ភ្នំពេញៈ ដោយចាប់កំណើតក្នុងត្រកូលគ្រួសារនៃកសិករដែលមានជីវភាពធូរធាមធ្យមមួយ ស្ថិតនៅខេត្តពល្លាវ (អតីតខេត្តក្រមួនស) កម្ពុជាក្រោម ដែលបច្ចុប្បន្នវៀតណាមប្ដូរជាខេត្ត Bac Lieu នោះ ទារក ដាញ់ ហុង ដែលទើបកើតបាន ៨ ខែក៏ត្រូវម្តាយស្លាប់ចោលក្នុងកាលៈទេសៈដែលកំពុងសង្គ្រាមរវាងអាមេរិក និងវៀតណាម ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៣។
ចាប់ពីពេលនោះមក ឪពុករបស់ទារក ដាញ់ ហុង ត្រូវទទួលរ៉ាប់រងចិញ្ចឹមកូនៗប្រុសស្រីទាំង ៨ នាក់យ៉ាងត្រដាបត្រដួសបំផុត ដែលគាត់គ្រាន់តែមានរបរត្រឹមជាអ្នកធ្វើស្រែចម្ការប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែប្រហែលជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនឬក៏អ្នកប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រវាយអក្សរខ្មែរមួយចំនួនអាចមិនដឹងថា លោក ដាញ់ ហុង ជាអ្នកបង្កើតពុម្ពអក្សរយូនីកូដដែលកំពុងដំណើរការនៅក្នុងកុំព្យូទ័រសព្វថ្ងៃឡើយ។
ក្នុងសំនៀងនិយាយភាសាខ្មែរច្បាស់ជាងបងប្អូនខ្មែរកម្ពុជាក្រោមដទៃទៀតនោះ លោក ដាញ់ ហុង ដែលបច្ចុប្បន្នមានវ័យ ៥១ ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា លោកមានភរិយា និងមានកូនស្រីច្បងអាយុ ១៣ ឆ្នាំ និងកូនប្រុសអាយុ ១០ ឆ្នាំរស់នៅភូមិអន្លង់ក្ងាន សង្កាត់ឃ្មួញ ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ។
លោក ដាញ់ ហុង បានរំឭកពីប្រវត្តិរបស់លោកថា លោកមានបងប្អូនចំនួន ៨ នាក់ ប្រុស ៤ នាក់ និងស្រី ៤ នាក់ ហើយលោកគឺជាកូនទី ៤ ដែលមានស្រុកកំណើតនៅភូមិបឹងប៉ោង ស្រុកឡាំងយឿ ខេត្តពល្លាវ កម្ពុជាក្រោម។ នៅពេលដែលលោកមានអាយុ ៨ ឆ្នាំ ត្រូវឪពុករបស់លោកបញ្ជូនឱ្យទៅរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាមួយឈ្មោះសាលាបឋមសិក្សាឡាំងយឿ ដែលស្ថិតក្នុងស្រុកឡាំងយឿ ខេត្តពល្លាវ។
លោកបានបន្តថា ទោះបីជាជីវភាពជាគ្រួសារកសិករ ក៏ឪពុកម្នាក់ម្នាក់ឯងជាអ្នករ៉ាប់រងចិញ្ចឹមបីបាច់កូនដល់ទៅ ៨ នាក់។ រៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងចម្ងាយផ្លូវថ្មើរជើងចម្ងាយជាង ២ គីឡូម៉ែត្រឯណោះ ដែលលោកត្រូវដើរទៅសាលារៀន ក៏ព្រោះឪពុកលោកចង់ឱ្យកូនមានការតស៊ូនៅក្នុងជីវិត។
ប៉ុន្តែសភាពបែបនេះបានជំរុញលោកឱ្យមានទឹកចិត្តកាន់តែខំរៀនថែមទៀតរហូតដល់ចប់ថ្នាក់ទី ១២ នៅវិទ្យាល័យឡាំងយឿ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩១។លោកបន្តទៀតថា បន្ទាប់ពីរៀនចប់ថ្នាក់ទី ១២ មក លោកទទួលបានអាហារូបករណ៍ហើយបានចាកចេញពីឪពុករបស់លោកមកទីក្រុងហូជីមិញ ដើម្បីរៀនបន្តនៅសាកលវិទ្យាល័យច្បាប់ រយៈពេល ៥ ឆ្នាំទៀត។
ដោយសារតែលោកគ្មានប្រាក់សម្រាប់ជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅរៀនសូត្រក៏ត្រូវបានខាងសាកលវិទ្យាល័យអនុញ្ញាតឱ្យស្នាក់នៅក្នុងអន្តេវាសិកដ្ឋាន។ ប៉ុន្តែលោកក៏ត្រូវការប្រាក់ខ្លះៗ ដើម្បីចាយវាយសម្រាប់ទិញសម្ភារសិក្សាមួយចំនួនទៀតដែរ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «ថ្លៃសាលាកាលនោះយើងអត់មានបង់ទេ កាលនោះយើងប្រឡងជាប់អាហារូបករណ៍អត់សូវចំណាយលុយច្រើនប៉ុន្មានទេ កាលនោះថ្លៃបាយដែរ។ តែឥឡូវនេះនិស្សិតអត់ដូចសម័យខ្ញុំទេ»។
បើតាមលោក ដាញ់ ហុង ចំពោះសិស្សដែលប្រឡងអាហារូបករណ៍មិនជាប់ គឺគាត់អាចជួលអន្តេវាសិកដ្ឋានស្នាក់នៅបាន ព្រោះជាផ្ទះរបស់រដ្ឋ ហើយមានតម្លៃជួលថោកដែរទេ។កាលពីសម័យខ្ញុំ គឺមិនអាចរកការងារក្រៅដើម្បីរកប្រាក់មកផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងបានទេ ព្រោះកាលនោះមិនមានការងារក្រៅម៉ោងធ្វើឡើយ ក៏ប៉ុន្តែនិស្សិតនៅសម័យនេះគេអាចរកការងារធ្វើបានដូចជា មានគ្រួសារអ្នកមានដែលនៅក្បែរៗសាកលវិទ្យាល័យគេជួលនិស្សិតទៅបង្រៀនគួរកូនៗរបស់គេអ៊ីចឹងទៅ។ «ប៉ុន្តែឥឡូវនេះខុសគ្នាកាលពីមុន ដោយការងារក្រៅម៉ោងក៏សម្បូរ ក៏ប៉ុន្តែថ្លៃសាលាក៏ត្រូវបង់ ហើយថ្លៃស្នាក់នៅអត់មានហ្រ្វ៊ីដូចមុនទេ ពោលគឺនៅស្រុកវៀតណាម និងស្រុកខ្មែរដូចគ្នា»។
លោកបញ្ជាក់ថា តាមពិតទៅក្រោយពីសិក្សាផ្នែកច្បាប់ចប់រយៈពេល ៥ ឆ្នាំនៅឆ្នាំ ១៩៩៧ ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រច្បាប់ជំនាញព្រហ្មទណ្ឌ គឺលោកត្រូវចូលបម្រើការរដ្ឋ ដូចជាផ្នែកតុលាការធ្វើជាចៅក្រម ឬបើផ្នែកនគរបាលក៏ជានគរបាលយុត្តិធម៌ដែរ។ ប៉ុន្តែដោយសារស្រឡាញ់ជំនាញច្បាប់ដែលមិនអាចគេចរួចនោះ លោកក៏បានប្រឡងជាប់ក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋមួយដែលមានឈ្មោះថា [គណៈកម្មាធិការជនជាតិ និងតំបន់ភ្នំនៅប្រទេសវៀតណាម] អស់រយៈពេល ៣ ឆ្នាំ។
លោក ហុង បានបន្ដថា ក៏ប៉ុន្ដែខណៈពេលដែលលោកកំពុងបម្រើការងារឱ្យស្ថាប័ននេះក៏ត្រូវខាងសាកលវិទ្យាល័យដែលលោកធ្លាប់សិក្សា គេដឹងថាលោកចេះភាសាខ្មែរ និងចេះភាសាវៀតណាមយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញផងនោះ ក៏ស្នើឱ្យលោកចងក្រងជាវចនានុក្រមខ្មែរ-វៀតណាម ដើម្បីទុកឱ្យនិស្សិតខ្មែរដែលទៅសិក្សានៅប្រទេសវៀតណាមគ្រាន់ស្រាវជ្រាវរៀនសូត្របន្ត។
លោកបន្ថែមទៀតថា កាលពីលោកកំពុងសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យច្បាប់ក៏មានរៀនជំនាញ Programming Computer ដែរ ហើយពេលលោកបានបម្រើការងារនៅស្ថាប័នគណៈកម្មាធិការជនជាតិ និងតំបន់ភ្នំនៅប្រទេសវៀតណាមដែលមានការប្រើប្រាស់កុំព្យួទ័រដែរនោះ លោកក៏ចេះតែខិតខំស្រាវជ្រាវបង្កើតបានពុម្ពអក្សរខ្មែររួមនឹងកម្មវិធីខ្លះៗដែរ។ បន្ទាប់មកដោយលោកមើលឃើញថានៅប្រទេសកម្ពុជាអាចធ្វើបាន និងរួមផ្សំលោកបានស្គាល់មិត្តភក្តិខ្មែរ និងបរទេសមួយចំនួនផងនោះ លោកក៏មកប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២០០០។
លោកបានប្រាប់ទៀតថា៖ «ដំបូងខ្ញុំមកធ្វើការក្រៅម៉ោងក្នុងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួននៅក្នុងខេត្តសៀមរាបផ្នែក Graphic design ព្រោះការងារនេះ វាអំណោយផលជាងការងារធ្វើពុម្ពអក្សរ។តែក៏ខ្ញុំបន្តការងាររៀបពុម្ពអក្សរខ្មែរដែររហូតខ្ញុំបានបង្កើតពុម្ពអក្សរយូនីកូដដែលប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះ»។
លោកបានបញ្ជាក់ថា ក្រោយពីធ្វើការនៅខេត្តសៀមរាបចប់នៅអំឡុងឆ្នាំ ២០០២-២០០៣ លោកក៏បានធ្វើដំណើរមករាជធានីភ្នំពេញចូលបម្រើការងារក្រៅម៉ោង (Freelancer) ជាមួយអង្គការមួយចំនួនហើយក៏មានធ្វើកម្មវិធីពាក់ព័ន្ធនឹងពុម្ពអក្សរនេះដែរ។
ចំពោះមូលហេតុដែលលោកបង្កើតពុម្ពអក្សរយូនីកូដនេះដំបូងឡើយ លោកបង្កើតដើម្បីប្រើប្រាស់ខ្លួនឯងទេ តែបន្ទាប់មកទើបលោកបានចែករំលែកតាមបណ្តាញ Forum ទៅឱ្យមិត្តភក្តិ ឬអ្នកស្គាល់គ្នាប្រើ និងបានចែកចាយបន្តគ្នារហូតមកទល់បច្ចុប្បន្នតែម្ដង។
ទោះបីជាលោកបានបង្កើតស្នាដៃអក្ខរខែ្មរនៅក្នុងកម្មវិធីកុំព្យូទ័រ ឬប្រព័ន្ធឌីជីថលផ្សេងទៀតក៏ដោយ ក៏លោក ដាញ់ ហុង មិនទាន់ស្កប់ចិត្ដឡើយ ដោយបច្ចុប្បន្នលោកកំពុងតែស្រាវជ្រាវកម្មវិធីកែអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរបន្តទៀតដើម្បីបញ្ចូលទិន្នន័យបន្ថែមក្នុងបំណងធ្វើឱ្យកម្មវិធីកាន់តែមានភាពប្រសើរឡើង ប៉ុន្ដែការងារនេះលោកអាចប្រើពេលបន្តទៀតប្រមាណពី ៥ ទៅ ១០ ឆ្នាំតទៅមុខទៀត។
បើតាមលោក ដាញ់ ហុង កម្មវិធីថ្មីនេះគឺសម្រាប់ជាជំនួយដល់អ្នកប្រើប្រាស់អក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរឱ្យបានត្រឹមត្រូវដែលជួនកាលគាត់មិនសូវចេះភាសាខ្មែរ ឬគាត់ចេះដែរ តែអាចសរសេរច្រឡំដៃខ្វះបន្តក់ ឬខ្វះតួអក្សរឬព្យញ្ជនៈណាមួយ ហើយនៅថ្ងៃទី ២៦ ខែមីនា ឆ្នាំ ២០២៣ នេះ លោកត្រូវបានរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងឧស្សាហកម្ម វិទ្យាសាស្ត្របច្ចេកវិទ្យា និងនវានុវត្តន៍ នឹងអញ្ជើញឱ្យទៅបង្ហាញពីកម្មវិធីកែអក្ខរាវិរុទ្ធនៅក្នុងពិធីតាំងពិព័រណ៍នៅមណ្ឌលសន្និបាតនិងពិព័រណ៍កោះពេជ្រ៕