កំពង់ស្ពឺៈ ​«​ក្រោយពី​ខ្ញុំ​បញ្ចប់​បរិញ្ញា​បត្រ​ជាន់​ខ្ពស់​ផ្នែក​កសិកម្ម​ខ្ញុំ​មាន​កា​ងារ​ល្អៗ​ធ្វើ​នៅ​ប្រទេស​អូស្ត្រាលី​ តែ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ ទោះ​យ៉ាង​ណា​ខ្ញុំ​យក​ចំណេះ​ខ្ញុំ​មក​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​វិញ​ដោយខ្ញុំ​មិន​ចោល​ស្រុក​ខ្ញុំ​ទេ ​តែ​ដល់ខ្ញុំ​មកវិញ​រឹត​តែ​ពិបាក​លើស​ដើម​»​។ ​នេះជាការ​លើក​ឡើង​របស់​លោក ​យន់​ សុផាត ​ជា​ស្ថាប​និក​ក្រុមហ៊ុន​ផលិត​ជីធម្ម​ជាតិ​ កែច្នៃ​ពី​កាក​សំណល់​ដែល​មាន​ទីតាំង​រោង​ចក្រ​ ស្ថិត​នៅ​ឃុំ​ក្សេម​ក្សាន្ត ស្រុក​ឧដុង្គ​ ខេត្ត​កំពង់​ស្ពឺ​។

​លោក ​យន់ ​សុផាត​ មាន​បង​ប្អូន​ចំនួន​ ៦ នាក់ ​(​ស្រី ​២ )​ ដោយ​លោក​ជា​កូន​ទី ​៤ ​ក្នុង​គ្រួសារ​ដែល​មាន​ឪពុក​ជា​អតីត​នាយក​សាលា​បឋម​សិក្សា​ព្រែក​ក្របៅ និង​ម្តាយ​ជា​មេផ្ទះ​រស់​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ព្រែក​ក្រ​បៅ ឃុំ​ព្រែក​អំពិល ​ស្រុក​ខ្សាច់​កណ្តាល ​ខេត្ត​កណ្តាល​។ បើ​ទោះ​ជា​គ្រួសារ​មាន​ជី​វិភាព​ធូរធារ​ និង​រស់នៅ​យ៉ាង​សុខ​ដុម​រមនា​បែប​ណា​ក្តី​ តែយុវជន ​យន់ ​សុផាត​ បែរ​ជា​ជ្រើស​រើស​យក​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​សន្តិភាព​ទី​១​ស្រែ​អំបិល​ធ្វើជា​ទីជម្រក​របស់​ខ្លួន​ទៅវិញ​។

​និយាយ​ដល់​ចំណុច​ត្រង់​នេះ​ ​លោក​ យន់ ​សុផាត ​រំឭក​ប្រាប់ថា​ មូលហេតុ​ដែល​លោក​ជ្រើស​រើស​យក​មណ្ឌល​ ធ្វើជាទី​ស្នាក់​អាស្រ័យ​និង​សិក្សា​រៀន​សូត្រ​នោះ​ដោយ​សារ​តែ​លោក​ចង់​រៀន​រស់​នៅ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ រៀន​គិត​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ​និង​រៀន​ទីពឹង​ខ្លួន​ឯង​។​

​លោក ​សុផាត​ បាន​បន្តថា ​ពេល​ដែល​លោក​ចាក​ចេញពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​គឺ​នៅ​អំឡុង ​ឆ្នាំ​ ១៩៩៣ ​រហូត​ដល់​ឆ្នាំ​ ១៩៩៩​ ទើប​លោក​បញ្ចប់​ថ្នាក់​ទី ​១២​។​ ដោយ​សារ​តែ​ចិត្ត​គំនិត​ចង់តែ​សិក្សា​រៀន​សូត្រ​លោក​ក៏បាន​ព្យា​យាម​ស្វះ​ស្វែង​រក​អាហា​រូប​ករណ៍​ ហើយ​លោក​ក៏​ទទួល​បាន​អាហា​រូប​ករណ៍​និង​មាន​ឱកាស​បាន​ចូលរៀន​នៅ​​សា​លា​កសិកម្ម​ព្រែក​លៀប​។​នៅ​ទីនោះ​លោក​បាន​បញ្ចប់​បរិញ្ញា​បត្រ​រង​ផ្នែក​កសិ​កម្ម​។​

​ទោះ​ជា​មាន​ទុន​ចំណេះ​ដឹង​ខ្លះៗ​ក្ដី ​តែលោក ​យន់ សុផាត ​មិន​បាន​ស្កប់​ចិត្ត​ឡើយ​ ដោយ​លោក​បាន​ព្យា​យាម​រហូត​បាន​អាហា​រូបករណ៍​មួយ​ទៀត​ទៅ​សិក្សា​​ មហា​វិទ្យា​ល័យ​កសិ​កម្ម​ឈៀង​ម៉ៃ​ ខេត្ត​ឈៀង​ម៉ៃ ប្រទេស​ថៃ (Kasetsart University Bangkok Thailand) និង​ទទួល​បាន​បរិញ្ញា​បត្រ​មួយ​ទៀត​ផ្នែក​ជំនាញ​កសិកម្ម​ ហើយ​បន្ទាប់​ទៀត​លោក​ក៏​ទទួល​បាន​អាហា​រូបករណ៍​ទៅ​សិក្សា​ជំនាញ​ផ្នែក​កសិកម្ម​នៅ​ប្រទេស​អូ​ស្ត្រាលី​រយៈ​ពេល​ជាង ​១ ​ឆ្នាំ ​ដោយ​ទទួល​បាន​បរិញ្ញា​បត្រ​ជាន់​ខ្ពស់​ផ្នែក​ជំនាញ​កសិក​ម្ម​។​

​លោក​បន្ត​ទៀត​ថា ​បន្ទាប់​ពី​លោក​បាន​បញ្ជ​ប់​ថ្នាក់​បរិញ្ញា​បត្រ​ជាន់​ខ្ពស់​កសិកម្ម​ក្នុង​ឆ្នាំ​ ២០១០​ លោក​ទទួល​បាន​ការងា​រ​​ល្ អ១ ​ធ្វើ​នៅ​ប្រទេស​អូស្ត្រាលី ​ប៉ុន្តែ​លោក​មិន​សុខចិត្ត​បន្ត​រស់នៅ​និង​ធ្វើការ​នៅ​ទីនោះ​ទេ ​ព្រោះ​លោក​បាន​សន្យា​ខ្លួន​ឯង​ហើយ​ថា ​ពេល​ណា​លោក​សិក្សា​ចប់​គឺ​លោក​នឹង​វិល​ត្រឡប់​មក​ប្រទេស​កំណើត​​វិញ ​ដើម្បី​ចូលរួម​អភិវឌ្ឍ​ប្រទេស​​ដោយ​សា​រតែ​លោក​ក៏ជា​ធនធាន​មនុស្ស​យ៉ាង​សំខាន់​មួយ​ដែរ ​ដែល​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​បើ​មិនបាន​ចូល​រួម​ក្នុង​វិស័យ​រដ្ឋ​ក៏បាន​រួម​ចំណែក​អភិវឌ្ឍ​ប្រទេស​ជាតិ​តាម​រយៈ​វិស័យ​ឯក​ជន​ដែរ​។​

​លោក​ សុផាត​ ថ្លែង​ថា​៖ «​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ចប់​បរិញ្ញា​បត្រ​រង​ផ្នែក​កសិកម្ម​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ហើយ​បាន​អាហា​រូបករណ៍​ទៅ​យក​បរិញ្ញា​បត្រ​នៅ​ប្រទេស​ថៃ ​និង​បរិញ្ញាបត្រ​ជាន់​ខ្ពស់​នៅ​ប្រទេស​អូស្ត្រា​លី​។ ​ខ្ញុំ​មានកា​ងារ​ល្អៗ​ធ្វើ​នៅ​ប្រទេស​អូស្ត្រា​លី​តែ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ទោះ​យ៉ាង​ណា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែយក​ចំណេះ​ខ្ញុំ​មក​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​វិញ​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​មាន​ជំនាញ​កសិ​កម្ម​ ទើប​គិត​ថា​នឹងធ្វើ​អ្វី​មួយ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​កសិកម្ម​»​។

​លោក​បញ្ជាក់​ថា ​បន្ទាប់ពី​លោក​ត្រឡប់​មកពី​ប្រទេស​អូស្ត្រា​លី​វិញ​នៅ​ឆ្នាំ ​២០១០​ ដោយ​បាន​នាំមក​នូវជំនាញ​កសិកម្ម​ស្រាប់​ផង​នោះ​លោក​បាន​គិត​ខ្លួន​ឯង​ថា នឹង​ចាប់​យក​របរ​មួយ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការងារ​កសិកម្ម ​ប៉ុន្តែ​ពេល​នោះ​លោក​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​ដើម​ទុន​នៅ​ឡើយ​។​ ពេល​នោះលោក​ពិបាក​រក​ការងារ​ធ្វើ​ឱ្យត្រូវចំ​ជំនាញ​ខ្លាំង​ណាស់​ ហើយ​អ្វីដែល​លោក​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ប្រឡូក​ក្នុង​ការងារ​ដំបូង​នោះ​គឺ​ធ្វើជា​អ្នក​បកប្រែ​ភាសា​អង់​គ្លេស​នៅ​ស្ថាន​ទូត​អាមេ​រិក​ហើយ​ក៏​ឈប់​ទៅ​វិញ​។​

លោក​បាន​ប្រាប់​ថា ​បន្ទាប់ពី​ធ្វើជា​អ្នក​បក​ប្រែ​ភាសា​មួយ​រយៈ​មក ​លោក​ក៏​ផ្លាស់​ទៅធ្វើ​កិច្ចការ​ទាក់​ទង​នឹង​វិស័យ​កសិកម្ម​វិញ​ម្ដង​ដែល​កាល​ណោះ​លោក​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ខែ​ប្រមាណ​ជា​ ៣០០ ​ដុល្លារ​ក្នុង ​១ ​ខែ​។ ​ការងារ​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​វិស័យ​កសិកម្ម​នេះ​ក៏​ធ្វើឱ្យ​លោក​ទទួល​បាន​បទ​ពិសោធ​ខាង​ការងារ​អនុវត្ត​ច្រើន​ដែរ ​បើ​ទោះជា​លោក​មាន​បរិញ្ញា​បត្រ​ជាន់​ខ្ពស់​ជំនាញ​កសិកម្ម​ហើយ​ក៏​ដោយ​។​

​លោក​ សុខ ​ផាត​ បាន​លើក​ឡើង​ថា ​ដោយ​សារតែ​ធ្វើ​ការងារ​ឱ្យគេ​យូរៗ​ទៅ​លោក​ក៏​ចាប់ផ្តើម​មាន​គំនិត​គិតថា​ចង់​បង្កើត​របរ​អ្វី​មួយ​ទាក់​ទង​នឹង​ជំនាញ​កសិកម្ម​ដែល​លោក​មាន​ស្រាប់​ ប៉ុន្តែ​របរនេះ​លុះត្រា​តែមាន​លុយ​ធ្វើ​ដើម​ទុន​ហើយ​បើ​អត់​លុយ​ក៏​មិន​ដឹង​ជា​ធ្វើ​អ្វី​ចេញ​ដែរ​។​ ដោយ​សារ​លោក​មាន​គំនិត​តែ​គ្មាន​ដើម​ទុន​ ដូច្នេះ​លោក​ក៏បាន​សហការ​ចាប់​ដៃគូ​រកស៊ី​ជា​មួយ​បុរស​ម្នាក់​​ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​បាន​បរា​ជ័យ​រហូត​ដល់​ទៅ ​២​ ដង​។ការ​បរា​ជ័យ​នេះ​មិន​មែន​មកពី​ជំនាញ​កសិកម្ម​របស់​លោក​​ធ្វើ​អ្វី​មិន​បាន​នោះ​ទេ​តែ​ដោយ​សារ​សហ​ការី​នោះ​គេ​មិន​ចង់​ឱ្យ​លោក​ធ្វើជា​ដៃគូ​ជា​មួយ​តទៅ​ទៀត​។​

ក៏​ប៉ុន្តែ​ក្រោយពី​សហ​ការ​ជា​មួយ​ដៃ​គូ​​មិនបាន​ជោគ​ជ័យ​រួចមក ​​លោក​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ជំនួញ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ម្តង​វិញ​ដែល​ដំបូង​ឡើយ​លោក​មាន​ប្រាក់​តែ ​៣​ ពាន់​ដុល្លារ​ប៉ុណ្ណោះ ​ដែល​ប្រាក់​នេះ​លោក​ខំ​សន្សំ​ពី​ប្រាក់ខែ​ផង​និង​ពី​ការងារ​រួមផ្សំ​ផ្សេងៗ​ផង​ហើយ​លោក​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​សិប្ប​កម្ម​កែច្នៃ​កាក​សំណល់​ផលិត​ជា​ជីធម្ម​ជាតិ​ដោយ​លោក​យក​ជំនាញ​ដែលមានមកប្រើ​ ព្រោះ​ថា​លោក​មាន​ជំនាញ​ផ្នែក​កសិកម្ម​នេះ​ច្បាស់​លាស់​។​

​បើតាម​លោក​ សុផាត​ លោក​ចាប់​ផ្តើម​ដំណើរ​ការ​កែច្នៃ​ផលិត​ជីធម្ម​ជាតិ​នេះ​នៅ​ឆ្នាំ​ ២០១៣​ ក៏ប៉ុន្តែ​ដោយ​សា​រតែ​វាជា​ការ​ងារ​ដំបូង​លោក​ក៏ត្រូវ​ជួប​ការ​លំបាក​គ្រប់​បែប​គ្រប់​យ៉ាង​តាំងពី​ការ​ប្រមូល​ទុក​ដាក់​កាក​សំណល់​ទាំង​ការ​គាំទ្រ​ពី​អតិថិ​ជន​​តែ​ទោះ​យ៉ាង​ណា​ លោក​នៅតែ​ខំ​ពុះពារ​ជម្នះ​រាល់​ឧប​សគ្គ​ដែល​មាន​នៅ​ចំពោះ​មុខ ​ហើយ​លោក​តែង​តែ​គិតថា​ការប​រាជ័យ​គ្រាន់​តែ​ជា​បទ​ពិសោធ​និង​ជា​វិធី​ ឬ​មធ្យោ​បាយ ​ដើម្បី​នាំ​ផ្លូវ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ភាព​ជោគ​ជ័យ​ ដូច្នេះ​លោក​ត្រូវតែ​ងើប​ឈរ​បើទោះជា​ជួប​បញ្ហា​អ្វី​ក៏​ដោយ​។

លោក​បាន​រៀប​រាប់​ថា ​កាល​នៅ​ជំនាន់​នោះ​លោក​មិន​ទាន់​មាន​ម៉ា​ស៊ីន​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ​ទេ​គឺ​​ជួប​ការ​លំ​បាកខ្លាំ​ង​មែន​ទែន ​ដែល​ពិបាក​ទី​ ១ ​គឺ​កាក​សំណល់​ដែល​ត្រូវ​យក​មក​កែច្នៃ​ជា​កាក​សំណល់​រើស​ចេញពី​សំរាម​ហើយ​សើម​ ដូច្នេះ​មុននឹង​យក​ទៅ​កែច្នៃ​ធ្វើជា​ជី ​ចាំបាច់​ត្រូវ​សម្ងួត​ឱ្យបាន​ស្ងួត​ជា​មុន​សិន​។​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ត្រូវ​យក​កាក​សំណល់​នោះ​ទៅ​ហាល​ថ្ងៃ​ឱ្យ​បាន​ស្ងួត​ល្អទើប​យក​វា​ទៅ​ប​ញ្ចូ​ល​ក្នុង​ម៉ា​ស៊ីន​ តែបើ​ពេល​ណា​មេឃ​ធ្លាក់​ភ្លៀង​គ្មាន​កម្ដៅថ្ងៃ​​គឺ​លោក​មិន​អាច​ផលិត​បានទេ​។ ម្យ៉ាង​នៅ​ពេល​ហាល​ថ្ងៃ​វា​មាន​ក្លិន​មិន​ល្អ​ទេ ​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​អ្នក​ភូមិ​ផង​ដែរ​។​

​លោក​ឱ្យ​ដឹង​ថា​៖ «​ពេល​យើង​ចាប់​ផ្តើម​​មិត្ត​ភក្ដិ​បង្អាប់​ខ្ញុំថា​ទៅរៀន​បាន​សញ្ញាបត្រ​ខ្ពស់តែ​មក​ធ្វើការ​ជាមួយ​សំរាម​វិញ រីឯ​អ្នក​គាំទ្រ​ខ្ញុំ​គ្មាន​ទេ ​ខ្ញុំ​គ្មាន​ដើម​ទុន​ធំ ហើយ​សូម្បីតែ​យើង​ដើរ​ចូល​តុ​កាហ្វេ​ក៏​គេ​ដើរ​ចេញ​ដែរ ​ព្រោះ​គេ​យល់​ថា​យើង​រកស៊ី​នឹង​សំរាម​គេ​ថា​យើង​ស្អុយ​ ទោះ​បីជា​យើង​គ្មាន​ក្លិន​ស្អុយ​ជាប់​ខ្លួនក៏​ដោយ​ ខ្ញុំ​ជួប​វិបត្តិ​ខ្លាំង​ តែ​ទាំង​អស់​នោះ​កាន់តែ​ជំរុញ​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឱ្យ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ថែម​ទៀត​ ​»​។​

​លោក​បន្ត​ទៀត​ថា​និយាយ​ពី​ឧបសគ្គ​វិញ ​បើ​ខែ​ភ្លៀង​លក់​ដាច់​តែ​ផលិត​អត់​បាន​ព្រោះ​គ្មាន​កម្ដៅថ្ងៃ​ហាល​កាក​សំណល់​តែ ​នៅ​ពេល​ខែ​អត់​ភ្លៀង​ផលិត​ជី​លក់​អត់​ដាច់​ទៅវិញ​។ ​ដូច្នេះ​ធ្វើឱ្យ​លោក​ជួប​បញ្ហា​ថវិកា​ខ្លាំង​មែន​ទែន​។ ​រីឯការ​ផលិត​គ្មាន​ម៉ា​ស៊ីន​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ​នេះ​ទី​ ១ ​គុណ​ភាព​អត់​មាន​ទេ​ ព្រោះ​យើង​លាយ​ដោយ​ដៃ​។​ ទី​ ២ ​នៅ​ពេល​មេឃ​ភ្លៀង​យើង​មិន​អាច​ដំណើរ​ការ​បានទេ ​ព្រោះ​ត្រូវ​ការ​កម្ដៅថ្ងៃ​។​ កាល​មុន​យើង​ប្រើ​មនុស្ស​រហូត​ដល់​ ៥០០​ នាក់​ ហើយ​កម្មករ​ទាំង​អស់​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទទួល​បាយ​ថ្ងៃត្រង់​ទៀត​ដល់​អ៊ី​ចឹ​ង​ទៅ​ការ​ចំណាយ​ក៏​ច្រើន​ហើយ​បើ​​ពួក​គាត់​ឈប់​តែ ​២​ នាក់​គឺ​ចង្វាក់​ផលិត​កម្ម​យើង​ត្រូវ​ស្ទះ​ទាំង​អស់​មិន​ដំណើរ​ការ​តែ​ម្តង​។​

​លោក​ឱ្យ​ដឹង​បន្ត​ថា ​ទោះ​បីយ៉ាង​ណា ​ដោយ​សារ​តែ​ការ​តស៊ូ​ព្យា​យាម​ជម្នះ​ឧបសគ្គ​ទើប​រហូត​មក​ទល់​ពេលនេះ​មាន​អតិថិ​ជន​ទូទាំង​ប្រទេស​បាន​គាំទ្រ​ជីធម្ម​ជាតិ​របស់​លោក​។ ​ការ​គាំទ្រ​ពី​អតិថិ​ជន​នេះ​ហើយ​ដែល​បាន​ធ្វើឱ្យ​លោក​មាន​លទ្ធ​ភាព​បំពាក់​ម៉ា​ស៊ីន​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ​ ហើយ​បាន​ពង្រីក​ខ្លួន​ពី​សិប្ប​កម្ម​មកជា​រោង​ចក្រ​ផលិត​ជីធម្ម​ជាតិ​ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន​មាន​ឈ្មោះ​ហ៊ុយ តន់​អេ​ហ្គ្រេ​ខ​ល​ឈើ​ ដែលមា​ន​ទីតាំង​ស្ថិត​ក្នុង​ភូមិ​តា​ឡាក់ ឃុំ​ក្សេម​ក្សាន្ត ស្រុក​ឧដុង្គ ខេត្ត​កំពង់​ស្ពឺ​។

ចំពោះ​រោង​ចក្រ​របស់លោក​មាន​ផ្ទៃដី​សរុប​៣​ហិកតា​ហើយ​បច្ចុប្បន្ន​បាន​កាត់បន្ថយ​កម្លាំង​ពលកម្ម​ពី​៥០០​នាក់មក​នៅ​ចន្លោះ​ពី​ ៧០ ​នាក់​ទៅ ​៨០​ នាក់ ​(​ប្រើ​អ្នក​បច្ចេក​ទេស​និង​កម្មករ​)​ ប៉ុណ្ណោះ​ប៉ុន្តែ​អាជីវ​កម្ម​របស់​លោក​ក៏​ជួប​បញ្ហា​កង្វះ​ទីផ្សារ​ (​អតិថិ​ជន​)​ដែរ​កាលពី​ប្រទេស​ត្រូវ​រាត​ត្បាត​ដោយ​ជំងឺ​កូ​វីដ​ខ្លាំង​ តែ​បន្ទាប់​ពី​កូ​វីដ​មក​ឃើញថា​​សម្ទុះ​នៃ​ការគាំទ្រ​មាន​ការ​កើន​ឡើង​ច្រើន​ដែល​ធ្វើឱ្យ​ទីផ្សារ​លក់​ជី​ធម្ម​ជាតិ​របស់​លោក​មាន​សម្ទុះ​ខ្លាំង​ដែល​ជា​ឱកាស​អាច​ធ្វើឱ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​របស់​លោក​មាន​លទ្ធ​ភាព​ពង្រីក​ចង្វាក់​ផលិត​កម្ម​បន្ថែម​ទៀត​។​

​លោក​បញ្ជាក់​ថា​ចំពោះ​កាក​សំណល់​ដែល​ខាង​ក្រុម​ហ៊ុន​របស់​លោក​​អាច​យក​មក​កែច្នៃ​ធ្វើជា​ជីធម្ម​ជាតិ​ហើយ​មាន​គុណ​ភាព​ល្អ​ទាំង​ដាំ​ណាំ​ហូប​ផ្លែ​ ទាំង​ធ្វើឱ្យ​ដី​មាន​ជីជាតិ​ល្អ​នោះ​គឺ​ដូចជា​ សម្បក​អយ​ស្ទ័រ ​ឆ្អឹង​គោ ​ប្រភេទ​បន្លែ​ និង​ផ្លែឈើ​ដែល​អាច​រលួយ​លាមក​គោ​អាចម៍​មាន់​ក្បា​ល​ត្រី​ដោយ​បច្ចុប្បន្ន​លោក​មាន​ដៃគូ​សហ​ការ​ជា​លក្ខណៈ​ផ្គត់ផ្គង់​កាក​សំណល់​គ្រប់​គ្រាន់​អស់​ហើយ ​ដោយ​លោក​ពោល​ថា[​យើង​ចែក​គ្នា​រស់​]​។

​ត្រង់​ចំណុច​នេះច​ង់មាន​ន័យ​ថា​បើ​លោក​ទិញ​ពី​កសិករ​មក​ថ្លៃ ​៤​ ពាន់​គឺ​លោក​ត្រូវ​ទុក​ ១​ ពាន់ ​ឬ​ ២ ​ពាន់​រៀល​សម្រាប់​ឱ្យ​អ្នក​វេច​ខ្ចប់​ហើយ​លោក​បន្ត​ព្យា​យាម​រក​ដៃគូ​ប្រមូល​កាក​សំណល់​ដែល​បាន​រៀបរាប់​ខាង​លើ​ឱ្យ​កាន់តែ​ច្រើន​បន្ថែម​ទៀត​។​ម្យ៉ាងទៀត​អ្វី​ដែល​លោក​គិតថា​ពិសេស​នោះ​គឺ​រោង​ចក្រ​របស់​លោក​ដែល​ផលិត​ជីធម្ម​ជាតិ​ធ្វើ​ពី​កាក​សំណល់​នេះ​បាន​ជួយ​មួយ​ផ្នែក​ដល់​បរិ​ស្ថាន​អាច​ជួយ​កាត់​បន្ថយ​នូវ​កាក​សំណល់​ដែល​គេ​បោះ​ចោល​ពាល​វាល​ពាស​កាល​។

​ចំពោះ​សម្បក​បន្លែ​ដែល​អ្នក​លក់​ដូរ​បក​ចោល​គឺ​ខាង​ក្រុម​ហ៊ុន​របស់​លោក​ប្រមូល​ទិញ​ក្នុង ១ ​គីឡូ​តម្លៃ​ ១​០០ រៀល ​ដើម្បី​ជា​ជាង​អ្នក​លក់​បន្លែ​គាត់​យកទៅ​ចោល​ទទេៗ ​តែ​ក៏​លោក​មិន​ចេះតែ​យកៗ​ឱ្យតែ​បាន​ដែរ គឺ​សម្រាប់​សំរាម​ដែល​គេ​ចាក់​ចោល​ក្នុង​ធុង​សំរាម​លាយ​ឡំ​គ្នា​គឺ​លោក​មិន​ទទួល​យក​ទេ​​។

​បើ​តាម​លោក​ សុផាត​ រោង​ចក្រ​របស់​លោក​កែច្នៃ​កាក​សំណល់​ផលិត​ជា​ជីធម្ម​ជាតិ​មាន​ប្រភេទ​ជី​គ្រាប់ ​ទឹក​សម្រាប់​ថែ​បំប៉ន​ស្លឹក​ដំណាំ ​ជី ​(​កំបោរ​សិកម្ម​) ​សម្រាប់​ព្យា​បាល​ដី និង​ជី​សម្រាប់​សម្លាប់​មេរោគ​ក្នុង​ទ្រុង​មាន់​។​ បច្ចុប្បន្ន​រោង​ចក្រ​របស់​លោក​​អាច​ផលិត​ជា​ជី​គ្រាប់​ក្នុង​១​ថ្ងៃ​បាន​ចន្លោះ​ពី​ ៥០​ ទៅ​ ៦០​ តោន ​(​បើ​គ្មាន​តម្រូវការ​បន្ថែម​)​ តែបើ​មាន​តម្រូវ​ការ​កុម្ម៉ង់​ពី​អតិថិ​ជន​ច្រើន​គឺ​រោង​ចក្រ​របស់​លោក​អាច​ផលិត​បាន​តាម​តម្រូវ​ការ​របស់​អតិថិ​ជន​។​

លោក​បាន​ឱ្យដឹង​ថា ​ប្រភេទ​ជី​គ្រាប់​នេះ​ត្រូវ​ការ​ប្រព័ន្ធ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ច្រើន​ដំណាក់​កាល​។ ​តែបើ​ប្រភេទ​ជី​កំបោ​រវិញ​គឺ​មិនបា​ច់​ត្រូវការ​ឆ្លង​កាត់​ប្រព័ន្ធ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ច្រើន​ទេ​ហើយ​ជី​ប្រភេទ​នេះ​មាន​លាយ​រួចជា​ស្រេច​។ ជីនេះមា​នប្រ​យោជ​ន៍ ទី ១​- កម្ចាត់​មេរោ​គដី ​ទី ២- ការ​ពារ​ពពួ​កផ្សិ​តឫស ទី ៣- បន្សាប​អាស៊ី​តក្នុ​ងដី​ ទី ៤- បន្សាប​សារ​ធាតុ​ពុល​ក្នុង​ដី និង​ ទី ៥- ​ជួយ​ទាញ PH ​[ផូស្វ័រ] ​ពីដី។​ ចំណែ​កជី​គ្រា​ប់ធ​ម្ម​ជា​តិ​មាន​ប្រយោជ​ន៍​ទី១ ​ជួ​យ​កែ​លម្អ​ដី​ ទី ២ ធ្វើ​ឱ្យ​ដីផុ​ស​ធូ​រ​មានសំ​ណើ​ម​ទី ​៣ ប​ង្កើ​ត​អុ​កស៊ី​ហ្ស៊ែន​ក្នុង​ដី​ទី​ ៤ ជួ​យឱ្យ​ដំ​ណាំ​លូត​លាស់​បាន​ល្អ​និងទី ៥​ ជួយ​បណ្តេញ​សត្វ​ច​ង្រៃ។​ ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ជី​ទឹក​ធ​ម្មជាតិ​ទី ១ ​ជួយ​ពន្លឿន​ការលូត​លាស់​ទី ២ ជួយទ​ប់ស្កាត់​ជំងឺទី ៣ ​ការពារ​សន្សើម​ប្រៃ និង​ភ្លៀ​ងដែល​មា​ន​ជាតិ​អាស៊ីត​ទី ៤ អា​ចប្រើ​សម្រា​ប់ត្រាំ​ពូជ​ដែល​ជួយឱ្យ​ដុះល្អ​និងទី៥​ទប់ស្កាត់​ជំងឺ​ឆ្លង​តំណ​ពូជ។

លោក​បញ្ជាក់​ថា ​ជីធម្មជាតិ​របស់​លោក​បាន​ចរាចរ​លក់​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស ​តែ​មិន​សូវ​ជា​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ស្រែ​ប៉ុន្មាន​ទេ ​តែ​ផ្តោត​ខ្លាំង​ទៅលើ​ដាំ​ណាំ​ហូប​ផ្លែ​។​ចំពោះ​ខេត្ត​សំខាន់ៗ​ដែល​មាន​តម្រូវ​ការ​ខ្លាំង​ដូច​ជា​ ខេត្ត​បាត់​ដំបង​ ពោធិ៍​សាត់​ សៀមរាប កំពង់ធំ ​ក្រចេះ​រតនគិរី ​ព្រះវិហារ។​សូម្បីតែ​ខេត្ត​ព្រះ​សីហនុ​ដែល​យើង​មិន​ដែល​នាំចូល​ជី​ តែ​ឥឡូវ​មាន​ហើយ​ រីឯ​ខេត្ត​កែប ដែល​ជា​តំបន់​ដែល​យើង​គិត​ថា​អត់​មាន​សោះ​ឥឡូវ​ក៏មាន​អ្នក​ទិញ​ផ្តាច់​មុខ​ដែរ​។​

​សម្រាប់​ជី​គីមី​និង​ជី​ធម្មជាតិ​គឺ មាន​គុណ​ភាព​ខុស​គ្នា​ ៣ ​ដង ​ពោល​គឺបើ​ប្រើ​ជីគីមី​ ១ ​បេ​ ត្រូវ​ប្រើ​ជីធម្មជាតិ​ ៣​ បេ​ តែ​សារ​ជាតិ​ចិញ្ចឹម​ប៉ុនគ្នា​ដែល​ធ្វើឱ្យ​រុក្ខជា​តិ​ធំ​លូតលា​ស់​បាន​ដូចគ្នា​​ ប៉ុន្តែ​វា​មាន​លក្ខណៈ​ផ្ទុយ​គ្នាត្រង់​ថា​ ទី ​១ ​នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ប្រើ​ជីធម្ម​ជាតិ​ពេល​បាន​ផល​មក​គឺមាន​តម្លៃ​ខ្ពស់​ជាង​ជីគីមី​។ ​ទី​ ២ ​ជីធម្មជាតិ​ធ្វើឱ្យ​ល្អ​ដី​ដែល​ប្រើ​ពី ១ ​ឆ្នាំទៅ ​១​ ឆ្នាំ​វា​ធ្វើឱ្យ​ដី​កាន់​តែ​ល្អ​ទៅៗ​ ហើយ​វា​មិន​ប៉ះពាល់​សុខ​ភាព​ទាំង​អ្នក​ប្រើ​ប្រាស់​ទាំង​អ្នក​ហូប​ផ្លែ​ពោលគឺ ​ជីធម្ម​ជាតិ​មាន​លក្ខណៈ​ល្អ​បែប​នេះ​។ ​ចំពោះ​ដៃគូ​ដែល​លោក​កំពុង​ប្រកួត​ប្រជែង​បច្ចុប្បន្ន​គឺ​ជា​មួយ​នឹង​ជីធម្ម​ជាតិ​ដែល​នាំ​ចូល​ពី​ក្រៅ​ប្រទេស​៕