំដែនអាចចាត់សកម្មភាពយ៉ាងរហ័ស ដើម្បីបណ្ដេញកងយោធាអ៊ុយក្រែនចេញពីតំបន់ដុនបាស។
ជម្រើសខ្លាំងបំផុតដែលអ្នកវិភាគគិតថា លោក ពូទីន ជ្រើសរើសគឺការបង្កើតលេសដើម្បីវាយប្រហារទាំងប្រទេសអ៊ុយក្រែន។ បន្ទាប់ពីការទទួលស្គាល់ លោក ពូទីន បានចុះសន្ធិសញ្ញាជាមួយមេដឹកនាំផ្ដាច់ខ្លួន ដែលនឹងអនុញ្ញាតឱ្យរុស្ស៊ីកសាងមូលដ្ឋានទ័ពនៅទីនោះ។
វត្តមានផ្លូវការនៃកងទ័ពរុស្ស៊ីនៅក្នុងតំបន់នេះ អាចផ្ដល់ឱកាសឱ្យពួកគេលើកឡើងថា ពួកគេបានរងការវាយប្រហារពីប្រទេសអ៊ុយក្រែន បង្កើតជាលេសដើម្បីធ្វើការវាយបកវិញ។ កាលពីថ្ងៃចន្ទ កងទ័ពរុស្ស៊ីបាននិយាយថា ពួកគេបានបាញ់ផ្លោងទៅវិញទៅមកជាមួយកងទ័ពអ៊ុយក្រែនរួចទៅហើយ។
លោក ពូទីន និយាយថា កងទ័ពរុស្សីនឹងមិនចូលទៅដុនបាស «ឥឡូវនេះទេ» ប៉ុន្តែលោកនិយាយថា ក្រុងម៉ូស្គូនឹង «បំពេញកាតព្វកិច្ចដែលខ្លួនបានអនុវត្ត ប្រសិនបើចាំបាច់»៕