ភ្នំពេញៈ មន្ត្រីបសុពេទ្យអះអាងថា ជំងឺដុំពកស្បែកគោមានប្រភពចម្លងមកពីក្រៅប្រទេសហើយពេលនេះមន្ត្រីបសុពេទ្យកំពុងចុះចាក់វ៉ាក់សាំងនៅតាមគោលដៅសំខាន់ៗ ដើម្បីការពារកុំឱ្យមានការរីករាលដាលបន្ថែមទៀត នៅក្នុងខេត្ត បន្ទាយមានជ័យ បាត់ដំបង និងសៀមរាប។
លោក ហ៊ុយ ទូច ប្រធានការិយាល័យផលិតកម្ម និងបសុព្យាបាលខេត្តបន្ទាយមានជ័យ នៅថ្ងៃទី ២ ខែកញ្ញា បានថ្លែងថា មន្ត្រីបសុពេទ្យខេត្តបន្ទាយមានជ័យទទួលបានវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺដុំពកស្បែកគោសម្រាប់ចាក់ឱ្យសត្វចំនួន ១ ០០០ ក្បាល ដែលពេលនេះកំពុងរៀបចំចុះចាក់នៅតាមគោលដៅសំខាន់ៗ ដើម្បីការពារកុំឱ្យមានការឆ្លងរាលដាលបន្ថែមទៀត។
លោកថ្លែងថា៖ «យើងចាក់នៅតំបន់អាទិភាព ដែលមានន័យថា ជាតំបន់មួយដែលជាប់ព្រំប្រទល់ថៃរបស់ប្រជាកសិករយើងដែលគាត់ច្រើនតែចិញ្ចឹមនៅវាលស្មៅធម្មជាតិ នៅកន្លែងប្រមូលផ្តុំគ្នា»។
បើតាម លោក ហ៊ុយ ទូច ស្ថានភាពជំងឺដុំពកស្បែកគោបានធូរស្បើយច្រើនហើយ ទោះបីជាក្នុងរយៈពេល ២ ខែ គិតចាប់ពីខែមិថុនា រហូតមកដល់ថ្ងៃទី ២ ខែកក្កដា ខេត្តបន្ទាយមានជ័យមានសត្វឈឺជំងឺដុំពកស្បែកគោជាង ១០០០ ក្បាល ងាប់កូនគោជាង ៤០ ក្បាល ចំណែកនៅក្នុងខែសីហាមិនទាន់មានព័ត៌មានថ្មីអំពីសត្វឈឺជំងឺដុំពកនេះទៀតទេ។
លោក ប៉ែន សេដ្ឋា ប្រធានការិយាល័យផលិតកម្ម និងបសុព្យាបាលខេត្តបាត់ដំបង ថ្លែងនៅថ្ងៃទី ២ ខែកញ្ញា ថា ស្ថានភាពជំងឺដុំពកស្បែកគោនៅខេត្តបាត់ដំបង ជាពិសេសនៅស្រុកជាប់ព្រំដែនថៃដែលធ្លាប់មានជំងឺនេះ បានជាសះស្បើយជិតអស់ហើយ។ ប៉ុន្តែជំងឺនេះកំពុងមានការឆ្លងរប៉េះរប៉ោះ ដែលមន្ត្រីបសុពេទ្យកំពុងចុះចាក់វ៉ាក់សាំង និងណែនាំពលរដ្ឋឱ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។
លោកថ្លែងថា៖ «ឥឡូវវាមកចាប់ឆ្លងនៅខាងក្នុងវិញម្តង ប៉ុន្តែក៏វាស្បើយដែរហើយ។ បើយើងគិតសរុបសត្វឈឺគ្រប់ស្រុកក្នុងខេត្តបាត់ដំបង មានជាង ៤ ០០០ ក្បាលសត្វដែលឈឺ ហើយយើងព្យាបាលជាសះស្បើយហ្នឹងជាង ៣ ០០០ ក្បាល នៅសល់កំពុងព្យាបាលជាង ១ ០០០ ក្បាលទៀតនិងមានងាប់អស់កូនគោ ២៧ ក្បាល»។
លោក ប៉ែន សេដ្ឋា បញ្ជាក់ថា ខេត្តបាត់ដំបងក៏មិនខុសពីខេត្តបន្ទាយមានជ័យដែរ ក្នុងការទទួលបានវ៉ាក់សាំង សម្រាប់ចាក់ឱ្យសត្វចំនួន ១ ០០០ ក្បាល។ លោកអះអាងថា វ៉ាក់សាំងមិនមានគ្រប់គ្រាន់ឡើយ ហើយវ៉ាក់សាំងដែលមន្ត្រីបសុពេទ្យកំពុងចុះចាក់នេះ គឺបានមកពីការជួយរបស់សប្បុរសជនដើម្បីយកលុយទៅទិញ។
លោកថា ពេលនេះមន្ត្រីបសុពេទ្យកំពុងចាក់វ៉ាក់សាំងបណ្តើរៗហើយ ប៉ុន្តែវ៉ាក់សាំនេះមិនមែនជារបស់រដ្ឋនោះទេ គឺបានមកពីសប្បុរសជនដែលលោកអគ្គនាយក នៃអគ្គនាយកដ្ឋានសុខភាពសត្វបានស្វែងរកថវិកាមកទិញវ៉ាក់សាំង ដើម្បីយកមកចែកចាយ នៅតាមខេត្តដែលមានជំងឺនេះ។
លោកថ្លែងថា៖ «យើងមិនដឹងថាវាឆ្លងមកពីថៃដោយរបៀបម៉េចទេ ប៉ុន្តែយើងគ្រាន់តែដឹងថា ជំងឺនេះវាកើតនៅថៃមុនយើង។ ពេលយើងដឹង យើងក៏ត្រៀមលក្ខណៈអីចឹងទៅ ហើយខាងអគ្គនាយកក៏បានណែនាំត្រៀមលក្ខណៈ ទប់ស្កាត់ធ្វើយ៉ាងម៉េចកុំឱ្យវាឆ្លងមកយើងកើត ប៉ុន្តែវានៅតែឆ្លងបាន»។
លោក ព្រំ វិច ប្រធានការិយាល័យផលិតកម្ម និងបសុព្យាបាលខេត្តសៀមរាបថ្លែងនៅថ្ងៃទី ២ ខែកញ្ញាថា ជំងឺដុំពកស្បែកគោនេះមិនឆ្លងពីសត្វគោ ទៅមនុស្ស ឬសត្វប្រភេទដទៃផ្សេងទៀតនោះទេ។ ជំងឺនេះ កើតមានឡើងជាង ៩០ ឆ្នាំមកហើយ ដែលដំបូងកើតឡើងនៅអឺរ៉ុប និងអាហ្វ្រិក ក្រោយមកទើបកើតមាននៅអាស៊ី។
លោកថ្លែងថា៖ «នៅឆ្នាំ ២០១៩ វាបានកើតដល់ចិន ហើយនៅឆ្នាំ ២០២០ នៅវៀតណាម និងនៅដើមឆ្នាំ ២០២១ នេះ វាបានកើតមាននៅថៃ ហើយនៅកម្ពុជាយើងទើបតែកើតមាននៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ២០២១ នេះទេ»។
លោក ព្រំ វិច បានឱ្យដឹងថា ជំងឺនេះ មិនមានឆ្លងគ្រប់សត្វនោះទេ សត្វណាមានសុខភាពល្អ ម្ចាស់មានអនាម័យខ្ពស់ថែទាំល្អ គឺមិនមានបញ្ហាអីទេ។ ជំងឺនេះធ្វើឱ្យសត្វឡើងកន្ទួល ឡើងកម្តៅពេញខ្លួន ដែលទាមទារការថែទាំអនាម័យងូតទឹកញឹកញាប់ បើមិនថែទាំ និងព្យាបាលទាន់ពេលទេសត្វអាចងាប់បាន។ ជំងឺនេះ មានការឆ្លងរាលដាលតាមរយៈសត្វល្អិត។
លោកថ្លែងថា៖«សត្វល្អិតបឺតជញ្ជក់ឈាមដែលមានដូចជា មូស របោម រុយ ។ល។ ជាភ្នាក់ងារចម្លងជំងឺ ចំណែកការចល័តសត្វឈឺពីតំបន់មួយទៅតំបន់មួយ និងការស៊ីចំណីជុំគ្នា ជាមូលហេតុធ្វើឱ្យមានការឆ្លងរាលដាល»៕