សិក្ខាសាលាស្ដីពីការការពារកុមារ។ ហេង ជីវ័ន
ភ្នំពេញៈ ធំឡើងជាមួយម្តាយមេម៉ាយ និងបងប្អូន ៧ នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ជួលក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ សីម៉ា [ឈ្មោះអ្នកនិពន្ធដាក់ឱ្យ] មានដំណើរជីវិតមិនងាយស្រួលនោះទេ។ ម្ដាយរបស់គាត់ខំប្រឹងផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារយ៉ាងលំបាក និងមិនអាចស្វែងរកការងារ ដែលមានស្ថិរភាពបាន។ ម្តាយ សីម៉ា ក៏បានធ្វើការងារផ្សេងៗបន្ថែម ដូចជាបោកខោអាវម្តងម្កាល ឬមើលថែទាំក្មេងនៃគ្រួសារក្នុង សហគមន៍ ដែលខ្លួនរស់នៅ។ ការអប់រំរបស់ សីម៉ា បានរងការប៉ះទង្គិចយ៉ាងខ្លាំងដោយសាររឿងនេះ។ នៅអាយុ ១៣ ឆ្នាំ ទើបសីម៉ា បានសិក្សាក្នុងសាលារៀន។
កាលនោះ [ក្នុងអាយុ ១៣ ឆ្នាំ] សីម៉ា ត្រូវបានមនុស្សពេញវ័យម្នាក់បានមករកគាត់ដោយសន្យាថា នឹងធ្វើឱ្យជីវិតប្រសើរជាងមុន។ ដោយមិនដឹងពីបច្ចេកទេសកែសម្ផស្ស សីម៉ាបានទទួលយកការផ្តល់ជូនរបស់គាត់នោះ។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមក នៅពេលចាប់ខ្លួនបុរសនោះ សីម៉ាបានក្លាយជាជនរងគ្រោះនៃការរំលោភបំពានផ្លូវភេទទៅហើយ។
ជាមួយនឹងការសន្យាថា នឹងទទួលបានការគាំទ្រចំពោះការអប់រំ និងការចំណាយផ្សេងទៀត សីម៉ា បានប្រញាប់ទទួលយកឱកាសដែលត្រូវបានផ្តល់ដោយបុរសរួសរាយ ដែលមិនស្គាល់ម្នាក់។ គាត់ចាប់ផ្តើមទទួលបានការអប់រំ អាហារ និងអត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងទៀតដោយឥតគិតថ្លៃ ប៉ុន្តែមិនអមតៈទេ។ យូរ ៗ ទៅការសន្យារបស់គាត់បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការរំលោភបំពានដែលបានកើតឡើងនៅផ្ទះរបស់ជនល្មើសក្នុងឆ្នាំ ២០១៨។ ក្រោយការចាប់ខ្លួនបុរសនោះ ការស៊ើបអង្កេតបានបញ្ជាក់ពីការចោទប្រកាន់ពីបទរំលោភផ្លូវភេទលើកុមារជាច្រើនលើក។
សីម៉ា និយាយថា៖ «ចំណេះដឹងអំពីបច្ចេកទេសសម្អិតសម្អាងគឺសំខាន់ណាស់ ខ្ញុំចង់ឱ្យមិត្តភក្តិនិងក្មេងៗក្នុងសហគមន៍របស់ខ្ញុំមានចំណេះដឹងនេះ និងការពារខ្លួនឯងបានពីការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ»។
លោក យ៉ាំ ចំរើន នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការជំហានដំបូងកម្ពុជា (First Step Cambodia)បានឱ្យដឹងថា ក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ មានបុរសម្នាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួនពីបទរំលោភផ្លូវភេទលើកុមារចំនួន ៦ នាក់ ដែលជាក្មេងប្រុសទាំងអស់។ សីម៉ា កាលនោះអាយុ ១៣ ឆ្នាំ គឺជាករណីដំបូងដែល អង្គការជំហានដំបូងទទួលបានពីដៃគូ Action Pour Les Enfants (APLE) ដែលកំពុងដឹកនាំ នីតិវិធីច្បាប់ប្រឆាំងនឹងជនល្មើស។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ភ្លាមៗនោះ បុគ្គលិកសង្គមរបស់យើងបានចាប់ផ្តើមដំណើរការព្យាបាលដ៏យូរតាមរយៈការគាំទ្រផ្នែកព្យាបាល និងការផ្តល់សេវាសង្គម។ ២-៣ ខែក្រោយមក យើងបានទទួលអ្នករងគ្រោះផ្សេងទៀតក្នុងករណីនេះ ចូលទៅក្នុងសេវាកម្មរបស់យើង»។
លោកនាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការជំហានដំបូងកម្ពុជាបានលើកឡើងថា នៅពេលទទួលបានករណីរបស់ សីម៉ាអង្គការ បានធ្វើការវាយតម្លៃដំបូងដើម្បីប្រមើលមើលសុខុមាលភាព និងតម្រូវការបន្ទាន់របស់គាត់ ហើយបានអនុវត្តផែនការសេវាកម្ម។ តាមរយៈសន្និសីទលើករណីនេះជាមួយដៃគូគឺ APLE និង Indochina Starfish Foundation (ISF) អង្គការ FSC បាន សម្របសម្រួលហើយធ្វើការឆ្លើយតបភ្លាមៗដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពរបស់គាត់ និងផ្តល់ការថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រ និងការគាំទ្រផ្នែកច្បាប់។
នៅដើមឆ្នាំ ២០១៩ បុគ្គលិកសង្គមរបស់ FSC បានចាប់ផ្តើមជួយ សីម៉ា ដំណើរការបទពិសោធដ៏តក់ស្លុតរបស់គាត់ និងបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្រដោះស្រាយ ខណៈការធានាសុវត្ថិភាព និងតម្រូវការមូលដ្ឋានរបស់គាត់ត្រូវបានបំពេញ។ ក្រៅពីនេះ FSC ក៏បានបើកករណី ១ ជាមួយម្តាយរបស់ សីម៉ា ដែលត្រូវការការព្យាបាល និងជំនួយជាក់ស្តែង ដើម្បីដោះស្រាយស្ថានភាព និងធានាថាកូនប្រុសរបស់គាត់នឹងស្ថិតក្នុងបរិយាកាសសុវត្ថិភាព និងមានការគាំទ្រពីបរិស្ថានជុំវិញ។
បើតាមលោក ចំរើន ដើម្បីកែលម្អស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់សីម៉ា FSC បានផ្តោតលើភាពខ្លាំងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ដែលអាចឱ្យគាត់ជាសះស្បើយឡើងវិញ។ ក្នុងរយៈពេល១ឆ្នាំ សីម៉ា បានរៀនអំពីបច្ចេកទេសតុបតែងខ្លួន និងរបៀបកំណត់ហានិភ័យ និងការការពារខ្លួននាពេលអនាគត។
លោកបានលើកឡើងថា៖ «គាត់បានបន្ថយការបន្ទោសខ្លួនឯងបន្តិចម្ដងៗ ហើយបានស្ដារតម្លៃខ្លួនឯងឡើងវិញ។ គាត់បានរៀនទប់ទល់នឹងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏តក់ស្លុត ហើយឥឡូវនេះមានទំនុកចិត្តគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនិយាយអំពីបទពិសោធរបស់គាត់ជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់។ តាមរយៈ ISF គាត់អាចបន្តការសិក្សាបាន»។
ទន្ទឹមនឹងនេះ បុគ្គលិកសង្គមរបស់ FSC បានធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយម្តាយរបស់ សីម៉ា ដោយជួយគាត់ឱ្យយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ និងផលប៉ះពាល់របស់វាទៅលើកូនប្រុសរបស់គាត់។ ដោយកំណត់ពីតម្រូវការសម្រាប់ប្រាក់ចំណូល ដែលមានស្ថិរភាពជាងមុន និងបានជួយម្តាយសីម៉ាឱ្យចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មខ្នាតតូច ដោយលក់ត្រីនៅលើទីផ្សារ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ នៅដើមឆ្នាំ ២០២០ អង្គការមានវឌ្ឍនភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីពិចារណាចាប់ផ្តើមផែនការចាកចេញ ដែលជាកន្លែងដែលអង្គការត្រូវបញ្ឈប់ការគាំទ្រយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នតាមពេលវេលា។ ប៉ុន្តែនៅខែមីនា ឆ្នាំ ២០២០ មានបញ្ហាប្រឈមថ្មីៗ ដោយសារតែការផ្ទុះឡើងនៃ កូវីដ ១៩។
ម្តាយរបស់ សីម៉ា មិនអាចលក់នៅលើទីផ្សារបានទៀតទេ ហើយជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើឱ្យគាត់ស្ទើរតែមិនអាចរកប្រាក់ចំណូលដែលមានស្ថិរភាព។ជាការឆ្លើយតប FSC បានចាប់ផ្តើមជួយគ្រួសារនេះជាមួយនឹងការផ្គត់ផ្គង់អាហារសំខាន់ៗ រួមចំណែកដល់ថ្លៃជួលរបស់នាង និងជួយរ៉ាប់រងថ្លៃចំណាយលើការទៅមន្ទីរពេទ្យផងដែរ។
លោកស្រី ស ស៊ីណែត អគ្គនាយិការង នៃអគ្គនាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍សង្គមរបស់ក្រសួងកិច្ចការនារី បានឱ្យដឹងថា ក្រសួងកិច្ចការនារីមិនធ្លាប់់បានធ្វើការសិក្សាពីការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើកុមារានោះទេ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកស្រីបានបញ្ចេញនូវសារផ្តាំផ្ញើដល់មាតាបិតា អាណាព្យាបាលទាំងអស់ត្រូវគិតអំពីសុវត្ថិភាពកូន ទាំងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវភេទចំពោះកូនៗ ឱ្យបានខ្ពស់បំផុត។ ជាមួយគ្នានោះលោកស្រីក៏ស្នើសុំឱ្យអ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើសក្នុងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារា ត្រូវបញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ខ្លួនភ្លាម ព្រោះកុមារាក៏ជាអ្នករងគ្រោះ និងងាយរងគ្រោះដោយសារករណីនេះផងដែរ។
អគ្គនាយិការងនៃអគ្គនាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍សង្គមរបស់ក្រសួងកិច្ចការនារីបានលើកឡើងថា កុមារាមានការអត់ធ្មត់ខ្លាំង និងមិនងាយនិយាយចេញនូវអំពើរំលោភបំពានផ្លូវភេទដែលកើតឡើងលើរូបគេនោះទេ។ ការហ៊ាននិយាយចេញមកអំពីរឿងនេះ លុះត្រាតែគេមានការឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយមិនអាចបន្តអត់ធ្មត់ទៀតបាន។ មួយវិញទៀត ដើម្បីឱ្យកុមារាហ៊ាននិយាយចេញមកក្រៅ ទាមទារការចូលរួមពីសហគមន៍ និងអ្នកផ្តល់សេវាទាំងអស់ ត្រូវផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ ហើយទទួលស្គាល់ថា កុមារគឺ ជាជនដែលគេរំលោភបំពានផងដែរ។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «យើងត្រូវធ្វើការជាមួយកុមារា ផ្តល់ការការពារ ផ្តល់ការគាំទ្រផ្នែកផ្លូវចិត្ត ហើយមួយទៀតគិតគូរពីសុវត្ថិភាពរបស់គាត់ផងដែរ»។
លោកស្រី សម្បត្តិ សុគន្ធា អគ្គលេខាធិការរងនៃអគ្គលេខាធិការដ្ឋាន ក្រុមប្រឹក្សាជាតិដើម្បីកុមារបានឱ្យដឹងថា ក្រុមប្រឹក្សាជាតិដើម្បីកុមារបានដឹងថាករណីរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារាកើតមាននៅកម្ពុជា ព្រោះមានអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួន ធ្លាប់បានធ្វើការស្រាវជ្រាវជាពិសេសនៅខេត្តសៀមរាប និងខេត្តបាត់ដំបង ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនមានទិន្នន័យចេញពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវពីថ្នាក់រដ្ឋាភិបាល អំពីរឿងនេះទេ ព្រោះការសិក្សាស្រាវជ្រាវនោះអង្គការធ្វើតែខ្លួនឯង មិនផ្សារភ្ជាប់ដើម្បីឱ្យរដ្ឋាភិបាលបានចូលរួមក្នុងដំណើរការនោះទេ។
លោកស្រីថ្លែងថា៖ «ខាង NGOs គាត់ធ្វើខ្លួនឯងទេ boy project ហ្នឹង អ៊ីចឹងយើងក្នុងនាម CNCC [ក្រុមប្រឹក្សាជាតិកម្ពុជាដើម្បីកុមារ] នេះយើងអត់មានទិន្នន័យណាមួយដែលបង្ហាញទេ ថារឿងហ្នឹងវាពិតមែន ឬយ៉ាងម៉េចព្រោះ គាត់ [NGOs] ធ្វើ ធ្វើតែគាត់ អត់បាន Engagement ជាមួយខាង Government ឱ្យ involve នៅក្នុង process ហ្នឹងទេ»។
លោក តូច ចាន់នី អគ្គនាយកនៃអគ្គនាយកដ្ឋានបច្ចេកទេស ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា បានឱ្យដឹងថា ការអនុវត្តក្នុងពេលកន្លងមកក្រសួងសង្គមកិច្ចបានធ្វើការគាំពារលើកុមារជាទូរទៅដោយមិនបែងចែក ឬញែក ថាកុមារាត្រូវជួយដោយរបៀបណា ឬកុមារីត្រូវជួយដោយរបៀបណានោះទេ។
លោកថ្លែងថា៖ «ជាទូទៅយើងមានផែនការរបស់យើង ក្នុងការអនុវត្តកន្លងមកនេះ ទាំងក្រសួងនិងអង្គការដៃគូ និយាយរួមយើងផ្តោតលើការរំលោភបំពានក្មេង តែយើងអត់បានញែកកុមារាត្រូវជួយយ៉ាងម៉េច កុមារី ត្រូវជួយយ៉ាងម៉េចយើងអត់បានញែកអ៊ីចឹងទេ»។
លោកនាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការជំហានដំបូងកម្ពុជាបានលើកឡើងថា កិច្ចគាំពារកុមារទាមទារឱ្យមានភាគីជាច្រើនចូលរួមចំណែក ដូចសុភាសិត ១ លើកឡើងថា «ដើម្បីថែទាំកុមារម្នាក់គេត្រូវការមនុស្ស ១ ភូមិ» ហេតុនេះការការពារកុមារមិនមែនមានតែបុគ្គល ១ រូប អាចធ្វើទៅបានទេ ពិតណាស់គឺត្រូវការការចូលរួមចំណែកពីភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ មានទាំងអាណាព្យាបាលកុមារ ប្រជាជន ឬអ្នកជិតខាង គ្រូបង្រៀន អ្នកផ្តល់សេវាកម្ម អាជ្ញាធរ និងអ្នកកាសែតផងដែរ៕
.jpg)
