.jpg)
តន្ត្រីករនៅបន្តប្រពៃណីលេងឧបករណ៍តន្ត្រីបុរាណ សារ៉ាន់ហ្គី។ រូបថត AFP
ក្រុងអ៊ីស្លាម៉ាបាដ: ក្នុងព្រះវិហារ Badshahi អាយុកាលជាច្រើនសតវត្សរ៍នៅទីក្រុង លោក ឡាហ័រ លោក ហ្ស៊ូហាអ៊ីប ហាសសាន បានកេះខ្សែទ្រ សារ៉ាន់ហ្គី បានធ្វើឱ្យមហាជននៅតាមដងផ្លូវកម្សត់យំខ្សឹកខ្សួល។
ដោយមានសំឡេងស្រដៀងនឹងសំឡេងរបស់មនុស្ស ឧបករណ៍តន្ដ្រីបុរាណកំពុងតែសាបរលាបបន្ដិចម្ដងៗពីតថភាពតន្ដ្រីប៉ាគីស្ថាន លើកលែងតែក្រុមតន្ដ្រីករមួយចំនួនតូចដែលពុះពារថែរក្សាកេរដំណែលនេះ។
លោកបាននិយាយថា៖ «យើងកំពុងតែព្យាយាមរក្សាឧបករណ៍តន្ដ្រីបុរាណនេះឱ្យនៅគង់វង្ស ដោយមិនគិតដល់បញ្ហាវិបត្ដិហិរញ្ញវត្ថុដ៏ដុនដាបរបស់យើង»។
សម្រាប់រយៈពេល ៧ ជំនាន់ គ្រួសាររបស់លោកមានជំនាញយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ចំពោះការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ទ្ររាងកន្តុប និងកខ្លីនេះ ហើយលោក ហាសសាន ទទួលបានការគោរពនៅទូទាំងប្រទេសប៉ាគីស្ថាន ចំពោះសមត្ថភាព និងរមែងបង្ហាញមុខលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ វិទ្យុ និងពិធីជប់លៀងឯកជនផ្សេងៗ។
លោកបានបន្ដថា៖ «ចំណូលចិត្ដលើឧបករណ៍របស់ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានបង្ខំរូបខ្ញុំបន្ដអាជីពជាអ្នកលេងទ្រ សារ៉ាន់ហ្គី ដែលត្រូវបោះបង់ការសិក្សាចោល»។
ឧបករណ៍តន្ដ្រីបុរាណកំពុងប្រកួតប្រជែងជាមួយតន្ដ្រី R&B និងប៉ុបដ៏រីកចម្រើននៅប្រទេសដែលមានពលរដ្ឋជាង ៦០ ភាគរយអាយុក្រោម ៣០ ឆ្នាំ។
ឧបករណ៍ សារ៉ាន់ហ្គី មានប្រជាប្រិយភាពក្នុងប្រភេទតន្ដ្រីក្លាស្ទិកឥណ្ឌា ក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៧ អំឡុងពេលគ្រងរាជ្យនៃរាជវង្ស Mughals នៅឧបទ្វីបឥណ្ឌា។
អ្នកផលិត និងជួសជុលឧបករណ៍តន្ត្រីបុរាណនៅប្រទេសប៉ាគីស្ថាន។ រូបថត AFP
ការធ្លាក់ចុះប្រជាប្រិយភាពចាប់ផ្ដើមក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ ក្រោយមរណភាពនៃគ្រូភ្លេង និងអ្នកចម្រៀងបុរាណជាច្រើននាក់។ នេះបើយោងតាម Khwaja Najam-ul-Hassan នាយកគ្រប់គ្រងទូរទស្សន៍ ដែលបានកម្រងអ្នកសិល្បៈបុរាណឈានមុខប្រចាំប្រទេសប៉ាគីស្ថាន។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «ឧបករណ៍តន្ដ្រីទ្រសារ៉ាន់ហ្គី ពិតជាមានតម្លៃខ្ពស់សម្រាប់អ្នកចម្រៀងសម័យមុនទាំងបុរស និងស្ដ្រី តែវាចាប់ផ្ដើមរលាយបាត់បន្ដិចម្ដងៗក្រោយពេលពួកគេស្លាប់»។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីសម្របទៅតាមតថភាពតន្ដ្រីសម័យទំនើបនៅមានការស្រពេចស្រពិលជាច្រើន។
លោក ហាសសាន បាននិយាយថា៖ «យើងបានច្នៃប្រឌិតក្នុងការលេងតន្ដ្រីបែបថ្មី រួមទាំងការបង្កើតឧបករណ៍តន្ត្រី សារ៉ាន់ហ្គី ជាឧបករណ៍ពាក់កណ្ដាលអេឡិចត្រូនិក ដើម្បីបង្កើនអានុភាពសំឡេងអំឡុងពេលសម្ដែងជាមួយឧបករណ៍តន្ដ្រីសម័យទំនើប»៕ AFP/HR
