.jpg)
ទូដែកដែលត្រូវបានចាត់ទុកជានាវាបំប្លែងសពមនុស្សទៅជាកំប៉ុស ដើម្បីបំពេញជីជាតិឱ្យផែនដីវិញ។ រូបថត AFP
ក្រុងញូវយ៉ក: សត្វត្រសេះ ១ ក្បាលចោះសម្បុករស់នៅលើមែកឈើខាងលើ ខណៈអ្នកស្រី ស៊ីនឌី អាមស្ដ្រង ឈរសម្លឹងមើលទៅកាន់ដីដ៏ជីជាតិ ១ កន្លែង ជាទីតម្កល់ធាតុកូនប្រុស។
អ្នកស្រី អាមស្ដ្រង បានរំឭករឿងអតីតថា កូនប្រុសរបស់អ្នកស្រីឈ្មោះ អេនឌ្រូ បានទទូចឱ្យអ្នកស្រីធ្វើកំប៉ុសសពមនុស្ស ឬ «terramation» នៅភាគខាងលិចរដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន ជារដ្ឋដំបូងរបស់អាមេរិក ដែលផ្ដល់សិទ្ធិស្របច្បាប់នៃជម្រើសក្នុងការធ្វើឈាបនកិច្ចបៃតងនៅឆ្នាំ ២០១៩។
ក្រោមបរិយាកាសដ៏ស្រស់ត្រកាលនៃរុក្ខជាតិបៃតងដុះលើដីសើម អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «គាត់ចង់ប្រគល់សម្បកខ្លួនជូនធម្មជាតិវិញ»។
សពកំប៉ុសរបស់លោក អេនឌ្រូ ដែលបានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីកកាលពីឆ្នាំមុន នៅអាយុ ៣៦ ឆ្នាំ បានតម្កល់រួមគ្នាជាមួយសពជាច្រើនទៀតនៅលើទីទួលខ្ពង់រាបមួយក្នុងទីក្រុងឃេន ក្នុងតំបន់សៀថល ជាទីឋានស្ងប់សុខចុងក្រោយរបស់ពួកគេ។
ដីនោះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ Return Home ជាក្រុមហ៊ុនដែលបានធ្វើសពកំប៉ុស ៤០ នាក់ តាំងពីបើកដំណើរការក្នុងទីក្រុងអូប៊ើន កាលពី ៧ ខែមុន។
បង្ហាញបន្ទប់ប៉ុនឃ្លាំង ១ ដោយមានទូដែកហៅថា «នាវា» ដែលផ្ទុកសពរយៈពេល ៦០ ថ្ងៃ ស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុនលោក Micah Truman បានឱ្យដឹងថា៖ «មនុស្សទាំងនេះកំពុងតែបង្រៀនយើងពីវិធីស្លាប់ឱ្យកាន់តែប្រសើរ»។
សាច់ញាតិអាចយកកំប៉ុសសពអ្នកស្លាប់តិច ឬច្រើន តាមចិត្តចង់។ រូបថត AFP
បរិមាណសម្ភារសរីរាងគុណ ៣ ដង នៃទម្ងន់រាងកាយសព ត្រូវបានបន្ថែមទៅក្នុងទូដែកដែលបង្កើតបានជាកំប៉ុសទម្ងន់ចូលរយគីឡូក្រាម។
ការធ្វើកំប៉ុសបានពាក់កណ្ដាលផ្លូវ ឆ្អឹងត្រូវបានយកចេញ និងកោសជាបំណែកតូចៗ មុនពេលដាក់ចូលទូដែកវិញដើម្បីបង្ហើយនីតិវិធីធ្វើកំប៉ុស ដែលដូចទៅនឹងកំប៉ុសចំបើងដែរ។
ក្រុមគ្រួសារអាចយកកំប៉ុសនោះក្នុងបរិមាណតិច ឬក៏ច្រើនទៅតាមចិត្ដចង់ ដោយសេសសល់ប៉ុន្មានយកទៅតម្កល់នៅ «ដីព្រៃ» ក្នុងទីក្រុងឃេន។
យោងតាមប្រធានក្រុមប្រឹក្សាបញ្ចុះសពបៃតង អេដវើដ ប៊ីកប៊ី ការធ្វើកំប៉ុសសពមនុស្ស គឺជាផ្នែក ១ នៃពិធីបូជាសពស្ទួយបរិស្ថានដែលកំពុងតែពេញនិយមនៅទូទាំងពិភពលោក។
លោក ប៊ិកប៊ី ដែលបានបើកទីស្មសានបញ្ចុះសពតាមធម្មជាតិលើកដំបូង Destination Destiny កាលពី ៥ ឆ្នាំមុន ក្នុងទីក្រុងញូវជេស៊ី និងបានពង្រីកទៅកាន់រដ្ឋចំនួន ១០ របស់អាមេរិក បាននិយាយថា៖ «យើងវិលត្រឡប់ទៅបំពេញផែនដីវិញជាធូលីដី»៕ AFP/HR
អ្នកស្រី អាមស្ត្រង នៅកន្លែងដីកំប៉ុសសពកូនប្រុសរបស់ខ្លួន។ រូបថត AFP
