.jpg)
សកម្មភាពលែងកូនត្រី ចូលទៅក្នុងទន្លេមេគង្គកាលពីឆ្នាំមុន។ ហុង មិនា
ភ្នំពេញៈ លោក វេង សាខុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រម៉ាញ់និងនេសាទ បានអំពាវនាវដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ចូលរួមទប់ស្កាត់ឲ្យបាន នូវសកម្មភាពកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹក ដែលជាដែនជម្រករបស់មច្ឆជាតិ និងការយកបឹងព្រែកប្រើប្រាស់ខុសគោលដៅនេសាទគ្រួសារ ដូចជាការដាំឈូក ឬចាក់ដីចូលលុបដើម្បីកសាងសំណង់ផ្សេងៗ។
ការអំពាវនាវរបស់លោក វេង សាខុន បានធ្វើឡើងតាមបណ្ដាញសង្គមផ្លូវការរបស់លោក កាលពីថ្ងៃទី ៣០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២១ ក្នុងគោលបំណងបំផុសចលនា ប្រជាពលរដ្ឋ ឱ្យចូលរួមការពារធនធានមច្ឆជាតិ និងដើម្បីអបអរសារទរ «ទិវាមច្ឆាជាតិ ១ កក្កដា» ឆ្នាំ២០២១។
នៅក្នុងសារនោះ លោក សាខុន បានគូសបញ្ជាក់ថា៖«ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៣ មកទិវាមច្ឆជាតិ ត្រូវបានប្រារព្ធជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដោយមានការលែងមេពូជត្រី កូនត្រី និងវារីសត្វ ពូជក្នុងស្រុក ប្រមាណ៥លានកូនក្នុង១ឆ្នាំៗ ចូលទៅក្នុងដែនទឹកធម្មជាតិ ដើម្បីបង្កើនផលស្តុកមច្ឆជាតិ ឱ្យកើនឡើង សម្រាប់ជួយទ្រទ្រង់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋាន»។
លោកបន្តថា ប៉ុន្តែក្រោយពីកើតមានហានិភ័យ នៃវិបត្តិឆ្លងរីករាលដាលជំងឺកូវីដ ១៩ នៅឆ្នាំ ២០២០ និង ឆ្នាំ ២០២១ នេះ ត្រូវបានអាក់ខានរៀបចំធ្វើជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយធំ ប៉ុន្តែការលែងកូនត្រីទៅក្នុងដែនទឹកធម្មជាតិនៅតែបន្តធ្វើ នៅតាមមូលដ្ឋានសហគមន៍ ជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយតូច។
ជាមួយគ្នានេះ លោក សាខុន បានលើកឡើងនូវអនុសាសន៍៧ចំណុច របស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដែលក្នុងនោះបានសង្កត់ធ្ងន់ ទៅលើការហាមឃាត់ជាដាច់ខាត នូវការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេសាទខុសច្បាប់ ការនេសាទត្រីក្នុងរដូវពងកូន ការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹក ដែលជាជម្រកត្រីពងកូន និងការយកបឹងព្រែកប្រើប្រាស់ខុសគោលដៅនេសាទគ្រួសារ ដូចជាការដាំឈូក ឬចាក់ដីចូលលុប ដើម្បីកសាងសំណង់ផ្សេងៗ។
លោកបានជំរុញឲ្យពលរដ្ឋ ពិសេសប្រជានេសាទ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ ចូលរួមអនុវត្តឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាព ដើម្បីជាប្រយោជន៍ក្នុងការធានាបាននូវនីរន្តរភាពធនធានមច្ឆជាតិនៅកម្ពុជា សម្រាប់បំពេញសេចក្ដីត្រូវការចាំបាច់របស់មនុស្សជាតិគ្រប់ជំនាន់។
វិស័យជលផលជាប្រភពចម្បង និងចាំបាច់សម្រាប់អាហារូបត្ថម្ភ និងប្រាក់ចំណូលសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជា ព្រមទាំងមានឥទ្ធិពលទៅលើវិស័យវប្បធម៌ផងដែរ។ នេះបើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយរបស់ អង្គការ Wonders of the Mekong ដែលបានផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី ៣០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២១។
អង្គការនេះបានរកឃើញថា វិស័យជលផលបានផ្តល់មុខរបរដល់ប្រជាជនកម្ពុជា ជាង ៦ លាននាក់ ដែលរស់នៅតាមដងទន្លេនានាជុំវិញបឹងទន្លេសាប ទន្លេមេគង្គ និងតាមបណ្ដាញទន្លេមួយចំនួនទៀត រួមទាំងនៅតាមតំបន់ឆ្នេរ ស្មើនឹង ៤៥,៥ ភាគរយ នៃប្រជាជនទូទាំងប្រទេស។ ក្នុងនោះបានផ្តល់មុខរបរនេសាទជាលក្ខណៈអាជីព ១០,៥ ភាគរយ និងជាលក្ខណៈគ្រួសារចិញ្ចឹមជីវិត ៣៥ ភាគរយ។
របាយការណ៍ស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការនេះ បានគូសបញ្ជាក់ថា៖ «ត្រីពិតជាចាំបាច់ណាស់សម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជា ទាំងការផ្ដល់អាហាររូបត្ថម្ភ និងសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ»។
របាយការណ៍បានលើកឡើងថា គិតចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០០០ មក ផលនេសាទត្រីទឹកសាបក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី៤ លើពិភពលោក បន្ទាប់ពីប្រទេសធំៗ ចំនួនបីមានដូចជា៖ ប្រទេសចិន ឥណ្ឌា និងប្រទេសបង់ក្លាដែស។ ប៉ុន្តែ បើគិតពីផលនេសាទត្រីទឹកសាប ដែលប្រជាជនម្នាក់ៗ ទទួលបានវិញ ប្រទេសកម្ពុជាបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី១ នៅលើពិភពលោក។
ជាប្រចាំឆ្នាំ ប្រជាជនកម្ពុជាម្នាក់ ហូបត្រីអស់ ៣៧,៥ គីឡូក្រាម ក្នុងមួយឆ្នាំ ដែលត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាជនជាតិមួយ ក្នុងចំណោមជនជាតិជាច្រើន ដែលហូបត្រីច្រើនជាងគេ លើពិភពលោក។ នៅតាមតំបន់វាលទំនាបជុំវិញបឹងទន្លេសាប និងទន្លេមេគង្គ ប្រជាជនកម្ពុជាម្នាក់ៗ ហូបត្រីអស់ ៦៧ គីឡូក្រាម ក្នុងមួយឆ្នាំ ច្រើនជាងប្រជាជនក្នុងប្រទេសជាច្រើនលើពិភពលោក ដែលហូបត្រីជាមធ្យមអស់ ១៥ គីឡូក្រាម ក្នុងប្រជាជនម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍របស់ជលផលកម្ពុជា ឆ្នាំ២០១៧៕
វីដេអូ៖
