.jpg)
យុវតី ស្រីហង្ស កាលពីកុមារភាព និងលោក Nick Vujicic។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញ: សំឡេងសំនៀងដ៏គ្រលួចនៃបទចម្រៀងមនោសញ្ចេតនាថ្លាថ្លែងពីទុក្ខនិរាសព្រាត់ប្រាសរវាងប្ដីប្រពន្ធ ១ គូ កាលពីសម័យសង្គ្រាមស៊ីវិលក្រោមស្នាដៃនិពន្ធរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ដ្រីកម្ពុជា «ទុក្ខស្រីប្ដីព្រាត់» គួបនឹងរូបរាងដ៏គួរឱ្យអាណិតកុមារីមានពិការភាពអត់ដៃអត់ជើងបានធ្វើឱ្យមហាជនស្រក់ទឹកភ្នែក និងឡើងប្រគល់កម្រងផ្កាបញ្ជាក់ពីជយលាភីលេខ ១។
បើទោះបីវាគ្រាន់តែជារឿងអតីតដែលខ្លួនធ្លាប់បានចូលរួមប្រឡងចម្រៀងឈ្នះពានរង្វាន់ឆ្នាំងដាំបាយយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យុវតីទើបសម្រេចបំណងបន្ដការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យនៅសាកលវិទ្យាល័យកម្ពុជា ស៊ិន ស្រីហង្ស ហាក់ស្រឡាញ់វិស័យសិល្បៈចម្រៀង ក្រៅពីអាជីពក្ដីសុបិនជាពិធីការិនី។
យុវតី ស៊ិន ស្រីហង្ស ដែលប្រសូតមកជាមួយជំងឺដ៏កម្រដោយអត់មានជើង និងដៃបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ ក្នុងបន្ទប់ជួលមួយស្ថិតនៅក្រោយសាកលវិទ្យាល័យកម្ពុជាទាំងអស់សំណើចថា៖ «ខ្ញុំធ្លាប់ប្រឡងចម្រៀងតាមភូមិ ជាប់លេខ ១ ដោយទទួលបានឆ្នាំងដាំបាយមួយ»។
និស្សិតផ្នែកព័ត៌មាន និងគមនាគមន៍ដែលមានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិស៊ុង ១ ឃុំស៊ុង ស្រុកសំឡូតខេត្ដបាត់ដំបងបានបន្ដថា៖ «ពេលមានពិធីមង្គលការបងប្អូនខ្ញុំឡើងច្រៀងអ័កកេស ហើយគេឱ្យលុយម្នាក់ ២ ម៉ឺន ទៅ ៣ ម៉ឺនរៀលដែរ»។
ស្រីហង្ស អាយុ ២២ ឆ្នាំបានរំឭកថា កាលពីអាយុ ១០ ឆ្នាំ ពេលរៀននៅសាលាបឋម ប្រជាជនតែងតែមានការប្រគំតន្ដ្រីតាមភូមិ ហើយពេលនោះ ពួកគេក៏មានការរៀបចំកម្មវិធីប្រឡងចម្រៀង។
យុវតីដែលទើបមកដល់រាជធានីជាង ១ ខែនេះ បានបន្ដថា៖ «នៅថ្ងៃចុងបញ្ចប់នៃការប្រឡងចម្រៀង ខ្ញុំបានទៅចូលរួម និងច្រៀងបាន២បទ ដោយមិនបាននឹកគិតចង់ប្រកួតប្រជែងអ្វីទេ។ ខ្ញុំបានច្រៀងបទ ទុក្ខស្រីប្ដីព្រាត់ និងបទទី២ ជាបទញាក់របស់កញ្ញា មាស សុខសោភា។ បងប្អូនអ្នកចូលរួមបានទិញកម្រងផ្កាឱ្យខ្ញុំ ហើយក្នុងកម្មវិធីប្រឡងចម្រៀងនេះ បើបេក្ខជនណាទទួលបានកម្រងផ្កាច្រើនជាងគេ បុគ្គលនោះនឹងក្លាយជាអ្នកឈ្នះលេខ ១»។
ដោយសារតែនៅក្មេងខ្ចីសេចក្ដី ស្រីហង្ស មិននឹកឃើញចង់បានអ្វីក្រៅពីកាន់ក្បាលមេក្រូ បង្ហាញសមត្ថភាពច្រៀង និងសំនៀងដ៏ក្រអួនរបស់ខ្លួន។
យុវតីដែលមានឈ្មោះល្បីដោយសារវីដេអូឃ្លីបគ្រងឈុតសិស្សសាលាថ្នាក់បឋមសិក្សាបានឈ្នះបេះដូងមហាជន ស៊ិន ស្រីហង្ស បានឱ្យដឹងថា៖ «កាលនោះ ខ្ញុំអត់ដឹងថា គេមានរង្វាន់សម្រាប់អ្នកលេខ ១ នោះទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ច្រៀង។ ពេលច្រៀងចប់ ខ្ញុំអង្គុយមើលបេក្ខជនច្រៀងបន្ដទៀតតាមធម្មតា ហើយពេលចុងបញ្ចប់ ខ្ញុំឮគេប្រកាសលទ្ធផលអ្នកជាប់លេខ ១ ក៏ហៅឈ្មោះ កុមារី ស៊ិន ស្រីហង្ស»។
[img
ជាមួយក្ដីស្រមៃជិតបានសម្រេចក្នុងគោលបំណងចង់ធ្វើជាពិធីការិនីវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ស្រីហង្ស ទទួលបានរង្វាន់ឆ្នាំងដាំបាយ ខណៈអ្នកលេខ ២ ទទួលបានកង្ហារ ១ គ្រឿង។
អ្នកស្រី ឈឺន ឈុនលី អាយុ ៤៩ ឆ្នាំ ជាម្ដាយដែលតែងតែតាមមើលថែកូនមិនថា ដំណើរជិត ឬឆ្ងាយ ឬការបំពេញវិជ្ជានៅក្រុងភ្នំពេញ បាននិយាយពីកូនស្រីថា បទ «ទុក្ខស្រីប្ដីព្រាត់» បានធ្វើឱ្យអ្នកស្ដាប់ស្រក់ទឹកភ្នែកជាមួយសំនៀងមនោសញ្ចេតនាលន្លង់លន្លោច។
អ្នកស្រីបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ពីតូចច្រៀងពីរោះ ហើយឥឡូវពេលមានភ្លេង គាត់ច្រៀងរាងគ្រាន់ដែរ។ ពេលមានខនសឺតម្ដងៗនៅក្នុងភូមិ គាត់តែងតែទៅច្រៀងហើយចាស់ៗកម្សត់យំទាំងអស់គ្នា»។
បើទោះបីជាមានការគាំទ្រ និងការជំរុញទឹកចិត្ដពីអ្នកម្ដាយ ក៏ដូចជាមនុស្សជុំវិញខ្លួនក្នុងការបញ្ចេញសមត្ថភាពទៅតាមបំណងរបស់ខ្លួនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ ស្រីហង្ស ហាក់មានភាពស្ទាក់ស្ទើរជាមួយក្ដីកង្វល់ចំពោះរូបរាងខ្លួនឯង ដែលមិនអាចបំពេញតម្រូវការគណៈកម្មការ។
ស្រីហង្ស ដែលអាចសរសេរ បើកទំព័រសៀវភៅចុចទូរស័ព្ទ និងកុំព្យូទ័រជាមួយដើមដៃខាងឆ្វេងប្រវែង ១ ចំអាម បាននិយាយពីបំណងចូលរួមប្រកួតចម្រៀងថា៖ «ដោយសារខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំពិការខាងគេយកសម្រស់អ៊ីចឹងខ្ញុំអត់ហ៊ានទៅ។ ណាមួយខ្ញុំទើបមកដល់ភ្នំពេញ អត់សូវស្គាល់ និងមិនទាន់ហ៊ានទៅដាក់ពាក្យប្រឡងអីទេ»។
ស្រីហង្ស ដែលមានឆន្ទៈពុះពារក្នុងឆាកជីវិត និងបំពេញក្ដីស្រមៃរបស់ខ្លួនបាននិយាយលើកទឹកចិត្ដដល់យុវតីដទៃ ដែលគិតខ្លី និងឆាប់បញ្ចប់ជីវិតខ្លួនថា កុំតូចចិត្ដ។ នរណាក៏មានបញ្ហា ហើយពួកគេអាចបញ្ចេញទុក្ខសោកតាមរយៈការស្រែកយំឱ្យអស់ពីទ្រូង តែកុំសម្លាប់ខ្លួន។ ចូរចងចាំថា នៅមានឪពុកម្ដាយ និងបងប្អូនជា អ្នកស្រឡាញ់ពួកគេ៕
