​ភ្នំពេញ៖ នៅ​ខែវិច្ឆិកា​ខាងមុខ​នេះ អ្នកនិពន្ធ​ ម៉ីសន ​សុធា​រី នឹង​ចេញផ្សាយរឿង​​ថ្មី​ដ៏​ពិសេសប្រភេទ​ podcast ​​ចំណងជើង​ថា «The 00:07» ដែល​លាយ​បញ្ចូលបច្ចេកវិទ្យា​ AI ជាមួយនឹង​វិធីសាស្ត្រ​និទានរឿងបែប​វិទ្យាសាស្ដ្រ​។​

ត្រូវបាន​​ស្គាល់​ដោយសារ​ស្នាដៃ​ប្រឌិត និង​រឿងពិត​​របស់​អ្នកស្រី​​​​ពី​បញ្ហា​សង្គម ឥឡូវនេះអ្នកស្រី ​សុធា​រី ​ផ្ដោតលើ​​បច្ចេក​វិទ្យា ដោយ​ផ្លាស់ប្តូរ​ចក្ខុវិស័យ​​ទៅជា​ការ​និទានរឿង​អនាគត​ ដែល​នាំ​ទស្សនិកជន​​​ទៅកាន់​​ឆ្នាំ២០២៨​។​

​អ្នកស្រី​ សុធា​រី បាន​សរសេរ​ពី​សេចក្ដី​ផ្ដើម​នៃ​សាច់​រឿង​​​ថា៖ «​នៅ​ម៉ោង ០០:០៧ ការផ្លាស់ប្តូរ​ដ៏​ធំ​មួយ​បានកើត​ឡើង​ដែល​ស្មុគស្មាញ និង​អាថ៌កំបាំង​នៅក្នុង​មជ្ឈមណ្ឌល​ជាន់ខ្ពស់​នៃ​មន្ទីរពេទ្យ អមតៈ​ ក្នុង​ឆ្នាំ២០២៨ បានបង្ហាញ​ពី​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏​រន្ធត់​មួយ​ដែល​គ្មាន​នរណាម្នាក់​រំពឹងទុក»​។

សាច់រឿង​ដែល​នឹង​ចេញផ្សាយ​ជា​ podcast​ មាន​ការរួមបញ្ចូលភាព​ប្រឌិត​បែប​វិទ្យាសាស្ត្រ និង​​ភ័យរន្ធត់ ដែល​​​ត្រូវបានរចនា​ឡើង​​តាមរយៈ​ការប្រើប្រាស់​​​សោតទស្សន៍បច្ចេកវិទ្យា​ AI​។​

​វិធីសាស្ត្រ​ថ្មី​ក្នុងការ​និទានរឿង​

ដោយមានបំណង​សរសេរ​រឿង​បែប​ប្រលោមលោក ​តាំងពី​ឆ្នាំ​២០២១ តែ​ខក​ខាន​ដោយ​បញ្ហា​រវល់​ការងារ​ច្រើន​ រឿង​ «The 00:07» ត្រូវបាន​ចងក្រង​ជា​ប្រភេទ​រឿង​និទាន ឬ podcast ជាមួយ​ការ​កែ​សម្រួល​សាច់រឿង​ខ្មោច​ហ្ស៊ូមប៊ី កាន់តែ​ស៊ីជម្រៅ​។

អ្នកស្រី ម៉ីសន សុធារី បាន​ឱ្យដឹងថា៖ «​គំនិត​ដំបូង​ ខ្ញុំ​សរសេរ​រឿង​​ហ្ស៊ូមប៊ី​បែប​រាក់ៗ​ដោយ​មិន​ទាក់ទង​នឹង​បច្ចេកវិទ្យា​នោះទេ​ តែ​ឥឡូវ ខ្ញុំ​ប្រែក្លាយជា​រឿង​និទាន​ទាក់ទង​បច្ចេកវិទ្យា និង​អ្វី​ៗ​ដែល​ទំនើប។ ដូច្នេះ ខ្ញុំផលិតរឿង​នេះ​បែប​អនាគត គឺ​ឆ្នាំ​២០២៨​»។

នៅ​ខាង​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​អមតៈ​ មេរោគ​បាន​រីករាល​ដាល​ពេញ​មន្ទីរពេទ្យ​ដោយ​ឆ្លង​ទៅ​អ្នក​ជំងឺ និង​ប្រែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ហ្ស៊ូមប៊ី។ រូបថត សហការី​

​វិធីសាស្ត្រ​នេះ​បង្ហាញ​ពី​របៀប​ AI កំពុង​ធ្វើ​បដិវត្តន៍​ការបង្កើត​មាតិកា ដែល​អនុញ្ញាតឱ្យ​អ្នកបង្កើតមាតិកា ​ដូចជា អ្នកស្រី សុធា​រី អភិវឌ្ឍ​ខ្លួន​​ពី​ទម្រង់​បែប​ប្រពៃណី និង​ពិសោធន៍​ជាមួយ​វិធី​ថ្មី​នៃ​ការទាក់ទាញ​ទស្សនិកជន​​។​

​អ្នកស្រី​​បាន​ពន្យល់ថា បច្ចេកវិទ្យា AI ជាពិសេស​នៅក្នុង​វិស័យ​សោតទស្សន៍ ផ្តល់នូវ​មធ្យោបាយ​ដ៏​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​មួយ ដើម្បី​បង្កើន​បទពិសោធន៍​នៃ​ការ​និទានរឿង ដោយ​នាំយក​ឈុត​ឆាក​នាពេល​អនាគត ដូចជាមនុស្សយន្ដ និង​មន្ទីរពេទ្យ​បែប​ទំនើប​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០២៨ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ខុស​ប្លែកអ្វី​ខ្លះ​ពី​មន្ទីរពេទ្យ​បច្ចុប្បន្ន​។

អ្នកស្រី​បាន​រៀប​រាប់​ឈុតឆាក​រន្ធត់បំផុត​ក្នុង​សាច់រឿង​ប្រាប់​ភ្នំពេញប៉ុស្ដិ៍ថា​៖ «ការ​រត់​ប្រដេញ​ដើម្បី​រិះ​រក​វិធី​ចាក​ចេញពី​តំបន់​គ្រោះថ្នាក់ ដែល​កើតឡើង​ពី​បញ្ហា​ error របស់​បច្ចេកវិទ្យា​គិលានុបដ្ឋាក និង​គិលានុបដ្ឋយិកា​រ៉ូបូត​។ ពួកគេ​មិន​ត្រឹម​តែ​មិន​អាច​បំពេញ​ការងារ​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​នោះទេ ប៉ុន្ដែ​ថែមទាំង​ចម្លង​វីរុស​ទៅកាន់​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​សម្រាក​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​ថែមទៀត​»។

ហេតុការណ៍​កាន់តែ​អាក្រក់​វីរុស​​ហ្ស៊ូមប៊ីបាន​ឆ្លង​ត​ៗគ្នា​នៅ​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​ ដែល​បង្កើត​ជា​ចលាចល​វឹកវរ​រត់គេចពីគ្រោះអាសន្ន​នេះ។

មិនខុសពី​ភាពយន្ដ​បែប​រន្ធត់ទូទៅ​នោះទេ តួអង្គសំខាន់ៗក្នុង​សាច់​រឿង​ត្រូវ​ធ្វើ​ គឺ​រិះ​រកវិធី​គេច​ខ្លួន​ពី​ការ​ចម្លង​វីរុស​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​ទាំង​នោះ​។

តួ​អង្គ​ឯក គឺ​កុមារា​ម្នាក់​អាយុ ១២​ឆ្នាំ ឈ្មោះ វុទ្ធិ​ ​​ជា​អ្នក​មាន​ជំនាញ​ខាង​រ៉ូបូត​ ដោយ​កុមារារូបនេះមាន​មនុស្ស​ ៣គ្រឿង​ជា​អ្នក​ការពារ​ក្រុម​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​រត់​គេច​ពីហានិភ័យ​។

វីរុស​​​​រីក​រាលដាល​ពេញ​មន្ទីរពេទ្យ ឆ្លង​អ្នកជំងឺ និង​ប្រែក្លាយ​ពួកគេ​​ទៅជា​ហ្ស៊ូមប៊ី ដែលកុមារា វុទ្ធិ មាន​តួនាទី​ការពារ​ ជាមួយ​ជំនួយ​ពី​រ៉ូបូត​ ដែល​បង្កើត​ចេញពី​ឧបករណ៍​ប្រចាំថ្ងៃ ​ដូចជា ថេ​ប្លេ​ត ទូរស័ព្ទ និង​ប៊ិក​។​

តួ​អង្គ​ឯក គឺ​កុមារា​ម្នាក់​អាយុ ១២​ឆ្នាំ ឈ្មោះ វុទ្ធិ​ ​​ជា​អ្នក​មាន​ជំនាញ​ខាង​រ៉ូបូត​ ដោយ​កុមារារូបនេះមាន​មនុស្ស​ ៣គ្រឿង​ជា​អ្នក​ការពារ​ក្រុម​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​រត់​គេច​ពីហានិភ័យ​។ រូបថត សហការី​

AI និង​ការ​និទានរឿង​សោតទស្សន៍​

​ការរួមបញ្ចូល AI ទៅក្នុង​និទានរឿង​​គឺជា​ការឆ្លុះបញ្ចាំង​ពី​និន្នាការ​ទំនើប​ក្នុងការ​បង្កើត​មាតិកា​ប្រភេទ podcast​។​

ការ​ដាក់រូបបច្ចេកវិទ្យា​​ AI ដោយសារ​ AI អាច​ផលិត​នូវ​ទិដ្ឋភាព​មួយ​ចំនួន ទោះបីជា​វា​មិន​បាន​ច្រើន​ភាគ​ច្រើន​ដូច​ការ​រំពឹង​ទុក វា​អាច​ជួយ​បង្កើត​ទិដ្ឋភាព​សម្រាប់​មើល​ឃើញ​ស្រួល​ដោយ​ភ្នែក​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ស្ដាប់​អាច​ស្រមើល​ស្រមៃ​កាន់តែ​ស៊ីជម្រៅ​បាន។

​ចំពោះ​រ៉ូបូត​ទាំង ៣គ្រឿង​របស់​កុមារា វុទ្ធិ ជា​អ្នក​ការពារ​ក្រុម​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​ការ​រត់​គេច​ពីហានិភ័យ​ អ្នកនិពន្ធ​រឿង​ និង​អ្នកនិទាន​រឿង​សំឡេង​ពិរោះ អ្នកស្រី សុធារី បាន​ឱ្យដឹងថា ឆ្មា​ដែល​បាន​ប្រែ​កាយ​ពី​ថេប្លេត​ ចាបដែ​ជា​ប្រែ​កាយ​ពី​ទូរស័ព្ទដៃ ហើយ​ចុងក្រោយ គឺប៊ិក​មួយ។

ផលិតករ​រឿង​និទាន​បែប​ភាពយន្ដ​បច្ចេកវិទ្យា បាន​បង្ហើប​ប្រាប់​សាច់រឿង​បន្ថែម​ទៀត​ថា​៖ «​រ៉ូបូត​ទាំង​ពីរ​ខាង​លើ​ត្រូវបាន​បំផ្លាញ​នៅ​ពាក់​កណ្ដាល​នៃរឿង ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​អ្នក​ស្ដាប់ និង​ទស្សនា​អាច​មាន​ការ​សង្ឃឹម​ ដោយសារ​រ៉ូបូត​ទាំង​អស់​នោះ​អាច​ជួយ​បំបាត់​ក្លិន និង​សំឡេង​​អ្នក​នៅ​ក្បែរៗ​ ដែល​ខ្មោចហ្ស៊ូមប៊ី មិនអាច​ហិត​ក្លិន​ពួកគេ​ដឹង​នោះទេ​»។

ខ្មោច​ហ្ស៊ូមប៊ីទាំង​នោះ ដែល​បាន​ឆ្លង​រោគ​ពី​គ្រូពេទ្យ​រ៉ូបូត​ងងឹត​ភ្នែក មិនអាច​មើល​ឃើញ​នោះទេ តែ​មាន​សមត្ថភាព​ហិត​ក្លិន​ និង​ស្ដាប់​ឮ ១ពាន់​ដង​លើស​ពី​សក្ដានុពល​នៃ​ឃានវិញ្ញាណ និងសោត​វិញ្ញាណ​របស់​​មនុស្សធម្មតា។

​គំរូ​និទានរឿង​ថ្មី​

​អ្នកស្រី សុធារី បាន​និយាយថា ដោយសារ​អ្នក​គាំទ្រ​មួយ​ចំនួនចង់​ឱ្យ​អ្នក​និពន្ធ​រូប​នេះ​និយាយ​អំពី​ទស្សនវិទ្យា និង​សៀវភៅ​។ ប៉ុន្ដែ​ដោយ​ការងារ​នៅ​អង្គភាព​សារព័ត៌មាន​មាន​ការ​មមាញឹក​ ហើយ​មាន​សំណួរ​ជាច្រើន​ចង់​ឱ្យ​អ្នកស្រី​ធ្វើ​ជា podcast។

នៅពេល​ផ្ដោតលើ podcast អ្នកស្រី​ចង់​និយាយ​ជា​ប្រភេទ​សាច់​រឿង​បែប​សិល្បៈ​កម្សាន្ដ​ច្រើន​ជាងការ​បរិយាយ​អំពី​បុគ្គល​ជោគជ័យ​ ឬទស្សនវិទ្យា។

អ្នកស្រី​បាន​ប្រាប់​ភ្នំពេញ​ប៉ុស្ដិ៍ថា​៖ «​ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​និពន្ធ បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​រឿង​ផ្ទាល់​ភ្លាមៗ គឺជា​ម៉ូដែល​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​ហ៊ាន​ challenge ខ្លួន​ឯង​ ពីព្រោះ​បើ​ខ្ញុំ​អា​ច​និយាយ​រឿង​មួយ​ដោយ​គ្មាន​គ្រោង​ឆ្អឹង​ ហើយ​មាន​គេ​ស្ដាប់ វា​ក៏ជា​រឿង​មួយ​ដែលសប្បាយ​ចិត្ដ​ដែរ​»។

អ្នកស្រី សុធារី ​​ត្រូវបាន​​ស្គាល់​​ជា​អ្នកនិពន្ធល្បី​ម្នាក់​ ដោយបាន​សរសេរ​ទាំង​រឿងប្រឌិត និង​រឿង​ពិត​ ដែល​ផ្តោតលើ​បញ្ហា​សង្គម និង​សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​ស្ត្រី​កម្ពុជា យុវជន និង​ពលករ​ចំណាកស្រុក​ជួបប្រទះ​។​

អ្នកស្រី សុធារី ​​ត្រូវបាន​​ស្គាល់​​ជា​អ្នកនិពន្ធល្បី​ម្នាក់​ ដោយបាន​សរសេរ​ទាំង​រឿងប្រឌិត និង​រឿង​ពិត​ ដែល​ផ្តោតលើ​បញ្ហា​សង្គម និង​សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​ស្ត្រី​កម្ពុជា យុវជន និង​ពលករ​ចំណាកស្រុក​ជួបប្រទះ​។​ រូបថត សហការី​

​ជា​ឧទាហរណ៍ រឿង​ខ្លី​ «ប្អូនស្រីរបស់​ខ្ញុំ​» រៀបរាប់​​ពី​ដំណើររឿង​របស់​នារី​វ័យក្មេង​ម្នាក់​ដែល​ក្លាយជាស្រី​​បារ​នៅក្នុង​ទីក្រុង ដើម្បី​ផ្គត់ផ្គង់​គ្រួសារ​របស់​នាង ដែល​ឆ្លុះបញ្ចាំង​ពី​ផលប៉ះពាល់​យ៉ាងខ្លាំង​​នៃ​បញ្ហា​ចំណាកស្រុក និង​ការលំបាក​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច​​។​

​បន្ថែម​ពីលើ​រឿងប្រឌិត អ្នកស្រី​ សុធា​រី ​បាន​និពន្ធ​រឿង​ទុំ «មុនពេល​ក្លាយជា​អ្នកនិពន្ធ​» ​ជា​មគ្គុទេសក៍​សម្រាប់​ក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​អ្នកនិពន្ធ​ខ្មែរ​។​

​តាមរយៈ​សៀវភៅ​នេះ អ្នកស្រី​​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកនិពន្ធ​វ័យក្មេង​ឱ្យ​បន្ត​ក្តី​សុបិន​របស់​ពួកគេ ដោយ​សង្កត់ធ្ងន់ថា ការ​និទានរឿង​មិនមែន​សម្រាប់តែ​ទេពកោសល្យ​ក្នុងការ​សរសេរ​នោះទេ​។​

ម្ចាស់ស្នាដៃ «ទម្រាំ​ក្លាយជា​អ្នក​និពន្ធ​» បាន​បន្ដថា អ្នកស្រីចង់​លើក​ទឹកចិត្ដ​ដល់​​អ្នក​និពន្ធខ្លះ​ថា ពាក្យ​ថា​ អ្នក​និពន្ធ មិន​មែន​ទាល់តែ​ពូកែសរសេរ​នោះទេ អ្នក​ខ្លះ​មាន​គំនិត​ច្នៃ​ប្រឌិត ការ​រៀបចំ​សាច់រឿង​ តែ​មិនអាច​សរសេរ​បាន (សមត្ថភាព​សរសេរ​នៅមាន​កម្រិត​) ក៏​ចាត់​ទុក​អ្នក​និពន្ធ​ដែរ។ 

អនាគត​​ការ​និទានរឿង​ក្នុង​បច្ចេកវិទ្យា AI

​ថ្វីដ្បិតតែ​បច្ចេកវិទ្យា​ទំនើប​ អ្នកនិពន្ធ​រូបនេះ​យល់ថា AI គ្រាន់​តែជា​ធាតុ​ផ្សំ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះក្នុង​ការ​បំពេញ​ន័យ​ចំពោះ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ជា​ប្រភេទសោតទស្សន៍​ជា​សាធារណៈ ដែល​ចាំបាច់ត្រូវ​មានសំឡេង និងរូបភាព​។ ដោយ​មិន​មាន​លទ្ធភាព​បង្កើត​រូបភាព​ផ្ទាល់ខ្លួន​ វាជាការ​លំបាក​ផលិត​ជា​សោតទស្សន៍។

ស្ថិត​ក្នុង​ឧស្សាហកម្ម ៤.០ នៃ​សម័យ​បច្ចេកវិទ្យា AI អ្នកនិពន្ធ​ដែល​ដើរ​ទាន់​សម័យ​កាល​រូបនេះ បាន​អះអាងថា ចង់​ មិន​ចង់ បើ​បុគ្គល​ម្នាក់ៗ​ដើរ​មិនទាន់ AI នោះ​ពួកគេ​នឹងត្រូវ AI ប្រើ​ប្រាស់​វិញ​។ ដូច្នេះ ពួកគេ​ត្រូវ​ប្រឹង​ឱ្យ​អស់​សក្ដានុពល​ក្នុង​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ប្រភេទ​នេះ​ជា​ប្រយោជន៍​។

ទាក់ទងនឹង podcast នេះ អ្នកស្រីនៅតែ​សាច់​រឿង​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដែល​រៀបរាប់​អំពីសម័យ​បុរាណ​ ក៏ដូចជា​មនោសញ្ចេតនា ដែល​អ្នកស្រី​បាន​អះអាងថា វាកាន់​តែ​អស្ចារ្យ​ រួមទាំង ប្រភេទ​រឿង​មេទ័ព​សម័យ​ហ្វូណន ក្នុង​ការផលិត​ជា​ប្រភេទ AI។ 

អ្នកស្រី សុធារី បាន​ឱ្យដឹងថា​ នៅក្នុងរឿង​ «The 00:07» នេះ អ្នកស្រីបាន​បញ្ចូល​ទស្សនវិទ្យា​មួយចំនួន​ទាក់ទង​មធ្យោបាយ​ក្នុងការ​ជ្រើសរើស​តួអង្គ​កុមារា​អាយុ ១២​ឆ្នាំ ដែល​មនុស្ស​វ័យ​ក្មេង​កាន់តែ​ដើរ​តួនាទី​សំខាន់​ឡើងៗ​ទៅអនាគត ជាពិសេស​ទាក់ទង​បច្ចេកវិទ្យា​។ 

អ្នកស្រីបាន​បន្ដថា​៖ «ទស្សនវិទ្យា​មិន​រើសអើង​វ័យ​ណាមួយទេ ហើយ​នៅ​ក្នុង​សម័យ​ឌីជីថល​ យើង​ត្រូវការ​ក្មេង​ៗ​កាន់តែ​ច្រើន ពីព្រោះ​ពួកគាត់​ជំនាញ​នៅលើ​រឿង​នេះ​»៕