.jpg)
សិស្ស ៦ នាក់ដំបូងនៅកម្ពុជា ទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលថែទាំ និងផលិតនាឡិកាស្វ៊ីស។ ហេង ជីវ័ន
ភ្នំពេញ: ក្នុងបន្ទប់បំពាក់ដោយឧបករណ៍បច្ចេកទេសទំនើបៗ យុវជន ៦ នាក់គ្រងឯកសណ្ឋានពណ៌ស អង្គុយលើកៅអី ដែលមានប៊ូតុងចុចសេរ៉េឱ្យស្របដងខ្លួន កំពុងផ្ចិតផ្ចង់ពិនិត្យ និងដោះគ្រឿងបន្លាស់នាឡិកាតូចៗតាមរយៈកែវឆ្លុះដើម្បីលាង និងលាបប្រេង។
សកម្មភាពនេះជាការសិក្សានៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់សាលានាឡិកាស្វ៊ីសដំបូងគេបង្អស់ដែលស្ថិតនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ ព្រីនស៍ នាឡិកានៅកម្ពុជា ដោយគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់ត្រូវបាន កញ្ញា ជេស៊ីកា ថាគ័រ ទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេស និងគ្រូបង្រៀននៅព្រីនស៍ ឱ្យដឹងថា សុទ្ធតែនាំចូលពីស្វ៊ីសផ្ទាល់ ហើយទើបតែបើកថ្នាក់ដំបូងកាលពីខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២០។
សិស្សដំបូងបំផុតទាំង ៦ នាក់ កំពុងសិក្សាក្រោមអាហារូបករណ៍ ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសដោយមជ្ឈមណ្ឌលផ្ទាល់ ដែលត្រូវសិក្សារយៈពេល ២ ឆ្នាំ។
កញ្ញា ជេស៊ីកា ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុសិ៍្តថា៖ «តាមកម្មវិធីសិក្សារបស់ស្វ៊ីស សិស្សត្រូវចាប់ផ្ដើមរៀនពីការបង្កើតសមាសធាតុ គ្រឿងបន្លាស់តូចៗដោយដៃ បន្ទាប់មកទើបរៀនលើនាឡិកាផ្ទាល់។ ព្រីនស៍ ធ្វើឱ្យប្រាកដថាសិស្សនៅកម្ពុជាអាចទទួលបានកម្រិតការសិក្សាស្មើ ឬក៏លើសពីសិស្សនៅស្វ៊ីស ក៏ដូចជាប្រទេសដទៃទៀត»។
អតីតអ្នកគ្រប់គ្រងនៅសាលានាឡិកា WOSTEP ស្វ៊ីសរូបនេះ បានអះអាងថា៖ «កាលពីខ្ញុំរៀនផ្នែកនាឡិកានៅអូស្ត្រាលី ឧបករណ៍យើងមានមិនបានពាក់កណ្ដាលនេះផង។ ពួកគេមានសំណាងណាស់»។
នាឡិកាស្វ៊ីស។ហេង ជីវ័ន
យុវសិស្សត្រូវបានផ្ដល់ឱកាសឱ្យរៀនអនុវត្ដជាក់ស្ដែងនូវការប្រើប្រាស់គ្រឿងម៉ាស៊ីនកាត់វត្ថុធាតុដើម រចនាចេញជាគ្រឿងបន្លាស់តូចៗ ដែលគ្រឿងខ្លះទំហំតូចត្រឹម ២,៥ មិលី្លម៉ែត្រ ក៏ដូចជាការបណ្ដុះបណ្ដាលលើផ្នែកសេវាកម្មថែទាំ ចាប់ពីការលាងសម្អាតគ្រឿងបន្លាស់ ឬខ្សែនាឡិកាឱ្យភ្លឺរលោង។
កញ្ញា ជេស៊ីកា បញ្ជាក់ថា៖ «សិស្សហ្វឹកហាត់ជំនាញផ្នែកសេវាកម្មថែទាំនាឡិកា ដូចជាឡានអ៊ីចឹង។ ពួកគេដោះគ្រឿងបន្លាស់ លាងសម្អាត លាបប្រេង និងផ្គុំវាឡើងវិញ។ នាឡិកាទាំងនេះ យើងយកមកពីស្វ៊ីសសម្រាប់ឱ្យពួកគេរៀន»។
កញ្ញាបានស្រាយចម្ងល់ថា៖ «រៀនចប់ ពួកគេអាចធ្វើជាជាងជួសជុល អ្នកបច្ចេកទេស និងជំនួយការបច្ចេកទេស។ ប៉ុន្ដែយើងមិនមែនជាអ្នកផលិតនាឡិកាទេ។ តែក៏មានសិស្សយើងខ្លះមានបំណងក្នុងការបង្កើតនាឡិកាផ្ទាល់ខ្លួនដែរ»។
ភ្នែករំពៃយ៉ាងយកចិត្ដដាក់លើគ្រឿងបន្លាស់តូចៗ យុវជន សាក់ លីហួ បាននិយាយពីការរៀនសូត្ររបស់ខ្លួនថា ស្វ៊ីសជាប្រទេស ដែលធ្វើនាឡិកាមានគុណភាពល្អបំផុត។ នេះគឺជាឱកាសដ៏ល្អមួយ ដែល ព្រីនស៍ បាននាំមកខ្មែរដើម្បីឱ្យសិស្សទទួលបានការសិក្សាមានគុណភាពដូចនៅបរទេស»។
លីហួ ប្រាប់ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ការរៀនផលិតនាឡិកានេះ វាក៏ជះឥទិ្ធពលនៅការរៀនខាងក្រៅ ដោយជួយឱ្យយើងមានការអត់ធ្មត់លើអ្វី ដែលយើងកំពុងតែធ្វើជាងមុន»។
អង្គុយក្បែរគ្នានោះ លោក អ៊ុង ឈុនឡុង បានបន្តថា៖ «គោលដៅខ្ញុំ គឺធ្វើការយកបទពិសោធនៅក្រៅប្រទេសផ្នែកនាឡិកា និងបង្កើនសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ បើមានសមត្ថភាព និងធនធាន ខ្ញុំចង់បង្កើតយីហោនាឡិកាខ្លួនឯង»។
បច្ចុប្បន្ន មជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលមានសិស្ស ចំនួន ៦ នាក់ ១ ថ្នាក់ ដែលនឹងបញ្ចប់វគ្គសិក្សានៅក្នុងខែកក្កដាឆ្នាំនេះ។ ប៉ុន្តែ កញ្ញា ជេស៊ីកា និយាយថា សាលាមានគម្រោងយកសិស្ស ២ ថ្នាក់ និងថ្នាក់រៀននីមួយៗ ទទួលសិស្ស ៨ នាក់នៅឆ្នាំ ២០២៣។
កញ្ញា ជេស៊ីកា ថាគ័រ ជាទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេស និងគ្រូបង្រៀននៅមជ្ឈមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈព្រីនស៍។ហេង ជីវ័ន
អ្នកគ្រូជនជាតិអូស្ត្រាលីរូបនេះបន្ដថា សិស្សត្រូវប្រើភ្នែក និងដៃឱ្យមានលំនឹងស្របគ្នា រួមទាំងផ្ចង់អារម្មណ៍ និងអត់ធ្មត់ខ្ពស់ ព្រោះត្រូវលម្អិតខ្លាំង។ រយៈពេល ២ ឆ្នាំ សិស្សចំណាយពេលសិក្សាសរុប ៣ ៤០០ ម៉ោង ពីម៉ោង ៨ ព្រឹក ដល់ ៥ ល្ងាច និងពីថ្ងៃចន្ទ ដល់សុក្រ។
អ្នកបណ្ដុះបណ្ដាលរូបនេះ បានលើកនាឡិកាបង្ហាញដែលជាប់ឈ្មោះយីហោ ព្រីសន៍ និងបកស្រាយពីភាពខុសគ្នារវាងនាឡិកាមួយទៅមួយទៀតថា នាឡិកាខ្លះមានទ្រនិច ៣ មានថ្ងៃខែ ប្រើថ្ម និងប្រើស្ពឺ ដែលវាដើរដោយចលនាកដៃ។
ជេស៊ីកា ពន្យល់ថា៖ «ថ្វីបើយើងជាអ្នកធ្វើនាឡិកា មានទំនោរទៅរកនាឡិកាដែលប្រើស្ពឺជាង ក៏បច្ចេកវិទ្យារបស់វា និងប្រភេទនាឡិកាថ្ម គឺខុសគ្នាច្រើន។ ទាំងនេះ សិស្សត្រូវយល់ឱ្យបានច្បាស់ ព្រោះប្រភេទថ្មមានច្រើនលើទីផ្សារ»។
គ្រូបណ្ដុះបណ្ដាល ២ នាក់ទៀតគឺ លោក ម៉ាតធិន ភីតធឺ ជាទីប្រឹក្សា និងគ្រូដែលល្បីក្នុងការផលិតនាឡិកាស្វ៊ីស និងមានលោក បេន លី ជាជំនួយការគ្រូជនជាតិម៉ាឡេ មានការបណ្ដុះបណ្ដាលពីស្វ៊ីស។
ចំពោះតម្លៃសិក្សារយៈពេល ២ ឆ្នាំ សម្រាប់សិស្សខ្មែរ ដែលមិនទទួលបានអាហារូបករណ៍ គឺ ២ ៥០០ ដុល្លារម្នាក់ ខណៈសិស្សអន្តរជាតិ ត្រូវបង់តម្លៃ ១៥ ០០០ ដុល្លារ ដោយសិស្សតម្រូវអាយុពី ១៨ឆ្នាំឡើង។
សិស្សនៅសាលាព្រីនស៍ បង់ថ្លៃ ២ ៥០០ ដុល្លារម្នាក់សម្រាប់ខ្មែរ និង ១៥ ០០០ ដុល្លារ សម្រាប់បរទេស។ហេង ជីវ័ន
ជេស៊ីកា បន្ដថា៖ «យើងមានមោទនភាព ដែលសិស្សយើងនឹងក្លាយជាអ្នកធ្វើនាឡិកាស្វ៊ីសដំបូងគេ ថែមទាំងទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅទឹកដីរបស់ពួកគេ។ យើងមិនដឹងថា ការបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈប្រភេទនេះទទួលបានជោគជ័យកម្រិតណានៅឡើយទេ ខណៈយើងជាអ្នកទី១ កំណត់ស្តង់ដា។ តែខ្ញុំរំភើបចិត្តជាខ្លាំង ដែលពួកគេប្រឹងប្រែង និងអាចចាប់បានទៅតាមកម្មវិធីសិក្សារបស់ពួកយើង»។
អ្នកគ្រូវ័យ ៤១ ឆ្នាំរូបនេះបន្ថែមថា បើរៀនចប់ សិស្សមានចំណាប់អារម្មណ៍ចង់ធ្វើការងារទីនេះ ពួកគេអាចធ្វើបានជាគ្រូ ឬជំនួយការ ពីព្រោះគ្មានមជ្ឈមណ្ឌលសេវាកម្មទីនេះទេ។
ចំពោះទីផ្សារនាឡិកាស្វ៊ីស វាមានកម្រិតស្ដង់ដាខ្ពស់ ដែលខុសប្លែកពីនាឡិកាឌីជីថល ឬនាឡិកាឆ្លាតវៃ។ អតិថិជនតែងរកភាពពិសេស ជាការធ្វើដោយដៃ និងគ្រឿងបន្លាស់ល្អ។
សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិត សូមចូលទៅគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក @princehorology៕
