.jpg)
អ្នកច្នៃម៉ូដ និងម៉ូដែល ក្នុងកម្មវិធី Show Me Something 2022។ រូបថត Ousa Hunter
ភ្នំពេញ: តន្ត្រីកន្ត្រាក់អារម្មណ៍ស៊ីនឹងទឹកមុខនឹងធឹង ដំណើរស្វាហាប់នៃម៉ូដែលខ្ពស់ស្រឡះជិត ៧០ នាក់ គ្រងឈុតសម្លៀកបំពាក់ប្លែកៗបង្កប់ភាពច្នៃប្រឌិត ឆក់យកក្រសែភ្នែកទស្សនិកជនអង្គុយមើលយ៉ាងភាំងភ្លឹក ក្នុងកម្មវិធី Show Me Something 2022។
បរិយាកាសអធិកអធមនៃកម្មវិធីដើរម៉ូដនេះ បានកើតឡើងកាលពីថ្ងៃទី ៥ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២២ នៅវិចិត្រសាល FT និងជាកម្មវិធីលើកទី២ ក្រោមការរៀបចំរបស់សាលា «MaPa Fashion Design Academy (MFDA)» ដែលធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំសម្រាប់ការបញ្ចប់ការសិក្សារបស់សិស្សផង និងជាការផ្សព្វផ្សាយអំពីសាលានៃវិស័យ Fashion ផង។
ពៅ ខេននី អ្នកគ្រប់គ្រងសាលា MFDA ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា៖ «វាជាគោលការណ៍សាលា ដែលតម្រូវឱ្យសិស្សច្នៃម៉ូដជាសម្លៀកបំពាក់ម្នាក់៣ឈុត មុនបញ្ចប់ការសិក្សា ក៏ប៉ុន្តែការចូលរួមដើរម៉ូដជាជម្រើសរបស់ពួកគាត់។ មិនថាគាត់ចូលរួមឬអត់ គាត់ទទួលបានសញ្ញាបត្រធម្មតា»។
ខេននី បន្ថែមថា៖ «ហើយបន្ទាប់ពីថ្ងៃដើរម៉ូដ សិស្សតម្រូវឱ្យទុកឈុតនៅសាលា ៦ ខែ ដើម្បីប្រម៉ូតខោអាវឱ្យគាត់។ បើសិនមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍អាចទាក់ទងមកសាលាផ្ទាល់ ហើយនឹងរៀបចំវាស់កាត់ឱ្យថ្មី»។
ថ្វីដ្បិតថា សាលាបានបើកតាំងពីឆ្នាំ ២០១៨ ដោយអ្នកស្រី សៀង រ៉ាណែត ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាច្នៃម៉ូដនៅថៃ ក៏ប៉ុន្តែការដើរម៉ូដទើបតែបានធ្វើឡើងជាលើកដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ ហើយក៏ខកខានចន្លោះឆ្នាំ ២០២០-២០២១ ដោយសារកូវីដ។
កម្មវិធីទើបនឹងរៀបចំឡើងវិញក្នុងឆ្នាំ ២០២២ សម្រាប់សិស្សដែលចូលរៀនតាំងពីឆ្នាំ ២០២០ ដោយត្រូវអូសបន្លាយមកទល់ពេលនេះ។
មុននឹងកម្មវិធីចាប់ផ្ដើម សាលាតែងតែប្រកាសស្វែងរកម៉ូដែល បន្ទាប់មកសាលាអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកឌីហ្សាញរើសអ្នកដើរបង្ហាញម៉ូដដោយខ្លួនឯង។
ម៉ូដរបស់អ្នកស្រី ហេង សុខថែ រំលេចពណ៌បៃតងស្រទន់ និងស ដោយបំផុសគំនិតពីមេអំបៅ លូណា។ រូបថត Ousa Hunter
កម្មវិធីដើរម៉ូដនោះដែរ មានការដើរ៣ជុំ។ ជុំទី១ ជាសិស្ស ដែលរៀនបាន ២ ខែ ជុំទី២ សិស្សរៀនបាន ៥ ខែ និងជុំចុងក្រោយ គឺសិស្សបញ្ចប់វគ្គសិក្សាចំនួន ១៥ នាក់ តែអវត្តមានម្នាក់។
ខេននី ថា៖ «ការច្នៃម៉ូដរបស់ក្រុមទី១ ទី២ តាមពិតជាកិច្ចការក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់គាត់ តែយើងឱ្យគាត់យកមកដើរ ដើម្បីជាកិច្ចបើកឆាក»។
ក្នុងចំណោម ម៉ូដប្លែកៗ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍របស់សិស្ស ដែលកំពុងសិក្សា និងសិស្សដែលបញ្ចប់ការសិក្សាទាំង ៣៨ នាក់នោះ ម៉ូដ ១ ដែលលេចធ្លោខ្លាំង គឺម៉ូដរបស់អ្នកស្រី ហេង សុខថែ ដែលទាំង ៣ ឈុតនោះមានទាំងជាអៀម ជាខោ និងអាវលក្ខណៈក្របថប (Crop top) រំលេចដោយពណ៌ ២ គឺបៃតង និងស ក្រោមការបំផុសគំនិតពីអម្បូរសត្វមេអំបៅ លូណា (Luna Moth)។
អ្នកស្រី សុខថែ ៣៨ ឆ្នាំ ដែលមានការងារស្នូលខាងបោះពុម្ពរបស់ធ្វើពីដៃរូបនេះ បកស្រាយពីគំនិតបំផុសស្នាដៃច្នៃម៉ូដរបស់ខ្លួនថា៖ «ខ្ញុំចាំបានថា កាលនោះ ពេលខ្ញុំធ្វើការលើខលលិកស្សិននេះ ខ្ញុំស្មុគស្មាញខ្លាំងទាំងការងារ ទាំងគ្រួសារ។ លុះពេលខ្ញុំបានអានរឿងពីមេអំបៅ លូណានេះ ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ពីចំណុចមុនពេលដែលវាបានក្លាយជាមេអំបៅ គឺវាឆ្លងកាត់ច្រើននៅក្នុងស្រោមនោះ។ តែមិនថា វាប្រឈមនឹងអ្វីខ្លះ សត្វនេះមានគោលដៅច្បាស់លាស់ក្នុងការអភិវឌ្ឍខ្លួនទៅជាមេអំបៅស្រស់ស្អាត»។
អ្នកស្រីឱ្យដឹងដែរថា ក្រោយពីបានទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលរៀនតាំងពីការគូរ ការដេរ ការច្នៃម៉ូដ ការបង្កើតពុម្ព បើទោះជាវគ្គខ្លីត្រឹម ៦ ខែ តែអ្នកស្រីថា ពេលនេះអ្នកស្រីអាចយល់បានច្រើន ដឹងពីលំដាប់លំដោយនៃការគិត។ វាមិនមែនត្រឹមការច្នៃម៉ូដ តែលើសពីនោះ ទាំងការគិត Concept អត្ថន័យពណ៌ទៅតាមរដូវកាល និងប្រវត្តិសាស្ត្រពីក្រោយ Fashion។
មកដល់ចំណុចនេះ ខេននី បញ្ជាក់ថា៖ «បច្ចុប្បន្នសាលាបានបន្លាយពេលរហូតដល់ ១ ឆ្នាំ សម្រាប់វគ្គសិក្សាដោយមាន ២ ខែសម្រាប់ថ្នាក់មូលដ្ឋាន មុននឹងចូលរៀនពេញម៉ោង និងចែកចេញជា ៣ ឆមាស»។
ខេននី ប្រាប់លម្អិតពីកម្មវិធីសិក្សាថា សិស្សថ្នាក់មូលដ្ឋាន រៀនរបៀបប្រើម៉ាស៊ីនដេរ ដេរថ្នេរទូទៅ និងគូរគំនូរធម្មតា។ បន្ទាប់មក សាលាឱ្យសិស្សរៀនធ្វើ Fashion ដោយរើសយកសំរាមចាស់ៗមកធ្វើជាខោអាវ។
បន្ទាប់មក ទើបគាត់ចូលមកថ្នាក់រៀនពេញម៉ោង។ ឆមាសទី១ គាត់រៀនដេរ ពុម្ព និងគំនូរ។ ឆមាសទី២ គាត់រៀនកាត់ម៉ូដ និងច្នៃម៉ូដ មានរៀនប្រវត្តិសាស្ត្រផ្សេងៗ និងឆមាសទី៣ គាត់រៀនអំពីការឌីហ្សាញចាប់ផ្ដើមធ្វើខលិកស្សិន មានថ្នាក់បង្រៀនបង្កើតក្រណាត់ និង ១ ទៀតនោះ គឺបង្រៀនឱ្យគាត់រៀបចំ CV នៅពេលធ្វើការ។
ខេននី ឱ្យដឹងទៀតថា៖ «សាលាយើងផ្ដោតទៅលើអ្នកដែលពិបាកក្នុងការប្រើប្រាស់ភាសា។ យើងមានបង្រៀនជាភាសាខ្មែរ។ គ្រូយើងខ្មែរ ក៏ប៉ុន្តែយើងព្យាយាមបកប្រែឯកសារធ្វើយ៉ាងណាឱ្យគាត់ទទួលបានបទពិសោធរៀនល្អបំផុត។ សិស្សដែលបញ្ចប់ពីសាលាយើងមួយចំនួនគាត់ធ្វើការឱ្យគេផ្នែកឌីហ្សាញ ខ្លះទៀតបើកអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួន»។
ឈុតច្នៃដោយសិស្សឈ្មោះ PHAT SOMPHOS ពី MFDA។ រូបថត StudioKH
រីឯអ្នកស្រី សុខថែ សព្វថ្ងៃកំពុងផ្ដើមរៀនបន្តនៅមជ្ឈមណ្ឌល «Modern Ethnic Design Center» ដោយគ្រោងច្នៃបង្កើត ១០ ឈុតថែមទៀត។
អ្នកស្រីថា នៅពេលដែលរៀនបានច្រើន អ្នកស្រីអាចនឹងបង្កើតប្រេ៊នខ្លួនឯង តែអ្នកស្រីថាចង់ផ្ដោតលើការរៀនសិន និងចាំមើលភាពជាក់ស្ដែង។
រំឭកឡើងវិញអ្នកស្រីថា៖ «តាមពិតអរគុណដល់កូវីដ ដែល ២ ឆ្នាំមុន ការងារបោះពុម្ព ដែលខ្ញុំត្រូវគ្រប់គ្រងជំនួសឪពុកម្ដាយខ្ញុំ រាងស្រាល ធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចមានពេលធ្វើអ្វីដើម្បីបំពេញក្ដីស្រមៃខ្ញុំ ដែលមានតាំងពីនៅតូច»។
អ្នកស្រីបន្តថា៖ «ហេតុនេះ ខ្ញុំសូមផ្ញើសារលើកទឹកចិត្តទៅកាន់ប្អូនៗ ដែលស្រឡាញ់វិស័យ Fashion និងមានក្តីស្រមៃចង់ក្លាយជាអ្នកឌីហ្សាញ Fashion ឱ្យចូលរួមរៀន ធ្វើនូវអ្វីដែលខ្លួនស្រឡាញ់។ វិស័យនេះមិនប្រកាន់អាយុទេ តែបើយើងអាចចាប់ផ្តើមធ្វើអ្វីដែលយើងស្រឡាញ់ពេលនៅក្មេង យើងនឹងមានបទពិសោធច្រើន ល្អៗ ហើយវាជាកម្លាំងចិត្តនិងជំរុញក្តីស្រមៃយើងឱ្យជោគជ័យ»។
ខេននី បញ្ជាក់ដែរថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់វិស័យ Fashion ពិតមែន គឺត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯង ត្រៀមចិត្ត ពេលវេលា និងថវិកា ដោយសារមុខវិជ្ជានេះ អាចមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងលើកត្តាទាំងអស់នេះ។ វិស័យនេះចាប់ផ្ដើមដើរនៅស្រុកខ្មែរហើយ អ្នករៀនមិនចាំបាច់ភ័យថា រៀនហើយមិនមានការងារធ្វើនោះទេ»។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមចូលទៅកាន់ហ្វេសប៊ុក @mapafda៕
