.jpg)
លោក ស៊ីស្វាន់តូ កំពុងថតវីដេអូនៅក្បែរទន្លេក្នុងសហគមន៍កសិកម្មដាច់ស្រយាលនៃប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។ រូបថត AFP
ក្រុងហ្សាការតា៖ ស៊ីស្វាន់តូ ជាជាងឡានមិនជោគជ័យរហូតដល់គ្រាមួយ វីដេអូលើអ៊ីនធឺណិតបានប្រែក្លាយសហគមន៍របស់ខ្លួនទៅជាតារា និងផ្លាស់ប្ដូរសហគមន៍កសិកម្មក្រីក្រទៅជា «ភូមិយូធូប» ដ៏ល្បីល្បាញនៅឥណ្ឌូនេស៊ី។
ដំណើររឿងពីភាពតោកយ៉ាកទៅជាអ្នកមានឈ្មោះបោះសំឡេង ចាប់ផ្ដើមតាំងពី ៤ ឆ្នាំមុន ពេលលោកពុះពាររក្សាហ្គារ៉ាសជួសជុលរថយន្ដពីការដួលរលំក្នុងទីប្រជុំជនដាច់ស្រយាល កាសេហ្គេរ៉ាន់ ជាទីស្ទើរតែមិនត្រូវបានគេស្គាល់លើផែនទី។
លោករកចំណូលខ្វះព្រឹកខ្វះល្ងាច និងជួបឧបសគ្គច្រើន ពេលសមាជិកគ្រួសារកាន់តែរីកធំ តែការងារបន្ទាប់បន្សំ ដូចជា រើសអេតចាយ និងដាំសណ្ដែក ក៏មិនអាចរកចំណូលគ្រប់គ្រាន់ទប់នឹងការចំណាយបាន។
លោកបានសម្រេចចិត្ដថា លោកមិនពឹងផ្អែកទៅលើ «ព្រហ្មលិខិតក្នុងការបន្ដជីវិតរស់» នោះឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃមួយលោកជួបបញ្ហាក្នុងការជួសជុលម៉ូតូតម្លៃថ្លៃ ទើបបង្ហោះវីដេអូអនឡាញ ដើម្បីស្វែងរកជំនួយ។
រំពេចនោះ ក៏នឹកឃើញគំនិតមួយ លោក ស៊ីស្វាន់តូ សម្រេចចិត្ដផលិតវីដេអូជួសជុលម៉ូតូ ឡានងាយៗ។ ដោយប្រើកម្ចីទិញទូរស័ព្ទ ជាងឡានរូបនេះបានចាប់ផ្ដើមថតវីដេអូពីសកម្មភាពនានាឥតឈប់ឈរ។
លោក ស៊ីស្វាន់តូ អាយុ ៣៨ ឆ្នាំ ដែលទទួលបានអ្នកគាំទ្រជាង ២ លាននាក់លើបណ្ដាញសង្គមយូធូប បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំប្រើពាក្យពេចន៍និយាយបែបធម្មតាៗ»។
លោកបន្ដបង្ហោះវីដេអូជារឿយៗជាមួយក្រុមការងារតូចមួយ ដែលផ្ដិតយកសកម្មភាពរបស់លោកជួសជុលម៉ូតូ ឡាន ឬដំណើរនេសាទនៅតាមដងទន្លេក្នុងស្រុក។ ជំនួញដ៏កាក់កបរបស់លោក ស៊ីស្វាន់តូ ដែលលោកអះអាងថា អាចរកចំណូលបានរហូតដល់ ១៥០ លានរូព្យា (១ ម៉ឺនដុល្លារ) ១ ខែ មិនបានយូរនោះទេ។
ជាងឡានបរាជ័យក្លាយជាអ្នកមានចំណូលកាក់កបពីយូធូប។ រូបថត AFP
មានចចាមអារ៉ាមលើកឡើងថា ជាងឡានកំពុងមានប្រជាប្រិយភាពរូបនេះ ចេះអំពើអាបធ្មប់ ហើយឪពុកម្ដាយខ្លះបានរារំាងកូនមិនឱ្យចូលហ្គារ៉ាស ដោយបារម្ភថា ពួកគេត្រូវអំពើ។
លោក ស៊ីស្វាន់តូ បាននិយាយថា៖ «យើងក៏មានការជួបជុំអ្នកភូមិ ហើយខ្ញុំបានពន្យល់ប្រាប់ពួកគេថា ខ្ញុំមានមុខរបរនេះហៅថា យូធូប។ មនុស្សភាគច្រើនអត់ដែលស្គាល់នោះទេ»។
លោកបានបង្រៀនមេរៀនឥតគិតថ្លៃ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពស្អាតស្អំ ហើយពេលនេះ យ៉ាងតិចមនុស្ស ៣០ នាក់ នៅភូមិកាសេហ្គេរ៉ាន់ បានបង្កើតគណនីយូធូបផ្ទាល់ខ្លួន ដោយខ្លះមានអ្នកចូលទស្សនារាប់សែនដង។
ចំណោមពួកគេ លោក ធីវ៉ាន់ អាយុ ៤៥ ឆ្នាំ ជាអ្នកលក់អាហារសម្រន់ ដែលធ្លាប់រកចំណូលបាន ៥ ម៉ឺនរូព្យា (១៤ ០០០ រៀល) ក្នុង ១ ថ្ងៃ។
ប្រធានសហគមន៍ សៃហ្វូដឌីន ដែលប្រើឈ្មោះអត់ត្រកូលតាមប្រពៃណីឥណ្ឌូនេស៊ីបាននិយាយថា៖ «កាសេហ្គេរ៉ាន់ ជាភូមិក្រីក្របំផុត តែពេលនេះ យើងអាចប្រកួតប្រជែងនឹងបណ្ដាភូមិដទៃហើយ»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «វាជាការលើកទឹកចិត្ដដល់យុវជនដទៃទៀត។ ពួកគេមិនបានប្រើទូរស័ព្ទឱ្យមានជាប្រយោជន៍ឡើយ។ ពួកគេអាចរកប្រាក់ពីវា»៕ AFP/HR
