ទីក្រុងរ៉ូតធើរដាំ៖ នៅចំកណ្ដាលហ្វូងកុក និងកុងតឺន័រនៃកំពង់ផែក្រុងរ៉ូតធើរដាំ (Rotterdam) ទស្សនីយភាពដ៏អស្ចារ្យមួយគឺ សត្វគោមួយហ្វូងកំពុងស៊ីផ្លែទំពាំងបាយជូរលើកសំណង់អណ្ដែតទឹកដំបូងគេបង្អស់ក្នុងពិភពលោក។
ប្រទេសហូឡង់ដែលមានសណ្ឋានដីទាបធៀបនឹងនីវ៉ូសមុទ្រ ហើយប្រឈមបញ្ហាកង្វះខាតដី រឹតតែបង្កើនភាពច្នៃប្រឌិតរបស់ខ្លួនក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ដោយរំលេចសំណង់គ្រោងដែក និងកញ្ចក់បីជាន់អណ្ដែតលើផ្ទៃទឹក ក្នុងបំណងបង្ហាញពី «អនាគតនៃការបង្កាត់ពូជសត្វ» ។
សត្វគោរស់នៅជាន់ខាងលើ ត្រៀមបញ្ចេញទឹកដោះគោសម្រាប់ផលិតទៅជាឈីស ទឹកដោះគោជ័រ និងប៊័រយ៉ាអួរ និងប៊ឺនៅជាន់កណ្ដាល ខណៈឈីសដែលរក្សាទុកល្មមដល់ពេលទទួលទាន ត្រូវបានស្ដុកនៅជាន់ខាងក្រោមបង្អស់។
លោកស្រី Minke van Wingerden អាយុ ៦០ ឆ្នាំ ដែលគ្រប់គ្រងកសិដ្ឋានជាមួយស្វាមីឈ្មោះ Peter បាននិយាយថា៖ ពិភពលោកកំពុងស្ថិតនៅក្រោមសម្ពាធ»។
អ្នកស្រីបានបន្តទៀតថា៖ «យើងចង់ឱ្យកសិដ្ឋានមានភាពរឹងមាំ និងមានភាពឯករាជ្យមិនបារម្ភពីមហន្តរាយទឹកជំនន់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន»។
កសិកម្មចិញ្ចឹមគោបានផ្ដល់នូវទិដ្ឋភាពផ្ទុយគ្នាស្រឡះពី វត្តមានកប៉ាល់ដ៏ធំ និងផ្សែងចេញពីរោងចក្រចម្រាញ់ប្រេងនៃកំពង់ផែសមុទ្រធំបំផុតរបស់អឺរ៉ុប ដែលបញ្ចេញឧស្ម័នស្នើនឹង ១៣,៥ ភាគរយនៃប្រទេសមួយនេះ។
ជាមួយនឹងកសិដ្ឋានបណ្តែតទឹកដែលបានបើកដំណើរនៅឆ្នាំ ២០១៩ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនេះបាននិយាយថា ពួកគេចង់នាំយកទិដ្ឋភាពជនបទចូលមកកាន់ទីក្រុង ដោយបង្កើនការយល់ដឹងពីចង្វាក់ចិញ្ចឹមសត្វយកទឹកដោះប្រកបដោយនិរន្តរភាព។
មិនចម្លែកទេដែលជនជាតិហូឡង់មានភាពច្នៃប្រឌិតក្នុងកិច្ចការកសិកម្មទំនើប ធ្វើឱ្យប្រទេសនេះក្លាយជាអ្នកនាំចេញកសិផលធំជាងគេទី ២ របស់ពិភពលោកបន្ទាប់ពីសហរដ្ឋអាមេរិក។
កសិដ្ឋានបណ្តែតទឹកមានគោលបំណងចម្បងទប់ស្កាត់នឹងមហន្តរាយទឹកជំនន់ និងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។
អ្នកស្រី Minke van Wingerden និយាយថា៖ «យើងនៅលើទឹក ដូច្នេះកសិដ្ឋានផ្លាស់ទីតាមកម្ពស់ទឹក។ តាមធម្មតា យើងអាចឡើង និងចុះដល់ទៅ ២ ម៉ែត្រ។ ដូច្នេះក្នុងករណីមានទឹកជំនន់ គោយើងនៅតែមិនប៉ះទឹក ហើយយើងនៅតែអាចបន្តផលិតបាន»។
បើនិយាយពីនិរន្តរភាពសត្វគោរបស់កសិដ្ឋានត្រូវបានផ្តល់ចំណីអាហារចម្រុះរួមមានទំពាំងបាយជូរពីធនាគារស្បៀងអាហារ គ្រាប់ធញ្ញជាតិពីរោងចក្រស្រាបៀរក្នុងស្រុក និងស្មៅពីទីលានវាយកូនហ្គោលក្នុងស្រុក និងពីក្លិបបាល់ទាត់ Feyenoord ដ៏ល្បីល្បាញរបស់ក្រុងរ៉ូតធើរដាំ ដោយសន្សំសំចៃកាកសំណល់ក៏ដូចជាកាត់បន្ថយការបំភាយឧស្ម័ន។
លាមកសត្វត្រូវបានប្រែក្លាយជាគ្រាប់ជីរសម្រាប់សួនដំណាំ ហើយទឹកនោមគោត្រូវបានបន្សុទ្ធកែច្នៃជាទឹកសម្រាប់ពួកវាផឹកឡើងវិញ។ សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់អគ្គិសនីនៅកសិដ្ឋានអណ្ដែតទឹក ត្រូវបានទាញថាមពលដោយបន្ទះសូឡាបណ្ដែតលើផ្ទៃទឹកក្បែរនោះផងដែរ។
ទឹកដោះគោត្រូវបានច្បូតដោយមនុស្សយន្ត សម្រាប់លក់ និងសម្រាប់ផលិតឈីស។ ផលិតផលទាំងនោះក៏ត្រូវបានលក់ទៅឱ្យភោជនីយដ្ឋានក្នុងទីក្រុង តាមរយៈការដឹកជញ្ជូនដោយរថយន្តអគ្គិសនី។
លោក Bram den Braber អាយុ ៦៧ ឆ្នាំ ជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ៤០នាក់នៅឯកសិដ្ឋាននិយាយថា៖ « ខ្ញុំពេញចិត្តភ្លាមមៗនឹងគំនិតចាក់ទឹកដោះគោបំពេញដបលក់ទៅតាមហាង»។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានក៏ទទួលស្គាល់ថា ខ្លួនមានបំណងចង់ធ្វើឱ្យការចិញ្ចឹមសត្វមានភាពទាក់ទាញ និងស្នេហាបរិស្ថាន។
កសិដ្ឋាននេះគ្រោងនឹងរកប្រាក់ចំណេញជាលើកដំបូងនៅចុងឆ្នាំ ២០២១ ដោយអតិថិជននឹងហ៊ានចំណាយប្រាក់ ១,៨០ អឺរ៉ូ (២,១២ ដុល្លារ) សម្រាប់ទឹកដោះគោស្រស់ ១ លីត្រ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងតម្លៃទឹកដោះគោទូទៅប្រហែល ១ អឺរ៉ូនៅតាមបណ្ដាផ្សារទំនើប។
ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនេះក៏មានបំណងសាងសង់កសិដ្ឋានបណ្តែតទឹកទី២ ដើម្បីដាំបន្លែ និងនាំយកគំនិតរបស់ពួកគេទៅអនុវត្តនៅប្រទះខ្សត់ដី ដូចជាដែនកោះសិង្ហបុរីជាដើម។
អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺខណៈពេលដែលការធ្វើកសិកម្មកាន់តែបៃតង សត្វក៏មិនងាយឈឺថ្កាត់ដែរ។
អ្នកស្រីម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមគោលើទឹក បាននិយាយថា៖ «ទេ គោមិនចេះឈឺទេ។ ទឹកធ្វើឱ្យវាផ្លាស់ទីតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ពួកវាសប្បាយដូចជាអ្នកនៅលើកប៉ាល់ទេសចរណ៍ដែរ»៕ AFP/HR