ក្រុងហេនណាវេស៊ី៖ ព្រះវិហារអូថូដុក វ៉ាឡាម៉ូ ក្នុងប្រទេសហ្វាំងឡង់ តែងតែទទួលភ្ញៀវប្រមាណ ១៦ ម៉ឺននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ ភាគច្រើនមកពីអឺរ៉ុប និងរុស្ស៊ី ដែលមកទទួលយកនូវបទពិសោធសេចក្ដីស្ងប់សុខ និងពង្រឹងចំណេះដឹងផ្នែកនិកាយអូថូដុក ក៏ដូចជាភ្លក្សរសជាតិស្រាវីស្គីដ៏ធំបំផុតប្រចាំប្រទេស។
លោកឪពុក មីកែល ដែលមានពុកចង្ការវែង ពាក់មួកពណ៌ខ្មៅ និងគ្រងឈុតខ្មៅ បាននិយាយថា៖ «ប៉ុន្ដែដោយសារវិបត្ដិកូវីដ ១៩ យើងមិនសូវទទួលភ្ញៀវដូចមុននោះទេ ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការបរិច្ចាគ និងចំណូលពីទេសចរណ៍»។
យ៉ាងណាមិញ ព្រៃដែលបុព្វសាសនាទាំងនោះបានទិញពេលពួកគេភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២ បានក្លាយជាប្រភពចំណូលសេដ្ឋកិច្ចអំឡុងពេលពិភពលោកជួបវិបត្ដិសុខភាពនេះ។
ដោយប្រឈមការបាត់បង់ចូលប្រមាណមួយភាគបីនៃទឹកប្រាក់ ៣,៥លានដុល្លារ បុព្វជិកទាំងនោះជ្រើសយកការកាប់ និងលក់ដើមឈើមានតម្លៃ ដោយការកាប់ត្រូវបានដាំកូនឈើជំនួសឡើងវិញ។
លោកអាចារ្យវ័យ ៤០ ឆ្នាំ បានប្រាប់ AFP ថា៖ «ចំណូលបានមកពីព្រៃឈើបានសង្គ្រោះពួកយើង និងជួយស្ដារសេដ្ឋកិច្ចដែលបាត់បង់ដោយសារកូវីដ»។
ក្រោយរយៈពេលយ៉ាងតិច ៦សតវត្សរ៍នៅលើដែនកោះក្នុងផ្ទៃបឹងធំបំផុតនៅអឺរ៉ុប ឡាដូហ្គា បុព្វជិកអូថូដុក ជាង ២០០ នាក់ ស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ដែលត្រូវបានជម្លៀសក្នុងឆ្នាំ១៩៤០ ពេលខេត្ដឃែលីយ៉ា ភាគខាងកើត ត្រូវបានដាក់ក្រោមនឹមត្រួតត្រារបស់សហភាពសូវៀត។
កម្មករមួយក្រុម ស្រោបឈុតការពារមូសពីក្បាលដល់ចុងជើង ដើរត្រាច់ចរក្នុងព្រៃទំហំ ៦ ហិកតា បំណងកាត់ដើមឈើអាយុកាលជរា និងដាំកូនឈើឡើងវិញ។
រ៉ៃម៉ូ អាស៊ីកៃនេន អ្នកជំនាញព្រៃឈើ ដែលកាលពី ៧ ឆ្នាំមុន ចាប់ផ្ដើមធ្វើការជាមួយបុព្វជិកសាសនាទាំងនោះដើម្បីជួយពួកគេគ្រប់គ្រងព្រៃចំនួន ៤០០ ហិកតា បាននិយាយថា៖ «តំបន់នេះ កំពុងត្រូវបានប្រែក្លាយជាតំបន់ដាំដុះថ្មី តែប៉ុន្មាន ៦ ខែ ក្រោយដើមឈើត្រូវបានកាប់ផ្ដួល»។
ព្រះវិហារ វ៉ាឡាម៉ូ គឺជាព្រះវិហារគ្រិស្ដអូថូដុក តែមួយគត់ក្នុងប្រទេសប្រកាន់និកាយប្រូតេស្ដង់ នៅហ្វាំងឡង់ ដែលមានសមាជិករបស់ខ្លួន ៦ម៉ឺននាក់ ដែលស្មើនឹងប្រមាណមួយភាគរយនៃប្រជាជនសរុប។
លោកឪពុក មីកែល បានបន្ដថា ខណៈវិបត្ដិកូវីដ បានរ៉ាំងស្ទះដល់ដំណើររបស់ភ្ញៀវ យុវជនកាន់តែច្រើនចាប់ផ្ដើមមកលេងទីនេះ។
លោកលើកឡើងថា៖ «មនុស្សកាន់តែច្រើនពេលនេះក៏កំពុងនិយាយពីយើងដែរ ដោយពួកគេបានឱ្យដឹងថា ពួកគេចាប់អារម្មណ៍បួសជាបុព្វជិក។ ពួកគេប្រហែលជាពេលវេលាច្រើនគិតពីបញ្ហាសាសនា ខណៈជីវិតកន្លងមកតែងតែជួបបញ្ហាស្មុគស្មាញ»៕ AFP/HR