.jpg)
លោក ញ៉រ ឧត្តម ដែលធ្វើចំណាកស្រុក ទៅធ្វើការនៅកូរ៉េខាងត្បូង។ រូបថត CPA
ភ្នំពេញៈ នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ដែលជាទីផ្សារការងារពេញនិយមសម្រាប់ប្រជាជនក្នុងវ័យពេញកម្លាំងលោក ញ៉រ ឧត្តម បានបម្រើការងារក្នុងនាមជាពលករស្របច្បាប់ ១ រូប ក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មដោយបានសន្សំទាំងគំនិត និងធនធានក្នុងរយៈពេល ៥ ឆ្នាំ នៃការផ្ញើខ្លួននៅប្រទេសជឿនលឿនមួយនេះ។
ពលករវ័យ ៣០ ឆ្នាំស្ដើងរូបនេះបានឱ្យដឹងថា៖ «ខ្ញុំជួយផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ ឪពុកម្ដាយបងប្អូននៅភ្នំពេញ ឱ្យរស់នៅបានសមរម្យ ហើយខ្ញុំក៏បានសន្សំទ្រព្យមួយចំនួនទុកសម្រាប់ខ្លួនឯងដែរ មានដីធ្លីផ្ទះសំបែង»។
សន្ទនាតាមប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងបណ្ដាញសង្គមហ្វេសប៊ុកពីកន្លែងធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង អមសំឡេងម៉ាស៊ីនលាន់ឮមកជាមួយលោកឧត្តមបានឱ្យដឹងថា ជារៀងរាល់ខែលោកផ្ញើប្រាក់មកក្រុមគ្រួសារនៅប្រទេសកំណើតក្នុងរង្វង់ជាង ១ ពាន់ដុល្លារ ដែលស្មើនឹងប្រមាណជាង ១ ម៉ឺនដុល្លារ ក្នុង ១ ឆ្នាំ។
ទោះជាទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់ពីការងារក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មនៅកូរ៉េខាងត្បូងក្ដីក៏លោកបានលើកឡើងថា កម្រិតការសន្សំប្រាក់ និងកញ្ចប់ថវិកាផ្ញើមកផ្ទះក៏អាស្រ័យលើពលករម្នាក់ៗដែរ។
លោក ឧត្តម ថា៖ «ដ្បិតប្រាក់ខែថ្លៃបើមិនចេះលកលៃក៏មិនអាចសល់ផ្ញើមកអ្នកផ្ទះបានដែរ»។
ដោយលើកការគណនាថា បើប្រាក់ខែទទួលបាន ២ ០០០ ដុល្លារ ហើយត្រូវទូទាត់ថ្លៃចំណាយប្រចាំខែចន្លោះ ៥០០ ទៅ ៧០០ ដុល្លារនោះ លោកអាចសល់ប្រាក់សន្សំទុកបានជាង ១ ពាន់ដុល្លារជារៀងរាល់ខែ។
ក្រៅពីការសន្សំសំចៃពលករអាចសល់ប្រាក់តិច ឬច្រើនអាស្រ័យលើលក្ខខណ្ឌរបស់រោងចក្រ។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «ជាក់ស្ដែងខ្ញុំធ្វើការផ្នែកឧស្សាហកម្មភាគច្រើនកន្លែងស្នាក់នៅស្ថិតក្នុងរោងចក្រ។ជួនកាលរោងចក្រជួលផ្ទះស្នាក់នៅឲ្យកម្មករហើយតាមរយៈកន្លែងស្នាក់នេះថៅកែខ្លះជួលឲ្យនៅតែម្ដង។ ថៅកែខ្លះក៏កាត់លុយប្រាក់ខែតាមហ្នឹងទៅ»។
លក្ខខណ្ឌទទួលទានអាហារក្នុងរោងចក្រនីមួយៗក៏ខុសគ្នាដែរដោយកន្លែងខ្លះផ្ដល់អាហារ ៣ ពេល ឬ ១ ពេលដោយមិនគិតថ្លៃពីពលករ។ រីឯខ្លះទៀតផ្ដល់អាហារដោយទូទាត់កាត់កងជាមួយប្រាក់ខែ។
លោក ឧត្តម រៀបរាប់ទៀតថា៖ «តែសរុបទៅទាំងហូបចុកស្នាក់នៅនិងដើរហើរផ្សេងៗក្នុង ១ ខែ យើងចំណាយជាមធ្យមរង្វង់ ៥០០ ដុល្លារ។ នេះយើងមិនរាប់បញ្ចូលការធានារ៉ាប់រងសុខភាព និងការបង់ពន្ធខ្ទង់ ២០០ ដុល្លារផ្សេងទៀត»។
ប្រសិនបើលក្ខខណ្ឌរោងចក្ររ៉ាប់រងទាំងការហូបចុក និងស្នាក់នៅដល់អ្នកបម្រើការនោះពលករអាចសល់ប្រាក់ប្រចាំខែច្រើនជាង ១ ពាន់ដុល្លារទៀត សម្រាប់អ្នកដែលទទួលបានប្រាក់ខែ ២ ០០០ ដុល្លារ ក្នុង ១ ខែ។
នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងពលករបំពេញការងារគោលចំនួន ៨ ម៉ោង ក្នុង ១ ថ្ងៃ ជាមួយជម្រើសបន្ថែមម៉ោងតាមស្ថានភាពជាក់ស្ដែង។
លោកឧត្តមបន្តថា៖ «យើងអាចធ្វើការថែមម៉ោងបានអាស្រ័យលើកម្លាំងថាមពលចន្លោះពី ៣ ទៅ ៦ ម៉ោង ដោយគុណគូរប្រាក់ប្រចាំខែទៅសល់ច្រើនទៅតាមហ្នឹង»។
ពលករចំណាយពេលកន្លះទសវត្សរ៍នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង រូបនេះថា បើមិនរាប់បញ្ចូលកត្តាប្រាក់ខែ និងភាសាបរទេសការងារឧស្សាហកម្មនៅទីនោះមិនមានអ្វីខុសគ្នានឹងនៅកម្ពុជានោះទេ។
ដោយផ្ដោតសំខាន់លើចំណេះដឹងភាសាលោក ឧត្តម ណែនាំថា៖ «យើងជាពលករចំណាកស្រុកអ៊ីចឹងបញ្ហាភាសាជារឿងសំខាន់ហើយរបៀបធ្វើការគេណែនាំយើងតាមក្រោយទេ។បន្ទាប់មកគេតេស្តកាយសម្បទា»។
ទីផ្សារការងារក្នុងវិស័យកសិកម្ម និងឧស្សាហកម្មនៅស្រុកកូរ៉េខាងត្បូង ពលករខ្មែររូបនេះយល់ឃើញថា វាជាការងារលក់កម្លាំងដែលតាមធម្មតាត្រូវប្រើកម្លាំងដូចតែគ្នាទេ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «សូម្បីតែប្រជាជនកូរ៉េបើគ្មានជំនាញទេគេធ្វើការទទួលបានប្រាក់ខែដូចយើងដែរ។ និយាយបែបនេះកុំឲ្យគេមើលមកថា ប្រជាជនកូរ៉េធ្វើការបានប្រាក់ខែលើសពលករបរទេស។ លើសទៅបានលុះត្រាបុគ្គលនោះមានជំនាញ»។
ក្រៅពីសល់ធនធានខំសន្សែសន្សំពីប្រាក់ខែ ពលករខ្មែរដែលបានបញ្ចប់អាណត្តិការងារនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ក៏ទទួលបានទ្រព្យជាប់ប្រាណគឺជាចំណេះជំនាញបន្ថែមផងដែរ។
លោកឧត្តមចាប់អារម្មណ៍ឃើញថា វិស័យកសិកម្មត្រូវប៉ាន់សម្រាប់ពលករបញ្ចប់អាណត្តិការងារហើយផ្នែកឧស្សាហកម្មអាចផ្ដល់ឱ្យពលករខ្លះនូវជំនាញគ្រប់គ្រងម៉ាស៊ីន និងការដំឡើងចង្វាក់ផលិតកម្មនៅរោងចក្របានទៀតផង។
អំឡុងពេលកំពុងបំពេញការងារនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង លោកឧត្តមបានសន្សំចិត្ត និងបណ្ដុះមហិច្ឆតារួចស្រេចទៅហើយថា នឹងធ្វើអ្វីបន្តទៀតនៅពេលបញ្ចប់អាណត្តិការងារ។
លោកលើកឡើងទៀតថា៖ «មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹងទេពេលខ្ញុំបានទៅធ្វើការនៅកូរ៉េខ្ញុំបានឃើញពីភាពជឿនលឿនរបស់ប្រទេសគេ។ ការរកស៊ីមួយចំនួនដែលប្រជាជនគេមានប្រជាជនយើងមិនទាន់មាន។ អ៊ីចឹងពេលត្រឡប់ទៅស្រុកវិញយើងអាចមានលទ្ធភាពបើកត្រឹមអាជីវកម្មតូចតាចជាលក្ខណៈគ្រួសារបាន»។
លោកមឿនតុលានាយកប្រតិបត្តិអង្គការសង់ត្រាល់ ដែលធ្វើកិច្ចការទាក់ទងនឹងពលករចំណាកស្រុកដោយសុវត្ថិភាពលើកឡើងថា សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសក្រីក្រមួយចំនួនការធ្វើចំណាកស្រុកច្រើនតែកើតឡើងដោយការបង្ខំចិត្ត ព្រោះប្រជាជនគ្មានជម្រើសរកការងារដែលមានប្រាក់កម្រៃសមរម្យនៅក្នុងស្រុក។
លោកតុលាបញ្ជាក់ថា៖ «ចំណាកស្រុករបស់ពលរដ្ឋយើងធ្វើឡើងក្នុងទម្រង់បែបបង្ខំហើយបង្ខំហ្នឹងមិនមែនមានន័យថា គេយកកាំភ្លើងមកភ្ជង់ទេតែយើងបង្ខំទៅធ្វើការនៅស្រុកគេព្រោះប្រាក់ខែ (ក្នុងស្រុក) តិចអត់មានការងារ ឬមុខរបរនៅក្នុងស្រុកធ្វើ»។
លោកតុលាក៏សង្កេតឃើញផងដែរថា ក្នុងចំណោមពលរដ្ឋខ្មែរដែលត្រឡប់មកពីធ្វើការនៅប្រទេសគេភាគតិចណាស់មានជំនាញអាចមកប្រើប្រាស់បាននៅក្នុងស្រុក។
លោកបានលើកឡើងថា៖ «អាចដោយសាររដ្ឋាភិបាលគ្មានគោលនយោបាយច្បាស់លាស់សម្រាប់ពលករដែលធ្លាប់ធ្វើការនៅស្រុកគេ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាពលករមកពីកូរ៉េមួយចំនួនត្រូវចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅស្រុកថៃបន្ត»។
យ៉ាងណាមិញ លោកតុលាក៏បានលើកករណីថា៖ «មានពលករយើងមួយចំនួនដែរដែលគាត់ទៅធ្វើការនៅម៉ាឡេពេលមកវិញចេះភាសាម៉ាឡេក៏បានចូលធ្វើការនៅរោងចក្រហើយអ្នកខ្លះទៅធ្វើការនៅថៃមកវិញក៏បានចូលធ្វើការនៅរោងចក្រសាច់មាន់របស់ថៃនៅខ្មែរ»។
លោក ហេង សួរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ នៅថ្ងៃទី ៤ កញ្ញាថា គិតត្រឹមខែសីហា ឆ្នាំ ២០២២ នេះ ពលករកម្ពុជាដែលកំពុងស្នាក់នៅ និងធ្វើការនៅបរទេសសរុបមាន ចំនួន ១ ៣០៩ ២១៩ នាក់ (ស្រី៥៣២ ២៣៨ នាក់) ហើយពួកគេបានផ្ញើប្រាក់ត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ ប្រមាណ ៣ ប៊ីលានដុល្លារអាមេរិក/ឆ្នាំ។
ចំពោះពលករដែលកំពុងធ្វើការ និងស្នាក់នៅប្រទេសកូរ៉េ គិតត្រឹមខែសីហា ឆ្នាំ ២០២២ នេះ មានចំនួន ៤៦ ៤៦២ នាក់ (ស្រី ១០ ៩១៩ នាក់) ក្នុងនោះធ្វើការក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម ២៦ ៥៧១ នាក់ កសិកម្ម ១៨ ៥៨៧ នាក់ និងសំណង់ ចំនួន ១ ៣០៤ នាក់។ ជាការពិត ពលករទាំងនោះ បានចូលរួមចំណែកជួយសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងលើកកម្ពស់ជីវភាពគ្រួសាររបស់ពួកគាត់។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ពលករ (នៅកូរ៉េ)ទាំងនោះបានផ្ញើប្រាក់បញ្ញើត្រឡប់មកក្នុងប្រទេសវិញ ចំនួនប្រមាណ ៥៣៩ លានដុល្លារអាមេរិក/ឆ្នាំ ដែលជាទុនបន្ថែម សម្រាប់វិនិយោគលើអាជីវកម្មដែលមានស្រាប់ ឬបង្កើតអាជីវកម្មថ្មី ដែលនាំទៅដល់ការបង្កើតការងារបន្ថែមក្នុងប្រទេសផងដែរ»។
លោកបន្ថែមថា ក្រៅពីនេះ ពលករទាំងនោះ បានទទួលជំនាញ ចំណេះដឹង ធនធាន និងបទពិសោធក្នុងវិស័យឧស្សហកម្ម កសិកម្ម និងសំណង់របស់ប្រទេសកូរ៉េ ដែលជាប្រទេសជឿនលឿន មានបច្ចេកទេសទំនើប។ លោកបន្ថែមថា៖ «បងប្អូនពលករកម្ពុជាអាចរៀនសូត្រ ដកពិសោធ និងយកមកអនុវត្តបាននៅក្នុងប្រទេស ពេលចប់អាណត្តិការងារ ដែលបានចូលរួមអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្សកម្ពុជា។ អាចជាស្ពានសម្រាប់ការទាក់ទាញវិនិយោគដោយផ្ទាល់របស់កូរ៉េ មកកម្ពុជា តាមរយៈការសង្កេតឃើញរបស់និយោជកកូរ៉េ ចំពោះពលករកម្ពុជា ដែលតែងតែគោរពវិន័យការងារត្រឹមត្រូវ ឥរិយាបទថ អំឡុងពេលស្នាក់នៅនិងធ្វើការនៅប្រទេសកូរ៉េ»។
ក្រសួងការងារកាលពីដើមឆ្នាំ ២០២២ បានបង្ហាញរបាយការណ៍ថា ពលករចំណាកស្រុកខ្មែរដែលទៅធ្វើការនៅបរទេសបានផ្ញើប្រាក់ត្រឡប់មកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនៅស្រុកកំណើតបានជាង ៣ ពាន់លានដុល្លារនៅ ក្នុង ១ ឆ្នាំៗ។
តាមរយៈលំហូរសាច់ប្រាក់នេះរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាសម្រេចបន្តជំរុញការអនុវត្តគោលនយោបាយស្តីពីការធ្វើចំណាកស្រុកការងារសម្រាប់កម្ពុជាឆ្នាំ ២០១៩-២០២៣ និងបទដ្ឋានគតិយុត្តពាក់ព័ន្ធដើម្បីការពារនិងលើកកម្ពស់សិទ្ធិ និងផលប្រយោជន៍របស់កម្មកររួមទាំងការការពារសង្គមក្នុងពេលកំពុងធ្វើការ និងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។
ជាពលករខ្មែរនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង លោក ឧត្តម យល់ឃើញថា ការទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសអាចរួមចំណែកដល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ចប្រចាំឆ្នាំរបស់កម្ពុជា។
ជាមួយបទពិសោធជាពលករតស៊ូសន្សំធនធាន និងចំណេះជំនាញសម្រាប់ការវិលត្រឡប់មកមាតុភូមិវិញ លោកបានលើកឡើងថា៖ «កុំខ្លាចអាប់មុខបើគ្រាន់តែចំណាកស្រុកទៅធ្វើការដោយស្របច្បាប់នៅស្រុកគេនោះ មានអ្វីអន់ គ្រាន់តែទៅរៀនសូត្រពីប្រទេសជឿនលឿន ដែលគេទៅមុនលឿនជាងយើងនោះ?»៕
