មួកដែលកែច្នៃពីរុក្ខជាតិដើមកំប្លោក នៅភូមិភ្នំក្រោម សង្កាត់-ក្រុង-ខេត្ត សៀមរាប ។ រូបថត សហការី
សៀមរាបៈ ជាធម្មតារុក្ខជាតិកំប្លោកហាក់មិនត្រូវបានគេចាត់ទុកជារុក្ខជាតិមានប្រយោជន៍សម្រាប់ជីវភាពរស់នៅក៏ដូចជាអាចយកមកកែច្នៃធ្វើជាសម្ភារប្រើប្រាស់បានច្រើនឡើយ ក៏ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នរុក្ខជាតិប្រភេទនេះត្រូវបានគេយកមកច្នៃធ្វើជាកាបូបយួរដៃសម្រាប់ស្ត្រី មួកមានហាមរបស់ស្ត្រី កន្ត្រកនិងសម្ភារប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀតដោយមានរចនាជាពណ៌ក្បាច់យ៉ាងល្អប្រណីតទៀតផង។
ការកែច្នៃជារបស់ប្រើប្រាស់ក្នុងសម័យថ្មីពីរុក្ខជាតិកំប្លោកនេះ គេសង្កេតឃើញមាននៅសិប្បកម្មកែច្នៃមួយដែលបង្ហាញពីគុណតម្លៃធម្មជាតិយ៉ាងល្អឯក ផ្សារភ្ជាប់នឹងជីវិតរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិភ្នំក្រោម សង្កាត់-ក្រុង-ខេត្តសៀមរាប។
អង្គុយនៅលើឥដ្ឋការ៉ូពណ៌ស្លែក្រោមដំបូលប្រក់ស័ង្កសីពណ៌ខៀវ ដែលនៅត្រង់ប្រអប់ដៃទាំងគូមានពាក់ស្រោមដៃយ៉ាងណែនកាន់សរសៃកំប្លោកទទឹងទំហំ១តឹក ស្ត្រីវ័យជំទង់ម្នាក់ឈ្មោះ សូ សម្បត្តិ ជាម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃដើមកំប្លោកកំពុងត្បាញរុក្ខជាតិចេញជាក្រឡាចត្រង្គទៅតាមប្រភេទឧបរណ៍ប្រើប្រាស់នីមួយៗដែលចង់បាន។
យូរៗម្តងខ្យល់កម្ដៅបក់មកប៉ះនឹងហាមមួកស្ត្រីរូបនេះម្តងគ្របមុខម្តងបើកមុខជាមួយនឹងការនិយាយរំឭកពីប្រវត្តិរបស់នាងប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា មុនដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០០៨ កញ្ញាមិនទាន់ចេះធ្វើកាបូបយួរ ធ្វើកន្ត្រកអីទេ តែនៅពេលនោះមានអង្គការរបស់ប្រទេសជប៉ុនមួយបានមើលឃើញថា នៅតំបន់ភ្នំក្រោមជាតំបន់ដាច់ស្រយាលមួយហើយក៏សម្បូរបឹងដែលមានរុក្ខជាតិកំប្លោកដុះក្នុងទឹកច្រើនដែរ។
ដោយសារសិក្សាឃើញបែបនេះហើយទើបអង្គការជប៉ុនមួយនោះបានសម្រេចបើកបង្រៀនដល់ក្មេងៗកុមារកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយពីរបៀបកែច្នៃដើមកំប្លោកធ្វើជាកាបូបយួរ មួកស្ត្រី រួមនឹងសម្ភារប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀត។
កញ្ញាបានបន្តថា សម្រាប់ខ្លួននាងផ្ទាល់ មិនបានចូលរៀនឬក៏ទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលអំពីជំនាញកែច្នៃដើមកំប្លោកពីអង្គការជប៉ុនមួយនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែចង់ចេះជំនាញនេះខ្លាំងពេក កញ្ញាតែងតែសាកសួរអ្នកដែលបានរៀនអំពីរបៀបកែច្នៃដើមកំប្លោករហូតបានយល់ខ្លះៗ។ ក្រោយពីកញ្ញាសាកសួរគេបានយល់ខ្លះៗហើយនោះក៏ដើររកដើមកំប្លោកមកកែច្នៃចេញជារូបរាង កាបូប ជាកម្រាលតុ និងមួក។
លុះក្រោយមកក៏ស្រាប់តែខាងអង្គការមកសួរកញ្ញាថា តើកញ្ញារៀនពីណាមកទើបចេះធ្វើសម្ភារទាំងនេះបានស្អាត?ពេលនោះកញ្ញាបានប្រាប់ថា នាងមិនធ្លាប់រៀនអ្វីពីមុនមកទេ ហើយអ្វីដែលនាងចេះធ្វើបែបនេះ ក៏ដោយសារនាងសាកសួរអ្នកដែលធ្លាប់រៀនជាមួយអង្គការ។
ដោយសារតែមើលឃើញពីថ្វីដៃ និងទេពកោសល្យឈ្លាសវៃ ប៉ិនប្រសប់នោះហើយ ទើបបានខាងអង្គការហៅឱ្យកញ្ញាចូលរួមជាមួយគេ។ ខាងអង្គការគាត់យកនាងទៅបង្រៀនគេមិនមែនទៅរៀនខ្លួនឯងទេ គាត់មានបង្រៀនធ្វើតែក្រឡាផ្កាដូង ក្រឡាស្រប និងក្បាច់ផ្កាចន្ទន៍ ក្រងខ្ទាស់ ហើយនាងជាអ្នកឌីហ្សាញម៉ូដឱ្យគេធ្វើតាម។«ចំពោះម៉ូដគឺខ្ញុំមើលតាមប្រេនដ៍ៗរបស់គេតែមិនចម្លងតាមទេ គ្រាន់តែលួចគំនិតហើយខ្ញុំយកមកបំបែកខ្លួនឯង»។
កញ្ញាសម្បត្តិ បានបន្ថែមថា៖«ជំនាញនេះទាល់តែយើងព្យាយាមអត់ធ្មត់ណាស់ទើបធ្វើកើត ហើយមានសោភណភាពស្រស់ល្អ។បើគ្រាន់តែធ្វើឱ្យតែរួចពីដៃគឺរបស់ទាំងនោះធ្វើចេញមកអត់ស្អាតទេ ពោលគឺគ្មានភាពទាក់ទាញឡើយ»។
បើតាម កញ្ញា សម្បត្តិ ដើមកំប្លោកពីមុននាងដើរប្រមូលពីក្នុងបឹងត្រពាំងនៅតំបន់ក្បែរៗផ្ទះរបស់នាង ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះនាងរកមិនបានដូចមុនទៀតទេ លុះត្រាតែដើរប្រមូលនៅបឹងត្រពាំងតំបន់ឆ្ងាយៗទើបបាន។ដើម្បីយកដើមកំប្លោកមកកែច្នៃចេញជាសម្ភារប្រើប្រាស់បាន មុនដំបូងយើងត្រូវដាក់ហាលថ្ងៃឱ្យស្អួតរយៈពេល១៥ថ្ងៃ(រដូវវស្សា ហាល១ខែកន្លះ)បន្ទាប់ពីហាលស្ងួតហើយគេយកវាទៅលាងជាមួយនឹងទឹកសាប៊ូហើយបន្ទាប់មកគេយកវាទៅឆ្ពុងរយៈពេល១ម៉ោងដើម្បីសម្លាប់មេរោគហើយយកទៅស្ងោរជាមួយល័ក្តដើម្បីឱ្យកើតជាពណ៌ផ្សេងៗ។
កញ្ញាចេះកែច្នៃម៉ូដផ្សេងៗប្រហែលជា១០០ម៉ូដទៅតាមការបញ្ជាទិញឬតាមតម្រូវការរបស់អតិថិជន ហើយផលិតផលកាបូបដៃ និងកាបូបយួរ តម្លៃចាប់ពី១០ ទៅ៤៥ដុល្លារ។
យុវតី សម្បត្តិ បញ្ជាក់ទៀតថា នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៨ សិប្បកម្មកំប្លោកសៀមរាបភ្នំក្រោមរបស់នាងធ្លាប់ទទួលបានពានរង្វាន់១នៅកោះពេជ្រក្នុងពេលមកចូលរួមប្រកួតប្រជែងក្នុងកម្មវិធីអាជីវកម្មខ្នាតតូច និងមធ្យម(ពានរង្វាន់ផ្លូវទៅស្រុក)ដែលមានការទទួលស្គាល់ស្នាដៃពីស្ថាប័នក្រសួងរបស់រដ្ឋផងដែរ។
ចំពោះសម្ភារដែលនាងកែច្នៃចេញជាផលិតផលសម្រេចមានដូចជា កន្ទេលកំប្លោក ទ្រនាប់សម្រាប់ទ្រចាន ទ្រកែវប្រអប់សម្រាប់ដាក់ប៊ិក កាបូបយួរដៃ កាបូបជ្រុង ប្រអប់ដាក់ក្រដាសជូតមាត់ ជាដើម។ស្នាដៃរបស់នាងត្រូវបានអតិថិជននិយមគាំទ្រច្រើនគ្រប់ខេត្តក្រុងរាជធានី ជាពិសេសផលិតផលកាបូបរបស់នាងឈានមុខគេក្នុងចំណោមផលិតផលផ្សេងៗទៀតដែលបាននាំចេញទៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ប្រទេសជប៉ុន និងសហរដ្ឋអាមេរិក អូស្ត្រាលី ឥណ្ឌូនេស៊ី និងម៉ាឡេស៊ីជាដើម៕
