.jpg)
លោក ស៊ី ជីនភីង (ឆ្វេង) និងលោក លី កេឈាង ចូលកិច្ចប្រជុំសភា។ AFP
នៅពេលដែលលោក លី កេឈាង ធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មានជាមួយអ្នកព័ត៌មានក្នុងស្រុក និងបរទេសនៅថ្ងៃសុក្រនេះ វាអាចទំនងជាការបង្ហាញខ្លួនចុងក្រោយរបស់លោកក្នុងនាមជានាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រទេសចិន។ សន្និសីទសារព័ត៌មានរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅចុងបញ្ចប់នៃសម័យប្រជុំប្រចាំឆ្នាំនៃសភាប្រជាជនចិន គឺជាឱកាសសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានសួរសំណួរដោយផ្ទាល់ទៅកាន់មេដឹកនាំចិន។
តាមទំនៀមទម្លាប់បក្សកុម្មុយនីស្តចិន បន្ទាប់ពីកាន់អំណាចរយៈពេល ១០ ឆ្នាំ លោក លី នឹងត្រូវចូលនិវត្តន៍ ហើយអ្នកស្នងតំណែងថ្មីនឹងត្រូវបានជ្រើសរើសនៅសមាជបក្សកុម្មុយនីស្តចិននៅចុងឆ្នាំនេះ ដោយនឹងចូលកាន់អំណាចនៅចុងបញ្ចប់នៃសម័យប្រជុំសភាប្រជាជនចិននៅឆ្នាំក្រោយ។ ប៉ុន្តែអ្នកឃ្លាំមើលវិមានជុង ណានហៃបាននិយាយថា ករណីផ្ទុយពីនេះ កំពុងកើតឡើង។
ប្រភពមួយនិយាយថា៖ «ដោយមិននឹកស្មានដល់អំណាចរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីលើគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចប្រចាំថ្ងៃ គឺកំពុងពង្រឹងបន្តិច»។ ប្រភពមួយទៀតនិយាយថា៖ «ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចដ៏តានតឹងកំពុងបង្ខំឱ្យរដ្ឋាភិបាលប្រកាន់យកគោលនយោបាយប្រកបដោយតុល្យភាព។ មនុស្សកំពុងនិយាយល្អអំពីនាយករដ្ឋមន្ត្រីសព្វថ្ងៃ»។
តម្រុយនៃការវិវត្តបែបនេះបានបង្ហាញខ្លួនក្នុងរបាយការណ៍ការងារប្រចាំឆ្នាំរបស់រដ្ឋាភិបាលចិន ដែលលោកលីបញ្ជូនទៅសភាប្រជាជនចិនកាលពីថ្ងៃសៅរ៍។ ការថ្លែងសុន្ទរកថាបើកសម័យប្រជុំរបស់សភាចិន បានលើកឡើងអំពីគោលនយោបាយចម្បង «វិបុលភាពរួម» របស់លោកប្រធានាធិបតី ស៊ី ជីនភីង តែ ១ ដងគត់។
ផែនការកំណត់ទីក្រុងហាន់ចូវ ដែលជាកន្លែងលោក ស៊ី បម្រើការជាច្រើនឆ្នាំថា ជា «តំបន់គំរូ» នៃវិបុលភាពរួម ក៏មិនត្រូវបានលើកឡើងនោះទេ ហើយក៏គ្មានការលើកឡើងពាក់ព័ន្ធនឹងគោលនយោបាយ «ការចែកចាយថ្នាក់ទី៣» ដែលជំរុញឱ្យក្រុមហ៊ុនធំៗដូចជាក្រុមហ៊ុន Alibaba ធ្វើការបរិច្ចាគចំណូលរបស់ពួកគេ។
គោលនយោបាយធំៗរបស់លោក ស៊ី ជីនភីង ទាំងនេះ គឺត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់ជាញឹកញាប់ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថាមុនៗ ហើយការលុបមិនលើកឡើងពីវាបាន គឺគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។
ទន្ទឹមនឹងនោះក្នុងចំណោមគោលនយោបាយដែលទទួលបានម៉ោងផ្សាយគ្រប់គ្រាន់គឺ «ផែនការនគរូបនីយកម្មប្រភេទថ្មី» ដែលលោក លី និងទីប្រឹក្សារបស់គាត់កំពុងជំរុញឱ្យសភាអនុម័ត។ ផែនការនេះអំពាវនាវឱ្យទីក្រុង និងតំបន់ជនបទត្រូវបានអភិវឌ្ឍក្នុងលក្ខណៈសមាហរណកម្ម។
គោលដៅរបស់លោក ស៊ី ដើម្បីជួសជុលវិសមភាពសង្គម ដែលដើមឡើយត្រូវបានគេគិតថា ជាគោលដៅចម្បងសម្រាប់ឆ្នាំនេះ គឺហាក់ដូចជាត្រូវបានគេទុក ១ កន្លែងសិន។
សូម្បីតែលោក ស៊ី ខ្លួនលោកក៏និយាយតិចជាងមុនអំពីវិបុលភាពរួម។
នៅពេលដែលលោក ស៊ី ចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាមួយសមាជិកតំណាងតំបន់ស្វយ័តម៉ុងហ្គោលីខាងក្នុង នៅថ្ងៃបើកសម័យប្រជុំសភាចិន លោកបាននិយាយអំពីវិបុលភាពរួមតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់លោកបានជួបជាមួយសន្និសីទប្រឹក្សានយោបាយប្រជាជនចិន ដែលជាស្ថាប័នពិគ្រោះយោបល់កំពូលរបស់ប្រទេសចិន។ ការលើកឡើងតែមួយគត់អំពីវិបុលភាពរួមចេញពីកិច្ចប្រជុំនេះគឺចេញនៅក្នុងមតិនៃសមាជិកមួយរូបនៃសន្និសីទនេះ។
នេះគឺខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងធៀបនឹងឆ្នាំមុន នៅពេលដែលលោក ស៊ី ទាមទារឱ្យមានការផ្ដោតលើវិបុលភាពរួមនៅកិច្ចប្រជុំគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមបក្សសម្រាប់កិច្ចការហិរញ្ញវត្ថុ និងសេដ្ឋកិច្ច។របាយការណ៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្លូវការនៅថ្ងៃនោះបានប្រើពាក្យ «វិបុលភាពរួម» រហូតដល់ ១៦ ដង។
ការអនុវត្តគោលនយោបាយកាលនោះ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅ គឺមានកម្រិតខ្លាំង ធ្វើឱ្យអ្នកវិភាគមួយចំនួនគិតថា ប្រទេសចិន នឹងឆ្លងកាត់បដិវត្តន៍មួយទៀត។ ក្នុងរយៈពេលជាង១ ឆ្នាំក្រោយមក សេចក្ដីប្រាថ្នាសម្រាប់វិបុលភាពរួម គឺហាក់ដូចជាធ្លាក់ចុះ។
លោក ស៊ី ត្រូវបានគេគិតថា មិនមាននរណាហ៊ានប្រជែងលោកក្នុងការចូលកាន់អំណាចក្នុងអាណត្តិទី៣ ទេ។ ប៉ុន្តែឥឡូវលោកកំពុងជួបនឹងឧបសគ្គដ៏ធំមួយ គឺការធ្លាក់សម្ទុះនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន ធ្លាក់កម្រិតមួយដែលគណបក្សកុម្មុយនីស្តអាចមិនទទួលយកបាន។
ការធ្លាក់សម្ទុះនេះ គឺមួយផ្នែកបង្កដោយគោលនយោបាយអនុវត្តដោយលោក ស៊ី ដើម្បីសម្រេចបាននូវ «វិបុលភាពរួម»។
សូម្បីតែមន្ត្រីអាជីពក្នុងរដ្ឋាភិបាលលោក លី បានបង្ហាញការព្រួយបារម្ភ។ មន្ត្រី ១ រូបនិយាយថា៖ «ក្រុមហ៊ុនឯកជនទំហំតូច និងមធ្យម គឺកំពុងបាត់បង់សម្ទុះទៅហើយ។ ប្រសិនបើស្ថានភាពនេះ មិនផ្លាស់ប្ដូរសេដ្ឋកិច្ចដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់ប្រទេសចិន ដែលយើងចំណាយពេលសាងសង់ជាច្រើនឆ្នាំ អាចដួលរលំភ្លាមៗ»។
ក្នុងរបាយការណ៍ការងារ រដ្ឋាភិបាលចិនបានប្រកាសគោលដៅកំណើន ៥,៥ ភាគរយសម្រាប់ឆ្នាំនេះ។ នេះគឺទាបជាងកំណើនជាង ៨ ភាគរយកាលពីឆ្នាំមុន ប៉ុន្តែខ្ពស់ជាងការព្យាករ ៤,៨ ភាគរយរបស់មូលនិធិរូបិយវត្ថុអន្តរជាតិ។
ការកំណត់គោលដៅត្រឹមតែ ៤ ភាគរយ គឺមិនអាចទៅរួចទេ សម្រាប់គណបក្សកុម្មុយនីស្តចិន។ គោលដៅ ៥,៥ ភាគរយ គឺអាចទទួលយកបាន ប៉ុន្តែលោក ស៊ី ត្រូវតែចៀសវាងគោលនយោបាយដែលអាចប៉ះពាល់ដល់កំណើន។
ជំហរផ្លូវការរបស់គណៈកម្មការអចិន្រៃ្តយ៍នៃការិយាល័យនយោបាយ ដែលជាអំណាចកំពូលនៃគណបក្សកុម្មុយនីស្តចិន គឺថាគោលដៅ «វិបុលភាពរួម» គឺជាគោលដៅវែងឆ្ងាយ មិនមែនជាគោលដៅប្រចាំថ្ងៃទេ៕
