.jpg)
លោក ឡាំ ហេងហួត អនុប្រធាន និងជាអគ្គលេខាធិការគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ ថ្លែងនាពេលកន្លងទៅ។ រូបថត NCDM
ភ្នំពេញៈ គណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ (គជគម) បើកកិច្ចប្រជុំដោយផ្ទាល់ជាមួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ ដើម្បីបើកឱកាសឱ្យមានកិច្ចសន្ទនាដ៏ល្អមួយប្រកបដោយបរិយាប័ន្ន ដើម្បីលើកទិសដៅ និងត្រៀមផែនការសម្រាប់ឆ្លើយតបនឹងគ្រោះមហន្តរាយនាឆ្នាំបន្ទាប់។
កិច្ចប្រជុំសម្របសម្រួលរវាង គ.ជ.គ.ម. និងអង្គការដៃគូលើការងារគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយនៅកម្ពុជាត្រូវបានធ្វើឡើងនៅ រាជធានីភ្នំពេញកាលពីថ្ងៃទី ២១ ខែកុម្ភៈ ដោយមានតំណាងភាគីពាក់ព័ន្ធជាច្រើននាក់បានចូលរួម។
អនុប្រធាន និងជាអគ្គលេខាធិការគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ លោក ឡាំ ហេងហួត ថ្លែងថា កិច្ចប្រជុំជាមួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ត្រូវបានធ្វើឡើងទៀងទាត់ក្នុងការឆ្លើយតបនឹងស្ថានភាពគ្រោះមហន្តរាយនៅកម្ពុជា ដើម្បីត្រៀមលក្ខណៈឆ្លើយតប និងពិនិត្យលើការងារអនុវត្តនាឆ្នាំ ២០២១ និងចែករំលែកនូវផែនការការងារសម្រាប់ឆ្នាំ ២០២២។ កិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ ពិតជាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់ដល់សង្គម-សេដ្ឋកិច្ច និងបរិស្ថានដែលបង្កឡើងដោយមុខសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដោយធម្មជាតិ និងដោយមនុស្សហើយក៏ជាការប្រយុទ្ធនឹងហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ។
លោកថ្លែងថា៖ «ដោយឡែកសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា យើងនឹងអាចចែករំលែកនូវបទពិសោធល្អ ដែលបានអនុវត្តកន្លងមក និងផែនការសម្រាប់អនុវត្តក្នុងឆ្នាំ ២០២២ ដើម្បីលើកកម្ពស់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការសម្របសម្រួលរវាងគណៈកម្មាធិការជាតិ គ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ អង្គការដៃគូ និងវិស័យឯកជនក្នុងការងារគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ»។
លោកឱ្យដឹងថា កម្ពុជាត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាប្រទេសដែលមានហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយធំធេង ផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ក្នុងការដោះស្រាយហានិភ័យ ដែលបង្កឱ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួត ទឹកជំនន់ និងខ្យល់កន្ត្រាក់ជារឿយៗជាឧទាហរណ៍តម្រូវឱ្យមានយុទ្ធសាស្ត្រជាក់ស្ដែង ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានការបន្សាំទៅនឹងអាកាសធាតុក្នុងវិស័យកសិកម្ម ធនធានទឹក និងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ។ កិច្ចការពាក់ព័ន្ធជាទូទៅក្នុងចំណោមការកាត់បន្ថយ ហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ ការបន្សាំទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងការអភិវឌ្ឍ ប្រកបដោយចីរភាព ត្រូវបានទទួលស្គាល់ និងមានការរីកចម្រើនគួរឱ្យកត់សម្គាល់ក្នុងការកសាងយុទ្ធសាស្ត្រ និងគោលនយោបាយ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារួមដែលកើតឡើងនៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
លោក ឡាំ ហេងហួត ឱ្យដឹងថា នៅអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ប្រទេសកម្ពុជាមានការអភិវឌ្ឍគួរឱ្យកត់សម្គាល់ មិនត្រឹមតែក្នុងទិដ្ឋភាពសន្តិសុខ និងនយោបាយ ថែមទាំងសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមផងដែរ។ ជាមួយគ្នានេះ ទឹកជំនន់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរតែងបង្កឱ្យមានការខូចខាត និងបាត់បង់យ៉ាងធំធេង ក្នុងផ្នែកសង្គមផលិតកម្ម ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងវិស័យប្រទាក់ក្រឡា។ ជាក់ស្តែងនាឆ្នាំ ២០២០ កម្ពុជាបានទទួលរងគ្រោះមហន្តរាយដោយជំនន់ទឹកភ្លៀងធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ះពាល់ ២៤ រាជធានី-ខេត្ត។ ជាពិសេស ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង និងរាជធានីភ្នំពេញ។ នាឆ្នាំ ២០២១ ជំនន់ទឹកភ្លៀង ក៏បានប៉ះពាល់ចំនួន ១៨ រាជធានី-ខេត្ត ប៉ះពាល់ប្រជាជន ៤៩ ២៣៦ គ្រួសារ និងស្លាប់ ១៣ នាក់។
ទន្ទឹមនឹងនោះ ក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ខ្យល់កន្ត្រាក់ បានប៉ះពាល់ ២៥ រាជធានី-ខេត្ត បង្កឱ្យផ្ទះរលំ និងខូចខាតធ្ងន់ធ្ងរ ១ ០២២ ខ្នង និងផ្ទះរបើកដំបូល ៧ ២៤៩ ខ្នង សាលា របើកដំបូល ៤៨ អគារ ខូចខាត តូបផ្សារ ១១២ តូប អគាររដ្ឋបាលផ្សេងៗ និងវត្តអារាម របើកដំបូល ២៣ កន្លែង និងមនុស្សស្លាប់ ៩ នាក់ និងរបួស ៧៦ នាក់ ។ ក្នុងនោះដែរ ករណីរន្ទះបាញ់បានបង្កឱ្យមនុស្ស ៨៣ នាក់ស្លាប់ និងរបួស ៥០ នាក់ និងងាប់គោក្របី ៥៧ ក្បាល។
លោកស្រី អេលីហ្សាបេតភៀស (Elizabeth Pearce) នាយិកាអង្គការ Save the Children ប្រចាំនៅកម្ពុជា និងជាសហប្រធានភ្នាក់ងារសហប្រជាជាតិដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ JAG ថ្លែងថា នេះគឺជាវេទិកាមួយដ៏ល្អ និងជាឱកាសដើម្បីឱ្យមានកិច្ចសន្ទនាប្រកបដោយបរិយាប័ន្ន។ ក្នុងរយៈពេល ២ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ការត្រៀមលក្ខណៈលើបញ្ហាគ្រោះមហន្តរាយមានភាពស្មុគស្មាញ ដោយសារមានបញ្ហាជាច្រើនកើតឡើងដំណាលគ្នា ដូចជាគ្រោះទឹកជំនន់ និងបញ្ហាជំងឺរាតត្បាតកូវីដ ១៩។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «ទោះបីជាមានភាពស្មុគស្មាញក៏ដោយ យើងអាចរួមគ្នាជាមួយរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា អង្គការសហប្រជាជាតិ និងសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីឆ្លើយតបទាន់ពេលវេលា។ ដូច្នេះការងារនេះ ទទួលបានជោគជ័យជាច្រើន ដូចជាការឆ្លើយតបរដ្ឋាភិបាលនៅឆ្នាំ ២០២០ ក្នុងការដោះស្រាយកម្មវិធីផ្ទេរសាច់ប្រាក់អំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដ ១៩»។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា ទោះបីការងារទទួលជោគជ័យនាពេលកន្លងមក ប៉ុន្តែនៅប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនទៀត។ ជំនួសមុខឱ្យ JAG លោកស្រីបានផ្តល់អនុសាសន៍ និងកំណត់អាទិភាពមួយចំនួនដើម្បីលើកកម្ពស់ការសម្របសម្រួលដើម្បីធ្វើការឆ្លើយតប និងត្រៀមបម្រុងទៅនឹងគ្រោះមហន្តរាយ។ ដំបូងត្រូវការកំណត់ នូវការរៀបចំផែនការសម្រាប់សម្របសម្រួល ដើម្បីធានាថា ការត្រៀមបម្រុងទូទាំងវិស័យ ទាំងកម្រិតថ្នាក់ជាតិ និងក្រោមជាតិអាចសម្របសម្រួលបាន។ ត្រូវធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីកំណត់ក្រុម តួនាទី និងការទទួលខុសត្រូវនៃតួអង្គពាក់ព័ន្ធនីមួយៗឱ្យមានភាពច្បាស់ថា អ្វីទៅជាការងារអាទិភាព ហើយត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ដើម្បីឱ្យគាត់ឆ្លើយតបបានទាន់ពេលវេលា។
លោកស្រីបន្តថា បន្ថែមពីនេះត្រូវបន្តការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងពាក់ព័ន្ធការកាត់បន្ថយហានិភ័យ។ ជាពិសេសផ្តល់ហិរញ្ញវត្ថុទៅដល់មូលដ្ឋាន ហើយត្រូវផ្តោតសំខាន់ចំពោះអ្នកងាយរងគ្រោះបំផុត ដូចជា កុមារ ស្ត្រី ជនជាតិដើមភាគតិច។
លោកស្រីថា៖ «ទោះបីស្ថិតនៅភាពស្មុគស្មាញកម្រិតណាក៏ដោយ យើងត្រូវតែផ្តោតទៅលើគោលការណ៍ធនធានមនុស្ស ដោយផ្តោតលើគ្រួសារ និងសហគមន៍ ដែលងាយរងគ្រោះ និងត្រូវការបំផុតដោយមិនមានការរើសអើង ដែលផ្តោតទៅលើមនុស្សធម៌ជាសំខាន់»៕
