លោក អៀម ឆៃ កំពុងផ្ទៀងមើលកូនស្រីតូចសរសេរអក្សរ ខណៈកំពុងអង្គុយលក់ត្របែក។ ហេង ជីវ័ន
លោក អៀម ឆៃ និងកូនស្រីតូច ២ នាក់ ដែលគេច្រើនឃើញលក់ត្របែកតាមចិញ្ចើមផ្លូវនៅជាប់របងវត្តមហាមន្ត្រី ក្នុងខណ្ឌ ៧ មករា រាជធានីភ្នំពេញ បានធ្វើឱ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើល ក្រោយពីឃើញមានការថតបង្ហោះរូបកូនស្រីរបស់លោក ដែលមានវ័យត្រឹម ៤ ឆ្នាំ ប៉ុន្តែអាចសរសេរអក្សរខ្មែរបានយ៉ាងត្រង់ស្អាត។
បើទោះបីជាកូននៅតូចមិនទាន់បានទៅសាលារៀន ហើយលោកផ្ទាល់ក៏មិនបានរៀនសូត្រចេះដឹងជ្រៅជ្រះ ដោយគ្រាន់តែចេះអាន ព្រោះតែកត្តាជីវភាពក្រលំបាក តែលោកបានតាំងចិត្តបង្រៀនកូនឱ្យចេះចាំព្យព្ជានៈ និងស្រៈ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងតម្រង់កូនស្រីវ័យ ៤ ឆ្នាំ ថៃ ស្រីរីម ឱ្យសរសេរអក្សរលើក្តារបន្ទះបានយ៉ាងត្រង់ស្អាត។
ពេលជួបតាមទូរស័ព្ទ ខណៈដែលលោកកំពុងឱ្យគេប៉ះកង់ម៉ូតូនៅម្ដុំផ្សារអូរឫស្សី លោកអៀម ឆៃប្រាប់ពីប្រវត្តិត្រួសៗថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកខេត្តកណ្ដាល តែមកភ្នំពេញតាំងពីឆ្នាំ ១៩៨០ ជាង ហើយក៏មិនសូវបានទៅស្រុកដែរ ព្រោះយើងមិនមានដីធ្លីអីនៅទីនោះទេ។ ខ្ញុំមានប្រពន្ធមុន មានកូន ៥នាក់ដែលសព្វថ្ងៃរស់នៅខ្ចាត់ខ្ចាយគ្នាអស់ហើយ។ ប្រពន្ធខ្ញុំមុន ស្លាប់ជាង ១០ ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំក៏យកប្រពន្ធក្រោយនេះ និងមានកូនស្រី ៣នាក់ ដែលស្រីរីមនេះជាកូនបង កូនទី២ វ័យ ២ ឆ្នាំ និងកូនទី៣ ទើបតែបាន ៤ ខែជាង»។
បុរសវ័យ ៦០ ឆ្នាំរូបនេះបន្តថា បច្ចុប្បន្នលោករស់នៅជាមួយកូនប្រុសច្បងរបស់លោកក្នុងបន្ទប់ជួល។ កាលមកភ្នំពេញដំបូង លោក ឆៃ រស់នៅ និងលក់អុសលើទូរថភ្លើងបានប្រហែលជា ៨ ឆ្នាំ។ ក្រោយមកទៀតពេលគេអភិវឌ្ឍទៅ លោកក៏ទៅរស់នៅផ្ទះជួលរហូតមក និងប្ដូរមុខរបរពីលក់អុស មករែកខាត់ណាលក់ រហូតបន្តមកដល់បច្ចុប្បន្នលក់ត្របែក។
លោករំឭកឱ្យដឹងដែរថា កាលចេញពីទូរថភ្លើង ហើយដើររែកខាត់ណាលក់តាមផ្លូវសាធារណៈនេះក៏មានម្ដងដែលត្រូវគេចាប់ឃុំដោយសារតែល្មើសមិនស្ដាប់បញ្ជារប៉ូលិស។ ពេលចេញមកវិញលោកក៏មានកង់ជិះដើរលក់ម្ដង រហូតដល់បានទៅយកត្របែកគេមកលក់ ដោយ ១ ថ្ងៃលក់បាន ២០-៣០ គីឡូដែរ។
ជាធម្មតាលោក ឆៃ បានលក់ចាប់ពីម៉ោង ៨ ព្រឹក និងយូរបំផុតដល់ម៉ោង ៨ យប់ ទៅតាមថ្ងៃ និងដើរលក់តាមស្តុប ទាំងនៅវត្តមហាមន្ត្រី អូរឫស្សី សន្ធរម៉ុក និងកន្លែងផ្សេងទៀត។
លោកប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំអង្គុយលក់បានគួរសម។ ជួនកាលលក់ដាច់អស់លឿន អាចបានទៅផ្ទះនៅម៉ោង ៣-៤ រសៀល ជួនលក់មិនដាច់នៅយូរព្រោះចេះតែប្រឹងអង្គុយលក់ឱ្យអស់ទៅ បើលក់អត់អស់ស្អុយទុកចោល។ បើទោះបីត្រូវនឿយហត់របៀបហ្នឹង ក៏ខ្ញុំមិនអីដែរ ពីព្រោះរស់នៅស្រួលជាងកាលលក់អុសនៅទូរថភ្លើងឆ្ងាយណាស់»។
លោកប្រាប់ថា លោកមានកូន ៣ នាក់ តែលោកយកមកជាមួយតែកូន ២ នាក់ ពីព្រោះកូនម្នាក់ទៀតដែលមានវ័យទើបតែ ៤ ខែ ត្រូវទុកឱ្យនៅជាមួយម្ដាយ ពីព្រោះប្រពន្ធរបស់លោកមិនសូវមានកម្លាំងទេ ពីព្រោះកូនមួយៗសុទ្ធតែវះ ដូច្នេះ ទើបលោកត្រូវយកកូន ២ មកតាមនៅកន្លែងលក់ ដើម្បីសម្រាលទុក្ខលំបាករបស់ប្រពន្ធ។
លោក ឆៃ បានអង្គុយលក់ត្របែកនៅលើចិញ្ចើមផ្លូវបណ្ដើរនិងបង្រៀនកូនឱ្យសរសេរអក្សរបណ្ដើរ។
លោកថា៖ «កូនមិនទាន់បានទៅរៀននៅសាលាទេ។ ខ្ញុំអ្នកបង្រៀនខ្លួនឯង ខ្ញុំមិនបានចេះស្អីទេ ប្រកបអក្សរក៏ប្រកបមិនសូវដាច់ដែរ។ កាលលើកមុនបានរៀននៅវត្តចេះខ្លះៗហ្នឹង ហើយបើភាសាអង់គ្លេសបានចេះអក្សរពី A-Z និងរាប់លេខ ១-២០ ដែរ។ អ៊ីចឹងខ្ញុំខំបង្រៀនតាមអ្វីដែលខ្ញុំចេះប៉ុណ្ណឹង និងសង្ឃឹមថា បើកូនខ្ញុំបានចូលសាលា គេនឹងជួយបង្រៀនបន្ថែម»។
ពេលត្រូវសួរថា ហេតុអ្វីកូនស្រីលោក អាចសរសេរអក្សរបានស្អាតយ៉ាងនេះ លោកថា លោកខំតម្រង់គាត់ឱ្យសរសេរអក្សរ ១ ៗម្ដង លើក្ដារឈ្នួនហ្នឹង ទាំងជើង និងសក់ត្រូវដាក់យ៉ាងណា។ លោកបានឱ្យគាត់ទន្ទេញព្យព្ជានៈ និងស្រះឱ្យអស់។ បន្ទាប់មកទើបលោកបង្រៀនឱ្យកូនប្រកបមួយៗ។
លោកថា ទើបបានបង្រៀនកូន ៥ ខែហ្នឹងឯង តែពេលឃើញកូនឆាប់ចេះចាំអ៊ីចឹង លោកស្ដាយដែលមិនបានបង្រៀនកូនតាំងពីយូរ ព្រោះកូនតាមលោកមកលក់ជាប់តាំងពីមិនទាន់ចេះនិយាយ។ តែ ៥ ខែមកនេះកូនរបស់លោកអាចចេះអាន ៥០-៦០% ដែរ ព្រោះពេលលោកឱ្យសរសេរពាក្យអ្វីមួយកូនស្រីលោកអាចចាំ និងសរសេរបាន។
លោកថា៖ «ពេលខ្ញុំសួរថាចេះសរសេរកុមារា កុមារីអត់ គាត់សួរបកមកវិញថា ពាក្យដែលមានស្រះ ឬព្យញ្ជនៈនេះមែនទេ ហើយគាត់ក៏សរសេរចេញដោយខ្លួនឯងមិនមានខ្ញុំប្រាប់ទេ បានន័យថា គាត់ចេះអានខ្លះដែរ»។
លោកឱ្យដឹងថា លោកបង្រៀនកូនមិនដែលវ៉ៃ ឬសម្លុតទេ ជួនកាលអង្វរ លួងទាល់តែគាត់ព្រមរៀន។ ព្រោះលោកបានតាំងចិត្តថា នឹងបង្រៀនកូនស្រី ទាំង ៣ របស់លោកឱ្យចេះដូចគ្នាទាំងអស់។ ម្នាក់ៗត្រូវតែចេះអាន និងសរសេរឱ្យបានមុនចូលទៅរៀននៅសាលារៀន។
លោកថា ការបង្រៀនកូនក្មេងគឺពិបាកនិយាយគ្នា ប៉ុន្តែលោកតែងតែព្យាយាមពន្យល់ណែនាំគាត់។
លោក ឆៃ បន្តថា៖ «ខ្ញុំតែងពន្យល់កូនថា ដោយសារយើងអត់ចេះអ៊ឹចឹងបានយើងមកអង្គុយលក់អ៊ីចឹងណាកូន ហើយខ្ញុំតែងតែគិតថា ចង់ឱ្យវាប្រឹងរៀនឱ្យចេះទៅ អង្គុយក្នុងធនាគារ ABA គិតបែបនេះក៏ចេះតែពន្យល់ លួងៗឱ្យគាត់ខំរៀនទៅ»។
លោកឱ្យដឹងថា នាពេលបច្ចុប្បន្ន មានអ្នកកជួយឧត្ថម្ភលោកច្រើនដែរ ដោយមានអ្នកខ្លះបានធានាជួយឱ្យកូនលោកបានរៀនដល់ចប់ ធ្វើឱ្យលោកមានការសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំមានអ្នកជួយ ដោយកំពុងធ្វើកំពុងរៀបចំសំណុំបែបបទដើម្បីជួយឱ្យកូនខ្ញុំបានចូលរៀនហើយ។ ខ្ញុំពិតជារីករាយខ្លាំងណាស់ និងចង់អរគុណដល់គ្រប់គ្នាដែលបានជួយដល់ខ្ញុំនិងគ្រួសារ»៕
.jpg)
