.jpg)
អ្នកស្រី ម៉ាណាមី អ៊ីតូ ប្រើដៃសិប្បនិម្មិតកូតវីយូឡុង ក្រោយឈប់ពីកិច្ចការថែទាំអ្នកជំងឺ និងប្រកួតហែលទឹក។ រូបថត AFP
ស៊ីហ្សូអូកា៖ សំឡេងដ៏លន្លង់លន្លោចពីវីយូឡុងរបស់ ម៉ាណាមី អ៊ីតូ បានបន្លឺឡើងពេលអ្នកស្រីប្រើដៃសិប្បនិម្មិតកូតយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។
តន្ត្រីករស្រីជនជាតិជប៉ុនរូបនេះបានធ្វើឱ្យពិភពលោកភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយការសម្ដែងដ៏ខ្លីក្នុងពិធីបើកព្រឹត្តិការណ៍ប៉ារ៉ាឡាំពិក ក្រុងតូក្យូ បើទោះជាការលេងវីយូឡុងមិនមែនជាអាជីពប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកស្រីក្ដី។
ស្ត្រីវ័យ ៣៦ ឆ្នាំរូបនេះ គឺជាគិលានុបដ្ឋាយិកា និងអតីតអ្នកហែលទឹកប៉ារ៉ាឡាំពិក ក្រោមការហ្វឹកហាត់ជាច្រើនឆ្នាំ ចាប់តាំងពីអ្នកស្រីបានបាត់បង់ដៃស្ដាំដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក្នុងវ័យ ២០ ឆ្នាំ។
អ្នកស្រី អ៊ីតូ រំឭកថា៖ «កាលណោះ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំនឹងបង្ខាំងខ្លួនឯងនៅផ្ទះ ១ ជីវិត។ ខ្ញុំអត់ចង់ឱ្យមិត្តភក្ដិ ឬអ្នកជិតខាងឃើញរាងកាយខ្ញុំទេ»។
ដោយមើលឃើញការឈឺចាប់របស់ឪពុកម្ដាយ អ្នកស្រីបានភ្ញាក់រឭកក្រោកឈរឡើងវិញ។
ស្ថិតនៅផ្ទះម្ដាយរបស់អ្នកស្រីក្បែរមាត់ទន្លេទេសភាពពណ៌បៃតងខ្ចី អ្នកស្រីម៉ាណាមី អ៊ីតូ បានរំឭកប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចធ្វើឱ្យពួកគាត់ញញឹមបានទេ ប្រសិនបើខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់មិនញញឹម»។
អ៊ីតូ ត្រូវបានអ្នកម្តាយលើកទឹកចិត្តឱ្យលេងវីយូឡុងតាំងពីអ្នកស្រីនៅក្មេង ហើយបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់បាត់បង់ដៃម្ខាង អ្នកស្រីបានសម្រេចចិត្តសាកល្បងវាម្តងទៀត។
ដំបូងអ្នកស្រីព្យាយាមលេងដោយប្រើជើងកូត ប៉ុន្តែវាត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំ មុនពេលដែលអ្នកស្រីទទួលបានដៃសិប្បនិម្មិតពិសេស និងអាចបញ្ជាវាយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ដើម្បីបញ្ចេញសំឡេងដ៏ពីរោះដូចសព្វថ្ងៃ។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំចង់បង្ហាញដល់ពិភពលោកថា បើគ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើបាន មិនមែនមានន័យថា ខ្ញុំធ្វើមិនបាននោះទេ»។
អ្នកម្ដាយវ័យ ៣៦ ឆ្នាំ ចំណាយពេលមើលថែកូនស្រីទាំង ២។ រូបថត AFP
អ៊ីតូ ធ្លាប់ជានិស្សិតគិលានុបដ្ឋាយិកានៅពេលមានគ្រោះថ្នាក់ ហើយនៅឆ្នាំ ២០០៧ អ្នកស្រីត្រូវបានទទួលស្គាល់ថា ជាគិលានុបដ្ឋាយិកាមានលក្ខណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដំបូងគេនៅប្រទេសជប៉ុន ដោយប្រើដៃសិប្បនិម្មិត។
បន្ទាប់មក អ្នកស្រីបានរកឃើញចំណង់ចំណូលចិត្តពីកុមារភាពមួយទៀត គឺការហែលទឹក។
អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមហ្វឹកហាត់ និងបានចូលរួមប្រកួតប៉ារ៉ាឡាំពិក ក្រុងប៉េកាំង ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ និងទីក្រុងឡុងដ៍ ឆ្នាំ ២០១២ ដោយឈានដល់វគ្គផ្តាច់ព្រ័ត្រ ៣ ដង។
អ៊ីតូ បានលាលែងពីអាជីពថែទាំអ្នកជំងឺនៅឆ្នាំ ២០១៥ បន្ទាប់ពីរៀបការរួច ដើម្បីទុកពេលមើលថែកូនស្រីអាយុ ២ ឆ្នាំ និង ៥ ឆ្នាំ។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «នៅពេលកូនស្រីខ្ញុំធំឡើង ថ្ងៃណាមួយមិត្តភក្តិនាងច្បាស់ជាសួរថា ម៉េចក៏ម្ដាយរបស់នាងប្លែកខុសគេអ៊ីចឹង»។
តន្ត្រីករវីយូឡុងដៃសិប្បនិម្មិតរូបនេះបានប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំចង់ឱ្យកូនខ្ញុំជឿជាក់ថា នេះជាម្ដាយរបស់ពួកគេ ហើយពាក្យថា «ធម្មតា» វាមានន័យខុសៗគ្នាសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ និងគ្រួសារនីមួយៗ»៕ AFP/HR
