ស្ត្រីអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះម្នាក់កំពុងហាលខោអាវ ដែលជាការងារ ១ ក្នុងចំណោមការងារផ្ទះជាច្រើនទៀត។ រូបថត សហការី
បើទោះជាត្រូវបំពេញកិច្ចការជំនាញដ៏សែនច្រើនក្នុងផ្ទះក៏ដោយជារឿយៗ ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ ពុំត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ដូចជាតាមរយៈការផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួល និងលក្ខខណ្ឌការងារនោះឡើយ។ ដើម្បីអបអរសាទរទិវាអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះអន្តរជាតិ ថ្ងៃទី ១៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២៣ លោកស្រី Anna Engblom ប្រធានទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេសនៃកម្មវិធីត្រីកោណក្នុងតំបន់អាស៊ានរបស់អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ ILO បានពន្យល់ពីមូលហេតុសំខាន់នេះ ដែលចាំបាច់ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ។
មនុស្សគ្រប់រូប ជាពិសេសស្ត្រីដែលចំណាយពេលធ្វើការងារផ្ទះ ចម្អិនអាហារ ធ្វើការងារសម្អាត មើលថែទាំកូន ការងារថែទាំសួន បោកខោអាវគ្រប់គ្រងផ្ទះឬមើលថែមនុស្សចាស់ ឬជនមានពិការភាព អាចប្រាប់អ្នកថា វាគឺជាការងារដ៏សែននឿយហត់ និងនឿយណាយចិត្ត។ ពួកគេក៏នឹងប្រាប់អ្នកផងដែរថា នេះគឺជាការងារជំនាញ។ សូមពិចារណាថាតើគេត្រូវការជំនាញអ្វីខ្លះ ដើម្បីចម្អិនអាហារពេលល្ងាចសម្រាប់មនុស្ស ៦ នាក់ ដែលមានតម្រូវការរបបអាហារផ្សេងៗគ្នា ការមើលថែទាំកូនតូច ឬឪពុកម្តាយចាស់ជរាជាដើម។
ការងារផ្ទះ គឺជាការងារដែលស្ថិតនៅចន្លោះសេវាដែល «ជាប្រពៃណីកន្លងមក» ពុំបានទទួលប្រាក់កម្រៃ និងវិស័យផ្តល់សេវាថែទាំដែលកំពុងមានសម្ទុះកើនឡើង ជាពិសេសក្រោយការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដដែលត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាការងារដ៏សំខាន់ និងចាំបាច់។ នៅចន្លោះនេះ ជំនាញដែលចាំបាច់សម្រាប់ការងារផ្ទះ ដូចជាការផ្តល់សេវាថែទាំនៅក្នុងផ្ទះជាដើម ជារឿយៗពុំត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ហើយស្ទើរតែតែងត្រូវបានគេឱ្យតម្លៃតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះហើយ ទើបអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះភាគច្រើននៅក្នុងតំបន់អាស៊ានដែលភាគច្រើនជាស្ត្រី និងជាជនចំណាកស្រុក ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាអ្នកធ្វើការគ្មានជំនាញ។
របៀបរបបនៃការធ្វើចំណាកស្រុក និងលក្ខខណ្ឌការងារនៅក្នុងវិស័យនេះ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហានេះត្បិតអ្នកដែលមកធ្វើការជាអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះតែងទទួលបានប្រាក់ឈ្នួល និងអត្ថប្រយោជន៍នានាតិចតួច។
ការសិក្សាមួយដែលធ្វើឡើងកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដោយអង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ (ILO) ពិនិត្យជាក់លាក់លើជំនាញ និងលក្ខខណ្ឌការងាររបស់ពលករចំណាកស្រុកដែលធ្វើការតាមផ្ទះ ដោយកន្លងមកនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍មិនដែលមានការវិភាគលើជំនាញរបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះបែបនេះឡើយ។
ការសិក្សានេះប្រៀបធៀបកិច្ចការដែលអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះបំពេញនៅតាមផ្ទះនានាធៀបនឹងចំណាត់ថ្នាក់ស្តង់ដា មុខរបរ និងការងារអន្តរជាតិ (ISCO) និងបានរកឃើញថា អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះស្ទើរតែទាំងអស់ កំពុងអនុវត្តការងារក្នុងកម្រិតមធ្យម ពោលគឺស្ថិតនៅកម្រិតមួយដែលនៅខ្ពស់ឆ្ងាយជាងកម្រិតអ្នកធ្វើការ «គ្មានជំនាញ»។
លើសពីនេះ ការសិក្សានេះបានរកឃើញថា ពលករទេសន្តរប្រវេសន៍ដែលធ្វើការតាមផ្ទះកំពុងប្រើប្រាស់ជំនាញសំខាន់ៗមួយចំនួន ដែលអាចប្រើប្រាស់បានច្រើនកាលៈទេសៈ ពោលគឺជំនាញដែលគេអាចប្រើប្រាស់នៅក្នុងបរិបទការងារជាច្រើនមិនមែនតែសម្រាប់ការងារតាមផ្ទះ ឬការងារផ្តល់ការថែទាំនោះឡើយ។ ដូចជាការចេះនិយាយភាសាក្នុងស្រុក ការចេះទំនាក់ទំនងច្បាស់លាស់ និងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង និងអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃទៀតជាដើម។
យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងតំបន់អាស៊ាននេះ ការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញដល់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ ពុំត្រូវបានផ្តល់ឱ្យបានជាប់លាប់ ឬឱ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយឡើយ។ មានការទទួលស្គាល់តិចតួចពីបម្រែបម្រួលនៃកម្រិតការងារដែលកំពុងមានជាក់ស្តែងត្រូវបានរំពឹងទុក និងតម្រូវការនៅក្នុងវិស័យនេះណាស់។ មាននិយោជកតែមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះដែលចាត់ទុកជំនាញថា ជាលក្ខខណ្ឌដែលចាំបាច់សម្រាប់ការបំពេញការងារនេះ ហើយនិយោជកនៅតែបន្តជួលអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះជាច្រើននាក់ដែលពុំមានជំនាញដែលចាំបាច់ និងសមស្របសម្រាប់ការងាររបស់ពួកគេ។ ស្របពេលនេះដែរ អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលមានជំនាញបែរជាពុំត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ និងទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលមិនគ្រប់គ្រាន់ជាដើម។
គួររៀបចំឱ្យមានឱកាសទទួលស្គាល់ជំនាញដល់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ ដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនឆ្នាំ និងមានជំនាញច្រើនយ៉ាង ការទទួលស្គាល់នេះគួរត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈការផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួល និងលក្ខខណ្ឌការងារ។ ការរៀបចំប្រព័ន្ធនីតិវិធី និងច្រកទេសន្តរប្រវេសន៍ដែលផ្តល់នូវភាពងាយស្រួល និងមានភាពបត់បែនសម្រាប់ពលករទេសន្តរប្រវេសន៍ស្ត្រីដែលធ្វើការតាមផ្ទះ ដើម្បីអាចកាត់បន្ថយពេលវេលា ភាពស្មុគស្មាញ ហានិភ័យ និងកាន់តែមានភាពទាក់ទាញថែមទៀត ដែលទាំងនេះនឹងនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំក្នុងជីវិត និងជីវភាពរស់នៅរបស់ពលកររាប់លាននាក់នៅក្នុងតំបន់នេះ។
ជាការពិតចាំបាច់ត្រូវតែមានការផ្លាស់ប្តូរ។ គួរឱ្យសោកសៅការស្រាវជ្រាវនេះក៏បានរកឃើញផងដែរថា អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះនៅបន្តទទួលរងលក្ខខណ្ឌការងារយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ដូចជាការបន្តទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលទាបក្នុងរយៈពេលមួយដ៏យូរនិងការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានភាពពលកម្មដោយបង្ខំជាដើម។
ការស្រាវជ្រាវនេះបានប៉ាន់ប្រមាណថា អត្រាពលកម្មដោយបង្ខំរបស់ពលករទេសន្តរប្រវេសន៍ ដែលធ្វើការតាមផ្ទះមាន ២៩% នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ៧% នៅប្រទេសសិង្ហបុរី និង ៤% នៅក្នុងប្រទេសថៃ។
ដូច្នេះ នេះគឺជាស្ថានភាពមួយដែលហាក់បីដូចជាមានភាពផ្ទុយគ្នា។ ការងារតាមផ្ទះផ្តល់លទ្ធភាពរួមចំណែកឱ្យសង្គមអាចបំពេញមុខងាររបស់ខ្លួនបានកាន់តែច្រើន ប៉ុន្តែការងារតាមផ្ទះនៅតែត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាការងារដែលមិនសមនឹងទទួលបានការការពារដូចគ្នានឹងការងារដទៃទៀត។ ការងារតាមផ្ទះ គឺជាការងារដ៏សំខាន់ និងចាំបាច់ ប៉ុន្តែគេនៅមិនទាន់មើលឃើញពីភាពស្មុគស្មាញនៃការងារនេះនៅឡើយ។
ការងារតាមផ្ទះ ធ្វើឱ្យអ្នកធ្វើការដទៃទៀតមានពេលចេញទៅធ្វើការរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែមានការផ្តល់ការទទួលស្គាល់តិចតួចប៉ុណ្ណោះដល់ជំនាញរបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ។ កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១១ អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារបានអនុម័តអនុសញ្ញា
ស្តីពីកម្មការការងារផ្ទះ (លេខ ១៨៩) ដែលទទួលស្គាល់នៅក្នុងច្បាប់អន្តរជាតិថា ការងារផ្ទះ គួរទទួលបានការការពារដូចគ្នានឹងការងារប្រភេទផ្សេងទៀតដែរ។ នេះសំដៅលើប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ចំនួនម៉ោងអតិបរមា ប្រាក់ឈ្នួលថែមម៉ោងថ្ងៃឈប់សម្រាក ការទទួលបានសេវាគាំពារសង្គម ព្រមទាំងអត្ថប្រយោជន៍ដទៃទៀត។
ការងារតាមផ្ទះ អាចនឹងគួរជាប្រភពនៃការលើកស្ទួយភាពអង់អាច និងផ្តល់នូវសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។ ក្នុងការអបអរសាទរទិវាអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះអន្តរជាតិនេះ អង្គការ ILO សូមអំពាវនាវឱ្យនិយោជកទាំងអស់ដែលជួលអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះ និងរដ្ឋាភិបាលសូមទទួលស្គាល់ជំនាញ និងការរួមចំណែករបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ ចំពោះគ្រួសារ ក៏ដូចជាចំពោះសេដ្ឋកិច្ច។ អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃសង្គមរបស់យើង វាជាពេលដែលត្រូវផ្តោតការតបស្នងដល់ពួកគេវិញ តាមរយៈការជួយឱ្យពួកគេអាចទទួលបាន
ការទទួលស្គាល់ និងការគាំទ្រដែលពួកគេត្រូវការ និងស័ក្ដិសមសម្រាប់ពួកគេនឹងអាចទទួលបានជានិច្ច៕
កម្មវិធីត្រីកោណក្នុងតំបន់អាស៊ានរបស់អង្គការ ILO គឺជាភាពជាដៃគូរវាងក្រសួងការបរទេស និងពាណិជ្ជកម្មអូស្ត្រាលី (DFAT) ក្រសួងការបរទេសកាណាដា (GAC) និងអង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ (ILO)។ កម្មវិធីត្រីកោណក្នុងអាស៊ានផ្តល់ជំនួយ និងការគាំទ្របច្ចេកទេស ដើម្បីសម្រេចគោលដៅជារួម នោះគឺបង្កើនការរួមចំណែកនៃទេសន្តរប្រវេសន៍ការងារឱ្យបានជាអតិបរមាដល់កំណើនប្រកបដោយសមធម៌ បរិយាប័ន្ន និងស្ថិរភាពក្នុងតំបន់អាស៊ាន។
