.jpg)
លោក ហង់ជួន ណារ៉ុន ពេលផ្ដល់បាឋកថា កាលពីថ្ងៃទី៥ ធ្នូ ។ រូបថត ក្រសួងអប់រំ
ភ្នំពេញៈ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា លោក ហង់ជួន ណារ៉ុន ថ្លែងថា យុវជន ត្រូវមានជំនាញសតវត្សរ៍ទី២១ ដើម្បីជោគជ័យក្នុងអាជីពរបស់ខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែដើម្បីទទួលបានជំនាញទាំងនេះ ក្រសួងអប់រំ សាលារៀន គ្រឹះស្ថានឧត្ដមសិក្សាត្រូវផ្លាស់ប្ដូរវិធីសាស្រ្ដបង្រៀនហើយយុវជនត្រូវចូលអនុវត្ដកម្មវិធីសិក្សា និងសកម្មភាពសង្គមផ្សេងៗទៀត។
ការលើកឡើងរបស់លោក ហង់ជួន ណារ៉ុន បែបនេះនៅពេលលោកថ្លែងបាឋកថាក្រោមប្រធានបទ«យុវជនត្រូវមានជំនាញសតវត្សរ៍ទី២១ដើម្បីជោគជ័យក្នុងអាជីព»ក្នុងពេលបិទកម្មវិធីបោះជំរំយុវជនជាសាកលលើកទី៧ក្រោមប្រធានបទ«យុវជនក្នុងបរិបទឌីជីថល» កាលពីថ្ងៃទី៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១ តាមរយៈទំព័រហ្វេសប៊ុក ក្រសួងអប់រំ។
លោកបានថ្លែងថា បច្ចេកវិទ្យាដើរលឿន ហើយបើតាមការវិភាគរបស់វេទិកាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក ក្នុងរយៈពេល១០-២០ ឆ្នាំខាងមុខ បច្ចេកវិទ្យានឹងដើរលឿនយ៉ាងខ្លាំង ហើយជំនាញមួយចំនួនដែលមនុស្សកំពុងប្រើប្រាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយសារតែការធ្វើស្វ័យប្រវត្ដិភាវូបនីយកម្ម មុខវិជ្ជាមួយចំនួន គឺទីផ្សារការងារលែងត្រូវការ ហើយជំនាញថ្មីៗនឹងលេចឡើងដែលទាមទារឱ្យយុវជនត្រូវតែចេះចាប់យកនិងរៀននូវជំនាញថ្មីដើម្បីទទួលបានការងារ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖«គេវាយតម្លៃថា ជំនាញប្រមាណជា ៣០-៤០ភាគរយ ដែលកំពុងមាននាពេលបច្ចុប្បន្ន នឹងត្រូវបាត់បង់ ហើយជំនាញថ្មីៗនឹងកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស»។
លោកបានរំឭកថា កាលពី១០ឆ្នាំមុន មិនមានការប្រើប្រាស់បណ្ដាញសង្គមហ្វេសប៊ុក ឬអ៊ីនស្ដាក្រាមទេ ហើយ៣០ឆ្នាំមុនក៏ គ្មានការប្រើប្រាស់អ៊ីមែលដែរ។ ដូច្នេះ ១០ឆ្នាំទៅខាងមុខទៀត បច្ចេកវិទ្យាផ្សេងៗទៀតនឹងកើតឡើង។ ដូច្នេះភារកិច្ចរបស់ក្រសួងអប់រំ និងសាលារៀន ក៏ដូចជា គ្រឹះស្ថានឧត្ដមសិក្សា គឺត្រូវបណ្ដុះបណ្ដាលយុវជនយ៉ាងណាដើម្បីឱ្យយុវជននៅតែអាចមានវិជ្ជាសម្បទា បំណិនសម្បទា សមស្រប។
លោកបង្ហាញថា ទី១ យុវជនត្រូវមានចំណេះដឹងរឹងមាំ ត្រូវមានមូលដ្ឋានគ្រឹះរឹងមាំ គឺមានន័យថា យុវជនត្រូវមានចំណេះដឹងទូទៅមាំមួន។ប្រសិនបើយុវជននៅសិក្សាកម្រិតមធ្យមសិក្សាគឺត្រូវមានចំណេះដឹងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្ដ និងវិទ្យាសាស្រ្ដសង្គម គឺត្រូវយល់ឱ្យបានច្បាស់។រីឯនៅកម្រិតឧត្ដមសិក្សាក៏ត្រូវមានជំនាញទូទៅរឹងមាំនិងត្រូវចេះនូវមុខវិទ្យាឯកទេសឱ្យបានច្បាស់លាស់ផងដែរ។
បើតាមលោក ហង់ជួន ណារ៉ុន បំណិន សតវត្សរ៍ទី២១ គឺផ្ដោតទៅលើបំណិនចំនួន១២ គឺ ១-បំណិនត្រិះរិះពិចារណា ២- បំណិននវានុវត្ដន៍ និងដោះស្រាយបញ្ហា ៣-បំណិនសហការ ៤-បំណិនជាអ្នកដឹកនាំនិងប្រាស័យទាក់ទង ៥-បំណិនអក្ខរកម្មព័ត៌មាន ៦-បំណិនអក្ខរកម្មប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ៧-បំណិនអក្ខរកម្មបច្ចេកវិទ្យា ៨-បំណិននៃភាពទន់ភ្លន់ ៩-ភាពជាអ្នកដឹកនាំ ១០-ត្រូវមានការចេះផ្គួចផ្ដើមគំនិត ១១-ត្រូវមានផលិតភាពនិង១២-បំណិនសង្គម។
ចំពោះថាតើបំណិនទាំងអស់នេះយុវជនអាចទទួលបានយ៉ាងដូចម្ដេច? លោកបានពន្យល់ថា ដើម្បីទទួលបានបំណិនទាំង១២នេះ សាលារៀន ក៏ដូចជាគ្រឹះស្ថានឧត្ដមសិក្សា ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរវិធីសាស្រ្ដរៀន និងបង្រៀន ហើយយុវជនត្រូវចូលរួមទាំងក្នុងការអនុវត្ដកម្មវិធីសិក្សាក្នុងសាលារៀននិងចូលរួមនៅក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗដូចជាការចូលរួមសកម្មភាពបោះជំរំជាសកល ការប្រកួតប្រជែង ការតស៊ូមតិ និងសកម្មភាពសង្គមផ្សេងៗទៀត។
លោកបញ្ជាក់ថា៖«ដូច្នេះការបណ្ដុះបណ្ដាលបំណិនសតវត្សរ៍ទី២១នេះគឺទាមទារឱ្យលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ គណៈគ្រប់គ្រងសាលា និងក្រសួងអប់រំ ត្រូវរៀបចំការរៀន និងការបង្រៀនបែបថ្មី ដោយបង្កើតជាសាលារៀនជំនាន់ថ្មីបង្កើតជាវិធីសាស្រ្ដបង្រៀនថ្មី ដើម្បីបង្រៀនសិស្ស។ មិនមែនបង្រៀនសិស្សដោយគ្រាន់តែឱ្យទន្ទេញចាំមាត់នោះទេ ប៉ុន្ដែគឺបង្រៀនសិស្សឱ្យចេះគិតនិងចេះធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវ»។
យុវតី ឃិន ស្រីល័ក្ខ តំណាងយុវជននៅសាកលវិទ្យាល័យក្រចេះ បានបង្ហាញបទពិសោធដែលនាងបានចូលរួមកម្មវិធីបោះជំរំយុវជនជាសាកលលើកទី៧ ក្រោមប្រធានបទ«យុវជនក្នុងបរិបទឌីជីថល»រយៈពេល៥ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី១ដល់ថ្ងៃទី៥ ខែធ្នូថានាងបានទទួលបានចំណេះដឹងនិងបទពិសោធ ដែលនាងមិនធ្លាប់បានទទួលពីមុនមកនៅសាលារៀន។
យុវតីរូបនេះថា៖«ការចូលរួមសកម្មភាពសង្គមមួយនេះមិនមែនត្រឹមតែជាការចូលរួមហាត់ពត់លត់ដំកាយសម្បទានិងផ្លូវចិត្ដរបស់យុវជនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែវាបានចូលរួមផ្ដល់ចំណេះដឹងជាច្រើនដោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយសកម្មភាពជាក់ស្ដែងនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្នក្នុងនោះមានដូចជា ការបង្កើតនូវគំនិតថ្មីៗក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងសហគមន៍ជាដើម»៕
