.jpg)
ទូកប្រើក្ដោង និងច្រវា បានក្លាយជារឿងធម្មតានៅវេណេស៊ុយអេឡា។ រូបថត AFP
ក្រុងការ៉ាកាស៖ ម៉ារ៉ាសៃបូ ត្រូវបានស្គាល់ជាមជ្ឈមណ្ឌលឧស្សាហកម្មប្រេងវេណេស៊ុយអេឡា តែវិបត្ដិកង្វះប្រេងដ៏រ៉ាំរ៉ៃបានបង្ខំឱ្យអ្នកនេសាទ ហ្វ្រេងឃ្លីន រ៉ូមេអូ ប្រើទូកក្ដោង ហើយអ្នកបើកបររថយន្ដក្រុងលោក ម៉ានូអែល ប្ដូរមកធាក់រ៉ឺម៉កវិញ។
វេណេស៊ុយអេឡា ស្ថិតក្នុងតំបន់ប្រេងដ៏ធំបំផុតក្នុងពិភពលោក តែក្រោយធ្លាក់ការផលិតពីជាង ៣ លានបារ៉ែល ក្នុង ១ ថ្ងៃ នៅឆ្នាំ ២០១៤ មកត្រឹមតែ ៥ ម៉ឺនបារ៉ែល នាពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលមានន័យថា ប្រទេសនេះត្រូវការប្រេងនាំចូល។
ស្ថិតក្រោមកម្ដៅថ្ងៃក្នុងរដ្ឋហ៊្សូលីយ៉ា ភាគនីរតីប្រទេស លោក រ៉ូមេអូ បានបង្ហាញច្រវាសម្រាប់ចែវទូកលើបឹង ម៉ារ៉ាសៃបូ ជាបឹងធំបំផុតមួយនៅអាមេរិកខាងត្បូង។
យុវជនអាយុ ២៨ ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយខណៈត្រឡប់ពីនេសាទវិញថា៖ «យើងប្រើក្ដោង ដោយសារគ្មានប្រេង។ វាជារឿងធម្មជាតិទៅហើយ ដែលត្រូវប្រើក្ដោង និងច្រវា»។
ប្រេងបានក្លាយជាវត្ថុប្រណីតក្នុងតំបន់ដែលមានស្ថានីយហ្គាសផ្គត់ផ្គង់តិចតួច ខណៈអតិថិជនតម្រង់ជួររង់ចាំជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រ ដែលស្ថានីយមួយចំនួនតូចនៅបន្ដចែកចាយ។
ពលរដ្ឋគ្មានលទ្ធភាពប្រើសាំង ត្រូវប្រើកម្លាំងធាក់ឈ្នាន់កង់ ៣ ធ្វើដំណើរ។ រូបថត AFP
ខណៈប្រេងសាំងធ្លាប់តែមានប្រើដោយឥតគិតថ្លៃនៅវេណេស៊ុយអេឡា ពេលនេះ វាមានតម្លៃ ២ ដុល្លារ (៨ ពាន់រៀល) ក្នុង ១ លីត្រលើទីផ្សារងងឹត ដែលជាជម្រើសតែមួយគត់សម្រាប់ពលរដ្ឋ។
ប្រជានេសាទតែងតែលក់ទិន្នផលរបស់ពួកគេក្នុងទីក្រុងអាណានិគម ម៉ារ៉ាសៃបូ មុនពេលឆ្លងបឹងទៅកាន់ផ្ទះសម្បែងក្នុងក្រុងឡូស ពួតុស ដេ អាល់តាហ្គាស្យា តែបើមិនមានខ្យល់ល្មមទេ ពួកគេអាចវិលពេញបឹង។
លោក ហេនឌ័រ អ៊ូដាណេតា អាយុ ៥១ ឆ្នាំ ដែលធ្លាប់ជាយោធាដ៏មានមោទនភាពម្នាក់បានត្អូញថា ការធាក់រ៉ឺម៉កដោយជើង បានបង្កជាបញ្ហាឈឺខ្នង តែលោកមិនអាចឈប់ជាន់ឈ្នាន់បានឡើយ ដោយសារតែត្រូវជួយភរិយាដែលបាត់បង់ក្រលៀន និងត្រូវការថ្នាំសង្កូវជាប្រចាំ។
ទោះបីជាលំបាក លោកគ្មានបំណងចាកចេញពីមាតុភូមិជាទីស្រឡាញ់ ឬចូលរួមភៀសខ្លួនទៅក្នុងជំរំប្រទេសកូឡំប៊ី ជាមួយពលរដ្ឋជាង ១,៨ លាននាក់ទៀតឡើយ។
លោកបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំកើតនៅទីនេះ ហើយខ្ញុំនឹងស្លាប់ទៅវិញនៅទីនេះ ដោយត្រូវពុះពារពីកម្លាំងញើសឈាម ដូចជាទាហានការពារជាតិអ៊ីចឹង។ ខ្ញុំធ្វើការដោយប្រើរ៉ឺម៉កនេះចិញ្ចឹមជីវិត»៕ AFP/HR
