.jpg)
អ្នកស្រី ជា បុប្ផា ម្ចាស់សិប្បកម្មផលិតសម្ភារជ័រនៅព្រៃវែង។ បុគ្គលិកប្រមាណ ១០ នាក់ត្រូវបានបណ្ដុះបណ្ដាលក្នុងសិប្បកម្មបុប្ផា 9999។ រូបថត សហការី
ព្រៃវែង៖ សម្ភារប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះបាយ ដែលផលិតឡើងពីប្លាស្ទិក ចាប់ពីកញ្ច្រែង កន្ធុន ចាន និងបោយទឹក រហូតដល់ក្រាស់ កន្ថោរ កៅអី ត្រូវបានស្គាល់ថា ជាផលិតផលនាំចូលពីបណ្ដាប្រទេសជិតខាង។
ដោយមើលឃើញពីការនាំចូលយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងចំពោះសម្ភារប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃដែលខ្វះពុំបានទាំងនោះ ក្នុងនាមជាអ្នកលក់ម្នាក់ អ្នកស្រី ជា បុប្ផា ខិតខំប្រឹងប្រែងប្រែក្លាយការរកប្រាក់ចំណេញលើកម្រៃក្បាលកាក់មកជាការផលិតខ្លួនឯង។
អង្គុយត្រួតពិនិត្យកញ្ច្រែងលាងបន្លែតូចៗរំលេចពណ៌ស្រស់ឆើតដ៏ភ្លឺរលោង អ្នកស្រី បុប្ផា បាននិយាយថា៖ «រយៈពេល ៥ ឆ្នាំនៃមុខរបរលក់សម្ភារប្លាស្ទិក ខ្ញុំមើលឃើញមានការគាំទ្រពីអតិថិជន និងដៃគូជាច្រើន។ ខ្ញុំក៏មានគំនិតថា បើសិនខ្ញុំអាចផលិតខ្លួនឯងអាចស្រួលជាងនាំចូលពីបរទេស»។
ដោយសារសិប្បកម្មជ័រនេះមិនទាន់មានភាពទូលំទូលាយនៅក្នុងស្រុក ការសិក្សាពីបច្ចេកទេស និងម៉ាស៊ីនផលិត ត្រូវនាំចូលពីបរទេស ដែលទាមទារឱ្យម្ចាស់សិប្បកម្មថ្មោងថ្មីត្រូវវេចបង្វេចទៅក្រេបជញ្ជក់ចំណេះដឹងនៅប្រទេសជិតខាង។
អ្នកស្រី ជា បុប្ផា ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា៖ «ចាប់ផ្ដើមដំបូង ដោយគ្រួសារខ្ញុំគាត់ទៅរៀនបច្ចេកទេសនៅប្រទេសវៀតណាម ព្រោះការងារនេះទាល់តែទៅរៀនខ្លួនឯង ទើបយើងអាចយកមកផលិតបាន។ រៀនបាន ១ ឆ្នាំ យើងទិញម៉ាស៊ីន ២ គ្រឿង មកសាកល្បង»។
អ្នកស្រីបានឱ្យដឹងថា សិប្បកម្មនេះ មានម៉ាស៊ីន ២ គ្រឿង ជាមួយពុម្ពជាច្រើន ដែលអាចផលិតសម្ភារជាច្រើនប្រភេទ។ ដោយចាប់ផ្ដើមពីដំណើរតេលតាលក្នុងការផលិតសាកល្បង អ្នកស្រីត្រូវពឹងលើអ្នកបច្ចេកទេសបរទេសមកបង្ហាត់បង្ហាញបន្ថែម។
កញ្ច្រែងពណ៌ឆើតភ្លឺរលោង ជាផលិតផលមួយរបស់ បុប្ផា 9999។ រូបថត សហការី
ការផលិតសាកល្បងដែលចាប់ផ្ដើមចេញដំណើរពាក់កណ្ដាលឆ្នាំ ២០១៨ សិប្បកម្ម បុប្ផា 9999 អាចផលិតសម្ភារជ័របាន ៥ មុខ ដូចជា កញ្ច្រែងលាងបន្លែ កន្ថោរ កន្ធុន និងបោយទឹក ២ ប្រភេទ។
បច្ចុប្បន្ន ស្ដ្រីខ្មែរមកពីខេត្ដព្រៃវែងរូបនេះ ដោយប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនជាច្រើនគ្រឿង អាចផលិតនូវសម្ភារប្លាស្ទិក ៨៥ មុខ រួមទាំង កន្ធុនបោកខោអាវ ក្រឡ កញ្ច្រែងផ្កាប់ចាន និងឧបករណ៍ចូកសំរាម ជាមួយនឹងក្ដីរំពឹងអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការក្នុងស្រុក និងបង្កើតការងារដល់ពលរដ្ឋខ្មែរផងដែរ។
ជាមួយតម្លៃចាប់ពី ៥០០ រៀល ទៅ ២ ម៉ឺនរៀល អាស្រ័យលើទំហំ និងខ្នាត អ្នកស្រី បុប្ផា បានអះអាងពីគុណភាពខ្ពស់ចំពោះសម្ភារជ័ររបស់ខ្លួន ទោះបីជាទទួលចំណេះដឹងពីប្រទេសជិតខាងតែមួយយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ស្ដ្រីវ័យ ៤០ ឆ្នាំរូបនេះ និយាយថា៖ «សម្ភារប្លាស្ទិកយើង មានគុណភាពស្វិត ភ្លឺ និងធន់ជាង [ផលិតផលនាំចូល] ក៏ដូចជាមិនមានក្លិន និងមិនប៉ះពាល់សុខភាពអ្នកប្រើ។ យើងមិនប្រើសារធាតុគីមីបន្ថែមភាពភ្លឺរលោងតែយើងប្រើវត្ថុធាតុដើមសុទ្ធ ១០០ ភាគរយ ហើយការប្រើប្រាស់ពណ៌ ត្រូវបានត្រួតពិនិត្យត្រឹមត្រូវនាំចូលពីជប៉ុន។ ចំណែកឯជ័រ ជាប្រភេទ PP & Pet ផលិតចេញពីកាកប្រេង»។
ស្ថិតក្នុងឃ្លាំងសិប្បកម្មដំបូលខ្ពស់ គ្រឿងម៉ាស៊ីនតម្រៀបនៅជាប់ជញ្ជាំងឃ្លាំង ខណៈផលិតផលសម្រេចត្រូវបានវេចខ្ចប់ច្រកបាវជាហូរហែ ម្ចាស់សិប្បកម្មផលិតផលក្នុងស្រុករូបនេះបានអះអាងថា អ្នកស្រីបានប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមក្នុងស្រុកខ្លះ ដូចជា ប្លាស្ទិកចាស់ៗចម្រាញ់ប្រើប្រាស់ឡើងវិញ។
ចំពោះដំណើរការសិប្បកម្មជ័រដំបូងដែលគ្មានបទពិសោធទាល់តែសោះ ពីអ្នកធ្លាប់តែទិញមកលក់ស្រាប់ៗ អ្នកស្រី បុប្ផា ទទួលស្គាល់ថា វាពិតជាកិច្ចការដ៏លំបាកមួយទាំងបញ្ហាបច្ចេកទេស និងរយៈពេលនៃការសិក្សាខ្លី។
អតីតអ្នកនាំចូលសម្ភារជ័ររូបនេះ បានបន្ដថា៖ «ថ្វីដ្បិតតែបច្ចុប្បន្នយើងអាចផលិតខ្លួនឯង តែរាល់ថ្ងៃយើងក៏នៅមានអ្នកបច្ចេកទេសធ្វើការជាមួយ ព្រោះម៉ាស៊ីនមានច្រើនគ្រឿង ដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងអស់ទេ»។
ទិដ្ឋភាពនៅក្នុងឃ្លាំងសិប្បកម្មផលិតសម្ភារប្រើប្រាស់ធ្វើពីជ័រ។ រូបថត សហការី
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «យើងក៏ចង់រកអ្នកបច្ចេកទេសបន្ថែម កុំឱ្យពិបាកហៅជាងពីក្រៅដូចរាល់ថ្ងៃ ពេលម៉ាស៊ីនខូច ព្រោះពេលនេះកូវីដ កាន់តែយ៉ាប់។ មិនមែនថា មិនចង់រកជាងក្នុងស្រុក តែដូចដឹងដោយសារខាងយើងមិនទាន់ទូលំទូលាយខាងផលិតផលនេះ»។
អ្នកស្រីដែលចង់ពង្រីកអាជីវកម្មឱ្យកាន់តែធំដើម្បីផ្គត់ផ្គង់លើទីផ្សារក្នុងស្រុករូបនេះ បានឱ្យដឹងថា ក្រៅពីមានមោទនភាពអាចផលិតដោយខ្លួនឯង មួយទៀតគឺអ្នកស្រីរីករាយជួយយុវជនមានការងារ ដោយបានបណ្ដុះបណ្ដាលបុគ្គលិកប្រមាណ ១០ នាក់។
ដើម្បីបង្កើនកម្លាំងការងារ និងផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទូទាំងប្រទេស អ្នកស្រី បុប្ផា បានបន្ថែមការផលិតសម្ភារជ័រយ៉ាងតិចជាង ១០០ មុខទៀត រួមទាំង កន្ដ្រកដើរផ្សារ និងកៅអីធំៗ។
ជាមួយតម្រូវការខ្ពស់ អ្នកស្រីនិយាយពីក្ដីរំពឹងថា៖ «ខ្ញុំចង់សំណូមពរឱ្យបងប្អូនជនរួមជាតិយើងជួយគាំទ្រផលិតផលនៅក្នុងស្រុកឱ្យបានច្រើន ដើម្បីបង្កើតឱកាសការងារដល់ពលរដ្ឋ»។
អ្នកស្រីបានពន្យល់ថា៖ «អតិថិជនភាគច្រើនយល់ថា ទំនិញក្នុងស្រុកមានតម្លៃថ្លៃ។ ប៉ុន្ដែមិនមែនទំនិញរបស់យើងនោះទេ។ វាប្រហាក់ប្រហែលទំនិញនាំចូល តែគុណភាព គឺល្អជាង»។
សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត សុំទាក់ទងទូរស័ព្ទលេខ ០៧១ ៨៤៥ ៦៦៦២/០៩៧ ៧២២ ៦១១៧ និងហ្វេសប៊ុក @CheaBopha9999៕
