.jpg)
ស្ត្រីនៅសង្កាត់កោះដាច់ ខណ្ឌជ្រោយចង្វារត្បាញសំពត់សូត្រ ពីឆ្នាំ ២០១៨។ ហុង មិនា
ភ្នំពេញៈ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ លោក វេង សាខុន លើកឡើងពីវឌ្ឍនភាពនៃការអនុវត្តគម្រោងស្តីពីការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវបច្ចេកវិទ្យាចិញ្ចឹមដង្កូវនាង និងការផលិតសូត្រចេញពីដង្កូវនាងកូនកាត់ពូជ ខណៈគម្រោងនេះបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវការផលិតពងដង្កូវនាង និងការចិញ្ចឹមក្នុងលក្ខខណ្ឌប្រទេសកម្ពុជា។
គម្រោងឈ្មោះថា “ការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវបច្ចេកវិទ្យាចិញ្ចឹមដង្កូវនាង និងការផលិតសរសៃសូត្រចេញពីដង្កូវនាងកូនកាត់ពូជ CK1-7-4” ត្រូវបានអគ្គនាយកដ្ឋានកសិកម្ម សហការជាមួយមជ្ឈមណ្ឌលកសិកម្មអន្តរជាតិកូរ៉េ ហៅកាត់ថា KOPIA អនុវត្តរយៈពេល ៣ ឆ្នាំ ចាប់ពីឆ្នាំ ២០២០-២០២២។
គម្រោងនេះមានគោលបំណងធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវផលិតកម្មសូត្រតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយពូជដង្កូវនាងកូនកាត់ CK1-7-4 អភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ ស្របពេលតម្បាញសូត្រមិនត្រឹមតែដើរតួជាផ្នែកមួយនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ប៉ុន្តែថែមទាំងជាផ្នែកមួយនៃវប្បធម៌រស់នៅក្នុងជីវភាពរបស់ជនជាតិខ្មែរតាំងពីយូរលង់។
លោក វេង សាខុន សរសេរលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់លោកនៅថ្ងៃទី ១៥ កក្កដាថា ក្នុងរយៈពេលនៃការអនុវត្តគម្រោងនេះក្រុមការងារ សម្រេចបានសកម្មភាពសំខាន់ៗមួយចំនួន ដូចជាបានបណ្តុះបណ្តាលមន្ត្រីបច្ចេកទេស កសិករ សិប្បករ និងសហគ្រិននៅខេត្តតាកែវ និងខេត្តបន្ទាយមានជ័យប្រមាណ ១២៥ រូបអំពីបច្ចេកទេស ដំណាំមន និងការចិញ្ចឹមដង្កូវនាង។
លោកថា ក្រុមការងារ ក៏បានចិញ្ចឹមថែរក្សាពូជមេបា CK1-7-4 ពូជនាំចូលពីប្រទេសកូរ៉េ និងពូជក្នុងស្រុក (ពូជសូត្រមាស) សម្រាប់ បន្តបង្កាត់ពូជដង្កូវនាងថ្មីៗបន្ថែមទៀត ដើម្បីទទួលបានទិន្នផលសូត្រខ្ពស់ ហើយធន់នឹងអាកាសធាតុផងដែរ។
ក្រៅពីសមិទ្ធផលទាំងនេះលោកអះអាងថា ក្រុមការងារក៏បានវាស់ស្រង់ទិន្នន័យគ្រប់ជំនាន់នៃការចិញ្ចឹមទាំងពូជមេបា និងពូជបង្កាត់ថ្មី ដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀបទិន្នផលសូត្រ និងភាពស៊ាំនៃអាកាសធាតុ រួមទាំងបានចែកពូជដង្កូវនាងដល់សិប្បកម្មតម្បាញ M-Silk នៅខេត្តតាកែវចំនួន ២ ម៉ឺនកូន។ ចែកជូន សហគ្រាសតម្បាញ Color-Silk នៅខេត្តសៀមរាប និងតាកែវចំនួន ៤ ម៉ឺនកូន ដើម្បីចិញ្ចឹមតាមដានការលូតលាស់ និងស្ទង់ទិន្នផលទៀតផង។
លោករដ្ឋមន្ត្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «ទោះជាយ៉ាងណា ការបណ្តុះបណ្តាល និងការគាំទ្រដល់កសិករ ពុំទាន់អាចឆ្លើយតបបានទាំងស្រុងតាមតម្រូវការជាក់ស្តែងនៅឡើយ ដោយសារចំណេះដឹង/ជំនាញរបស់មន្ត្រីបច្ចេកទេសទាំងថ្នាក់ជាតិ និងថ្នាក់ខេត្តទាក់ទងនឹងខ្សែច្រវាក់ផលិតកម្មសរសៃសូត្រនៅមានកម្រិត ដែលទាមទារឱ្យមានការលើកកម្ពស់សមត្ថភាពធនធានមនុស្សបន្ថែមទៀត ព្រមជាមួយធនធានថវិកាសម្រាប់បម្រើឱ្យការងារស្រាវជ្រាវ បណ្តុះបណ្តាល និងផ្សព្វផ្សាយ»។
យោងតាមឯកសារស្រាវជ្រាវរបស់អគ្គនាយកដ្ឋានកសិកម្ម ប្រទេសកម្ពុជាបានដាំដំណាំមន និងចិញ្ចឹមដង្កូវនាងចាប់តាំងពីសតវត្សរ៍ទី ១៣។ ប៉ុន្តែផលិតកម្មសូត្រខ្មែរត្រូវបានបោះបង់ចោលស្ទើរតែទាំងស្រុង ទើបតែនៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០ រហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ន ផលិតកម្មនេះបានចាប់ផ្តើមដំណើរការឡើងវិញ ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាមិនទាន់បានឆ្លើយតបតាមតម្រូវការប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុកនៅឡើយ។
លោក យិន ច័ន្ទសុធី អនុប្រធាននាយកដ្ឋាននៃអគ្គនាយកដ្ឋានកសិកម្ម ក្រសួងកសិកម្មឱ្យដឹងថា ក្នុងទិសដៅបន្តរបស់គម្រោងនេះ ក្រុមការងារនឹងបន្តពង្រឹងសមត្ថភាពបច្ចេកទេសដល់កសិករ សិប្បករ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធបន្តចិញ្ចឹមរក្សា ពូជមេបា និងបង្កាត់ពូជថ្មី។ លោកបន្តថា ក្រុមការងារក៏នឹងធ្វើទិវាបង្ហាញពីបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមដង្កូវនាងដល់កសិករក្នុងខេត្តគោលដៅ រួមទាំងចងក្រងឯកសារសម្រាប់ធ្វើការផ្សព្វផ្សាយទៀតផង។
លោក ច័ន្ទសុធី អះអាងថា៖ «តាមរយៈការអនុវត្តគម្រោងនេះសង្ឃឹមថា មន្ត្រីបច្ចេកទេស ក្រុមកសិករ សិប្បករ និងសហគ្រិនក្នុងខេត្តគោលដៅទាំងអស់នឹងមានជំនាញច្បាស់លាស់ក្នុងការដាំដុះដំណាំមន និងចិញ្ចឹមដង្កូវនាង ហើយអាចផលិតបានពូជដង្កូវនាងថ្មីបានច្រើន ផ្តល់ទិន្នផលខ្ពស់ ស្របទៅនឹងលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ។ នាពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ វិស័យផលិតកម្មសូត្រនឹងមានការរីកចម្រើន និងអាចផលិតសរសៃសូត្របានច្រើនដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សេចក្តីត្រូវការក្នុងស្រុកកាត់បន្ថយការនាំចូល និងអាចនាំចេញបានមួយចំនួន»។
ឯកសារដែលដកស្រង់ចេញពីខេត្តតាកែវបានឱ្យដឹងថា ខ្មែរបានផលិតសូត្រ ចាប់តាំងពីសម័យហ្វូណន ហើយបច្ចុប្បន្នតម្បាញសូត្រ និងផលិតផលសូត្រមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ខេត្តចំនួន ៥ ហើយសូត្រដែលមានការច្នៃម៉ូដដ៏ល្បី និងគុណភាពខ្ពស់ គឺមកពីខេត្តតាកែវ បាត់ដំបង បន្ទាយមានជ័យ សៀមរាប និងខេត្តកំពត។ នេះបើតាមទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់លោករដ្ឋមន្ត្រី៕
