ភ្នំពេញ: គ្របពីក្បាលដល់ចុងជើងដោយក្រណាត់សូត្រខ្មែរ ស្ត្រីរូបនេះបន្ទាប់មកត្រូវបានលាតត្រដាងអត្តសញ្ញាណរបស់នាងជាមួយនឹងការតុបតែងខ្លួន និងសម្លៀកបំពាក់ទាន់សម័យ។ ការលាយបញ្ចូលគ្នានៃភ្លេងប្រពៃណី និងសម័យទំនើបបានបំបែកព្រំដែនរវាងពិភពទាំង ២។
នេះជាវីដេអូខ្លីចេញពីយុទ្ធនាការ «ខ្ញុំនឹងបង្ហាញអ្នកថា ខ្ញុំជានរណា» ក្រោមការផ្ដួចផ្ដើមរៀបចំពីសិល្បការិនីអាដាណា ម៉ម ឡឺហ្គ្រោស។
អ្នកគំនូរសហសម័យនិយមប្រើទម្រង់ធរណីមាត្រអរូបីបង្កើតស្នាដៃគំនូររូបនេះបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា៖ «វីដេអូនេះបង្ហាញពីអំណាចនៃសកម្មភាពសិល្បៈ។ ស្ត្រីត្រូវថប់ដង្ហើមក្រោមសម្ពាធប្រពៃណីតាំងពីបុរាណកាល។ ការសម្របខ្លួនទៅនឹងសម័យទំនើបដោយការរក្សាចំណេះដឹងអំពីឫសគល់របស់យើង គឺជាការចាំបាច់ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខក្នុងនាមជាប្រជាជាតិ និងអរិយធម៌»។
កាយវិការសាមញ្ញមួយ ប៉ុន្តែអមដោយសារចែករំលែកយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ការតាំងពិព័រណ៍នេះត្រូវបានរៀបចំឡើងកាលពីថ្ងៃទី ១៧-១៩ ខែកញ្ញា កន្លងមកនេះនៅឯវិចិត្រសាល FT Gallery រោងចក្រភ្នំពេញ។
ជាអ្នករៀបចំពិព័រណ៍នេះ អាដាណា ហើយក្នុងកម្មវិធីនាងក៏មានបង្ហាញស្នាដៃសិល្បៈចំនួន ៤ មានគំនូរគូល័រទឹកចំនួន ៧ ពីសិល្បការិនី ដាណែត គំនូរឌីជីថលចំនួន ៤ ពី ផៃលីន និងរូបថតចំនួន ៣ ដោយស្ទូឌីយោ Gisel Studio រួមទាំងវីដេអូចំនួន ៣ ពីយុទ្ធនាការ។ ទស្សនិកជនក៏មានឱកាសបានស្ដាប់កំណាព្យរបស់សិល្បការិនីខ្មែរម្នាក់ដែរ។
បន្ទាប់ពីទទួលបានជំនួយពីសហភាពអឺរ៉ុប និង DCA (DanchurchAid) ដើម្បីចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការសិទ្ធិនារី អាដាណា បានសម្លឹងមើលការបញ្ចូលសិល្បៈ ដើម្បីបង្កើតជាសារដ៏មានឥទ្ធិពលលើកស្ទួយស្ត្រី។
ដោយដកស្រង់សម្ដីរបស់អ្នកតស៊ូមតិ Letty Cottin Pogrebin ថា «នៅពេលបុរសត្រូវគេជិះជាន់វាជាសោកនាដកម្ម។ នៅពេលស្ត្រីត្រូវគេជិះជាន់វាជាប្រពៃណី» សិល្បករកម្ពុជាបានរួមគ្នាធ្វើគម្រោង «ខ្ញុំនឹងបង្ហាញអ្នកថា ខ្ញុំជាអ្នកណា» នេះឡើង។
សិល្បការិនី អាដាណា បានលើកឡើងថា៖ «ពិព័រណ៍ចម្រុះនេះនិយាយអំពីសម្ពាធមើលមិនឃើញដែលមានលើស្ត្រី និងបុគ្គលដែលនៅពីក្រោយការមាក់ងាយ និងសម្ពាធទាំងអស់ និងឱកាសស្ដ្រីដើម្បីយកឈ្នះវា»។
អាដាណា ដែលជាសកម្មជនលើកស្ទួយស្ត្រី និងយុវជនជំនាន់ថ្មីរូបនេះបានបន្តថា៖ «វាទាក់ទងនឹងការឱបក្រសោបភាពជាស្ត្រី និងភាពជាបុរសរបស់អ្នក ដែលនិយាយអំពីតុល្យភាពនៃអំណាច ភាពសមរម្យ ភាពរឹងមាំ និងភាពសមសួន»។
ឆ្លៀតឱកាសនេះ ពិព័រណ៍ក៏បង្កើតឡើងដើម្បីផ្ដល់ឱកាសដល់សិល្បការិនីថ្មី ២ គឺ ផៃលីន និង ដាណែត ដែលកន្លងមកពួកគេបានចែករំលែកសិល្បៈ ការតស៊ូ ចំណង់ចំណូលចិត្ត ក្តីសង្ឃឹម និងសុបិនរបស់ពួកគាត់ក្នុងនាមជាស្ត្រីនៅកម្ពុជា។ ពិព័រណ៍ក៏មានការពិភាក្សារវាងសិល្បការិនី៣រូបមកពីទម្រង់សិល្បៈខុសៗគ្នាជារួមមាន អ្នករបាំអាជីព ជុំវណ្ណ សូដាជីវី ប៊ែល តារាសម្ដែងជំនាញក្បាច់គុណកញ្ញា សំ ថារ័ត្ន និងសិល្បការិនីតន្ត្រី រិទ្ធី លំអរកេសរ។
ការជ្រើសរើសស្ដ្រីបីនាក់នេះក្នុងកិច្ចពិភាក្សា អាដាណា ដែលជា ស្ថាបនិក និងជាប្រធាននៃចលនា Generation C Cambodia រូបនេះថា៖ «នៅកម្ពុជាមានស្ត្រីអស្ចារ្យជាច្រើន។ យើងជ្រើសរើសមិនត្រឹមតែផ្ដោតលើជីវប្រវត្តិរបស់ពួកគាត់ទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគាត់តំណាងឱ្យកម្ពុជា»។
កញ្ញាបានបន្តថា៖ «ជាក់ស្ដែងលើសម្ពាធប្រពៃណីទៀតសោត យើងរកអ្នកដែលបំបែកកូដ និងព្រំដែនក្នុងសង្គមយើង។ អ្នកដែលឆ្ពោះទៅមុខលើសពីគំនាបប្រពៃណី និងវប្បធម៌»។
ដូចជា ជុំវណ្ណ សូដាជីវី ប៊ែល គាត់ជាអ្នករាំរបាំបុរាណ និង របាំសហសម័យ ហើយក៏ជាគ្រូបង្រៀនរបាំ។ រិទ្ធី លំអរកេសរ គឺជាតារា Rock ''n'' Roll ជាសិល្បការិនី មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះថែមទាំងជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងម្នាក់។ កញ្ញា សំ ថារ័ត្ន ជាស្ត្រីខ្លាំងម្នាក់នៅក្នុងការប្រកួតក្បាច់ប្រដាល់គុនខ្មែរ ប្រពៃណីល្បុក្កតោ និងក្បាច់គុនចម្រុះ។
តារាសម្ដែងជំនាញក្បាច់គុនរូបនេះ បាននិយាយថា៖ «ស្ត្រីត្រូវបានគេរំពឹងថា ត្រូវចេះការងារក្នុងផ្ទះបាយឱ្យបានល្អ និងត្រូវបម្រើគ្រួសារ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់លុបចោលផ្នត់គំនិតមួយនេះ។ ខ្ញុំប្រាប់ខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនឹងយកឈ្នះលើបទដ្ឋានទាំងនោះ និងសម្រេចឱ្យបាននូវគោលដៅរបស់ខ្ញុំ»។
ក្រៅពីការផ្សព្វផ្សាយអត្តសញ្ញាណ និងលើកកម្ពស់ស្ត្រី ពិព័រណ៍ត្រូវបានភ្ជាប់មកជាមួយនូវការចែករំលែក។
ស្នាដៃសិល្បៈដែលលក់បានមួយផ្នែកត្រូវបានផ្ដល់ឱ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន ៣ គឺ មូលនិធិរក្សាកុមារ សាមគ្គីធម៌ និង សាលា Happy Chandara។
មូលនិធិរក្សាកុមារជាអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញដោយមានអ្នកស្រី ជា សិរី ជាស្ថាបនិកសម្រាប់ផ្ដល់ឱកាសដល់អ្នកក្រីក្រគ្មានសមត្ថភាពក្នុងការកសាងខ្លួនឯង និងសហគមន៍។
សាមគ្គីធម៌ គឺជាគំនិតផ្តួចផ្តើមដោយចលនា Generation C ដែលមានគោលបំណងចែកចាយកញ្ចប់អាហារដល់អ្នកខ្សត់ខ្សោយក៏ដូចជាផ្តោតឡើងវិញលើទស្សនវិជ្ជារបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា និងគុណតម្លៃ នៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាតាមរយៈការអនុវត្តអាហារដ្ឋានសាមគ្គីតាមវត្តអារាម។
សាលា Happy Chandara ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងកាលពី ១២ ឆ្នាំមុន ដោយអង្គការបារាំង Toutes a l''ecole បានប្តេជ្ញាលើកកម្ពស់ និងផ្ដល់ការអប់រំឥតគិតថ្លៃដល់ក្មេងស្រីដែលជួបការលំបាកចាប់ពីថ្នាក់បឋមសិក្សារហូតដល់វិទ្យាល័យ។
សិល្បការិនី អាដាណា បានបន្តថា៖ «ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំចង់សង្កត់ធ្ងន់លើគុណតម្លៃជាមូលដ្ឋានរបស់មនុស្សដូចជា ទង្វើនៃការចែករំលែកសារៈសំខាន់នៃការអាណិតអាសូរ និងសិល្បៈនៃការរស់នៅជាមួយគ្នា»៕