កំពង់ស្ពឺៈ ក្រោយពីពលរដ្ឋបោះឆ្នោតគាំទ្រឱ្យជាប់ឆ្នោតជាមេឃុំមានរយៈពេល ៤ អាណត្ដិគិតចាប់ពីឆ្នាំ ២០០២ មក លោក នៅ ឌឹម មេឃុំវល្លិស ដែលជាឃុំ ១ ក្នុងចំណោមឃុំចំនួន ១៥ ស្ថិតនៅស្រុកសំរោងទង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ អះអាងថា លោកបានដកស្មៀនឃុំចំនួន ៣ រូបចេញពីតួនាទី បន្ទាប់ពីមិនបានផ្ដល់សេវាល្អដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋាន។
លោក នៅ ឌឹម បញ្ជាក់បែបនេះ តាមរយៈសន្និសីទសារព័ត៌មានស្តីពីវឌ្ឍនភាពមូលដ្ឋានឃុំ សង្កាត់ និងទិសដៅការងារបន្តរបស់ខេត្ដកំពង់ស្ពឺនៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីកាលពីថ្ងៃទី ១៣ មករា។ លោកថ្លែងថា បញ្ហាផ្ដល់សេវានេះមានសារៈសំខាន់ណាស់។ រយៈកាលកន្លងមកនេះ បើកុំតែរាជរដ្ឋាភិបាល ជាពិសេសក្រសួងមហាផ្ទៃដាក់បទបញ្ជាខ្លាំងចំពោះស្មៀន គឺស្មៀនមួយចំនួនមិនបានអនុវត្ដការងារល្អដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋានឡើយ។
លោកថ្លែងថា៖ «ស្មៀនពីដើម បើយើងចង់ផ្លាស់ប្ដូរទាល់តែធ្វើពាក្យទៅស្រុកពីស្រុកទៅខេត្ដ ពីខេត្ដមកក្រសួងបានផ្លាស់ប្ដូរស្មៀនបាន។ ប៉ុន្ដែឥឡូវអត់អ៊ីចឹងទេ លោកអភិបាលស្រុកក៏លោកមានសិទ្ធិ [ដក] ឱ្យតែធ្វើមិនត្រឹមត្រូវ មិនតាមការងារដែលយើងត្រូវបំពេញ ១ ថ្ងៃ ៨ ម៉ោងឱ្យបានត្រឹមត្រូវតាមបទដ្ឋានរបស់រដ្ឋបាល គឺយើងដក»។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំដកស្មៀនអស់ ៣ ហើយ ៤ អាណត្ដិនេះ។ វាមិនមែនយ៉ាងម៉េចទេ គ្រាន់តែថា ការបម្រើប្រជាពលរដ្ឋ គឺថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចឱ្យបានរហ័ស លឿនបំផុតកៀកកិតនឹងប្រជាពលរដ្ឋចង់បានតែប៉ុណ្ណឹងទេ»។
ប្រជាពលរដ្ឋមកដល់សាលាឃុំក្នុងនាមជាមេឃុំ ឬស្មៀនឃុំ គឺត្រូវតែអញ្ជើញ ឬសាកសួរពួកគាត់ទៅណាមកណា ខ្វះឯកសារតូច ធំបែបណាជាដើម។ ពលរដ្ឋមួយចំនួនមិនសូវដឹងពីរបៀបរបបរដ្ឋបាលទេ។ បើមិនបំពេញបន្ថែមលើកិច្ចការងារអស់នោះ គឺពួកគាត់មិនអាចធ្វើបំពេញឯកសារផ្សេងៗបានទេ។ ឯកសារខ្លះពលរដ្ឋកាន់មកមិនដឹងធ្វើអ្វីខ្លះទេ និងមានការខ្វះខាតឯកសារជាដើម។ បើគ្មានមេឃុំ ក្រុមប្រឹក្សាឃុំ ជាអ្នកជួយបំពេញបន្ថែមទេ ប្រជាពលរដ្ឋមានបញ្ហាកង្វល់ច្រើនលើកិច្ចការងាររដ្ឋបាលនេះ។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោកមេឃុំ។
លោកថ្លែងថា៖ «ដូចឆ្នាំមុនៗ ក៏អ៊ីចឹងដែរ បើមេឃុំស៊ីញ៉េពេលព្រឹក ទាល់រសៀលបានបានចុះហត្ថលេខា ស្មៀនអាល័យផឹក ហើយផឹកនេះមិនមែនប្រាប់ថា អាល័យផឹកហូបចុកអីទេ គាត់ប្រាប់ថា អាល័យទៅនេះទៅនោះ។ ប៉ុន្ដែយើងតាមគាត់រហូតដូចជាបើទៅធនាគារ សួរទៅធនាគារថា មានឃើញទៅទីនោះឬអត់? ទាល់តែតាមដានជាប់អ៊ីចឹងបានញញើតបន្តិច»។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ប៉ុន្តែឥឡូវរាងត្រង់ហើយ អត់អីទេស្មៀនឃុំគ្រាន់បើហើយ ព្រោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ស្រុករបស់ខេត្ដ។ លោកអភិបាលខេត្ដប្រាប់ហើយថា ឱ្យតែប្រាប់ខ្ញុំមកមិនបាច់ប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាទេដកចេញសិនឱ្យតែធ្វើមិនត្រឹមត្រូវ»។
លោក នៅ ឌឹម លើកឡើងថា ការផ្ដល់សេវាដល់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺមានរបៀបច្រើនណាស់ ប្រជាពលរដ្ឋមក បើសិនជាស្មៀនឃុំ មេឃុំមិនបានស្វាគមន៍ទេ ពលរដ្ឋខ្លះបើរង់ចាំយូរបន្តិចនឹងមានការថ្នាំងថ្នាក់។ ពលរដ្ឋមករកសេវានៅឃុំ គឺគ្មានពេលគិតថា ម៉ោង ១១-១២-១៣ អ្វីទេ មកម៉ោងប៉ុន្មាន គឺត្រូវធ្វើជូនពួកគាត់។ លោកថា ធ្វើមេឃុំបើហ្មត់ចត់ពេកក៏មិនកើតដែរ ទាល់តែផ្សារភ្ជាប់ទៅលើការផ្ដល់សេវាទាន់ពេលវេលា និងកិច្ចការនៅមូលដ្ឋានទាំងអស់ បើពលរដ្ឋត្រូវការពេលណាត្រូវបំពេញកិច្ចពេលនោះ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «តិចទៅប្រាប់ គាត់ [ពលរដ្ឋ] ថា ម៉េចមិនមកម៉ោង ១-២ អីមក។ គាត់ថាទេខ្ញុំរវល់ធ្វើការងាររោងចក្រ មកម៉ោងនេះខាតការងារខ្ញុំ ១១-១២ នេះម៉ោងសម្រាករបស់ខ្ញុំ»។ អ៊ីចឹង ធ្វើមេឃុំ ក្រុមប្រឹក្សាឃុំ ធ្វើស្មៀន ត្រូវតែបត់បែនតាមប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់បានទៅរួច ហើយបើយើង [រឹតបន្តឹង] តាមម៉ោងតាមពេល ម៉ោង ៨ ព្រឹកចូល ម៉ោង ១១ ព្រឹកចេញ ម៉ោង ២ រសៀលចូល ម៉ោង ៥ ល្ងាចចេញទេ អត់ទាញសន្លឹកឆ្នោតបានទេ។ អត់ទាញទឹកចិត្តគាត់ [ពលរដ្ឋ] បានទេ។ ធ្វើមេឃុំទាល់តែឱនក្រាបជាមួយប្រជាពលរដ្ឋតែម្ដង»។
បើតាមលោក នៅ ឌឹម ឃុំវល្លិ ស្ថិតក្នុងចំណោមឃុំទាំង ១៥ ក្នុងស្រុកសំរោងទង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ ឃុំវល្លិសមានផ្ទៃដីសរុប ២ ៦៣៣ ហិកតា មាន ២៣ ភូមិ។ ពលរដ្ឋមានចំនួន ៣ ៣៨២ គ្រួសារមានពលរដ្ឋសរុប ១៥ ២២៧ នាក់ ស្រី ៧ ៩៣៤ នាក់។ ប្រជាពលរដ្ឋចំណាកស្រុកក្នុង និងក្រៅប្រទេសចំនួន ១៥១ នាក់ ស្រី ៨៧ នាក់។
លោក យឹម សុខុម ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាខេត្តកំពង់ស្ពឺឱ្យដឹងតាមរយៈសន្និសីទនេះថា ខេត្តកំពង់ស្ពឺមានផ្ទៃដី ៦ ៩៦៥,៦៣ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ចែកចេញជាក្រុង ១ មាន ៥ សង្កាត់ ស្រុកចំនួន ៧ មាន ៨៣ ឃុំ និងមានភូមិចំនួន ១ ៣៧៩ ភូមិក្នុងនោះភូមិដែលកំពុងរៀបចំស្នើសុំឱ្យមានការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការចំនួន ១១ ភូមិ។
ប្រជាជនសរុបទូទាំងខេត្តមានចំនួន ៨៧២ ២១៩ នាក់ក្នុងនោះស្រី ៤២៦ ០៥៥ នាក់ គ្រួសារមាន ១៨៧ ៨៣៥ គ្រួសារ និងមានដង់ស៊ីតេប្រជាជន ១១៩ នាក់/គម ២។ ៥៨% នៃគ្រួសារសរុបក្នុងខេត្ត គឺពឹងផ្អែកលើវិស័យកសិកម្មដែលជាវិស័យចម្បងក្នុងការទ្រទ្រង់ជីវភាពរស់នៅរបស់ខ្លួន។ ក្រៅពីប្រកបរបរលើវិស័យកសិកម្ម ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺប្រកបរបរវិស័យសេវាកម្ម និងឧស្សាហកម្ម ដែលជាវិស័យជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលរបស់ខេត្តឱ្យមានការរីកចម្រើន។
លោកថា ទន្ទឹមនឹងការទទួលបាននូវលទ្ធផលការងារល្អរដ្ឋបាលខេត្តក៏មានបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួន ដូចជា សំណូមពរ និងកង្វល់របស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនពុំទាន់បានដោះស្រាយទាន់ពេលវេលា ហើយបញ្ហាខ្លះលើសពីសមត្ថកិច្ចរបស់ខេត្ត។ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនមានការលំបាក និងចំណាយថវិកាច្រើនក្នុងការធ្វើដំណើរមកទទួលសេវាសាធារណៈនៅមូលដ្ឋានដោយសារ តំបន់មួយចំនួននៅឆ្ងាយ៕