ក្រុងញូវដែលី៖ ពេល ឡូរ៉ែន អាល់បែតូ ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនភាសាព័រទុយហ្គាល់នៅសាកលវិទ្យាល័យ Goa University និស្សិតសល់តាំងពីសម័យអាណានិគមកាន់តែខើចតិចពី ១ ឆ្នាំ ទៅ ១ ឆ្នាំ។
ទូទៅតាំងរដ្ឋឆ្នេរ Goa ដ៏តូច ដែលធ្លាប់ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយក្រុងលីសបោន ព័រទុយហ្គាល់ ហាក់មានការប្រែប្រួលច្រើននៅលើទឹកដីកេរដំណែលអឺរ៉ុប ៤៥០ ឆ្នាំ ក្រោយពីការកាន់កាប់ដោយឥណ្ឌាប៉ុន្មានជំនាន់ចុងក្រោយ។
ផ្ទះសំបែងសម័យអាណានិគមដ៏ទ្រុឌទ្រោម និងទំនោរបូលីវូដកើនឡើង វាកាន់តែរុញច្រាននូវស្លាកស្នាមប្រវត្ដិសាស្ដ្របាត់បង់បន្ដិចម្ដងៗ នៅលើទីឋានដែលព័រទុយហ្គាល់ធ្លាប់តែមានអំណាច។
អ្នកគ្រូ អាល់បែតូ បានប្រាប់ AFP ថា៖ «កូនៗរបស់ខ្ញុំមិននិយាយភាសាព័រទុយហ្គាល់នោះទេ។ ពួកគេមិនឃើញសម្បូរកន្លែងបង្រៀន»។
អ្នករស់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៦១ ពេលកងទ័ពឥណ្ឌាចូលដល់ Goa និងបានបញ្ចូលជាឧបសម្ព័ន្ធរបស់ប្រទេសខ្លួន បានរំឭកពីហេតុការណ៍នៃការផ្លាស់ប្ដូររបបក្នុងពេលតែ ១ រាត្រី។
ឥណ្ឌាបានទទួលឯករាជ្យពីចក្រភពអង់គ្លេសក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៧ ដែលនាំឱ្យពលរដ្ឋ Goa ជាច្រើនទាមទារបញ្ចប់អាណានិគមព័រទុយហ្គាល់ផងដែរ។ តែពួកគេហាក់មិនសូវមានសង្ឃឹមច្រើននោះទេ។
ហូណូរ៉ាតូ វែលហូ ជានាយកសាលាចូលនិវត្ដន៍ម្នាក់បាននិយាយថា៖ «វាពិតជាអារម្មណ៍ដ៏ចម្លែកមែនទែន។ ការផ្លាស់ប្ដូរនេះ ពិតជាឆាប់រហ័សណាស់»។
អ្នកនិពន្ធ ហេតា ផានឌីត បាននិយាយថា ការបាត់បង់បន្ដិចម្ដងៗនៃសំណង់អគារអាណានិគម មិនត្រឹមតែជាការបាត់បង់ស្ថាបត្យកម្មវ័យចំណាស់ប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកស្រីបានឱ្យដឹងថា៖ «ផ្ទះសំបែងទាំងនោះ គឺជាភ័ស្ដុតាងនៃប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់ដែនដី Goa។ ពួកគេ គឺជាប្រភពនៃវប្បធម៌របស់យើង។ សព្វថ្ងៃមានតែផ្ទះប៉ុន្មានខ្នងប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវបានការពារពីការអភិវឌ្ឍ ឬបំផ្លិចបំផ្លាញ»៕ AFP/HR