ភ្នំពេញៈ គិតត្រឹមថ្ងៃនេះ គឺមានរយៈពេលជាង ១០ ឆ្នាំដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់អាជីពជាអ្នកសារព័ត៌មានដែលខ្ញុំធ្លាប់បម្រើទាំងផ្នែកកាសែតបោះពុម្ព វិទ្យុ និងទូរទស្សន៍ក្នុងពេលតែមួយរយៈពេលជាង ១០ ឆ្នាំ មកជាមន្ត្រីនាំពាក្យ និងក្រោយមកជាប្រធានផ្នែកកិច្ចការសាធារណៈនៅអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជាកាត់សេចក្តីលើឧក្រិដ្ឋកម្មដែលកើតឡើងក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ហើយបច្ចុប្បន្ននេះបាននិងកំពុងបំពេញតួនាទីជារដ្ឋលេខាធិការ និងជាមន្ត្រីនាំពាក្យនៃក្រសួងបរិស្ថានសម្រាប់រាជរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី ៦ នៃនីតិកាលរដ្ឋសភា។ កន្លែងបំពេញអាជីពសារព័ត៌មានចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំគឺនៅសារព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍។
ខ្ញុំបានចូលបម្រើការងារនៅកាសែតនេះពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ក្រោយកាសែត ២ ភាសាខ្មែរ-អង់គ្លេស ឌឹ មេគង្គថែមស៍ ដែលខ្ញុំជានិពន្ធនាយកបានបិទទ្វារដោយសារ ក្ស័យធន រហូតដល់ថ្ងៃទី ៣១ ខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ក្នុងឋានៈជាអនុប្រធានក្រុមអ្នកព័ត៌មាន និងបន្ទាប់មកជានាយកគ្រប់គ្រងការីនិពន្ធកាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ភាសាខ្មែរ មុននឹងចាប់អាជីពថ្មីជាមន្ត្រីនាំពាក្យនៅតុលាការខ្មែរក្រហមនៅថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០១១។
ទោះបីពេលនេះ ខ្ញុំបានបញ្ចប់អាជីពសារព័ត៌មាន និងមិនមែនជាបុគ្គលិកកាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ទៀតក៏ដោយ តែបេះដូងកាយចិត្ត អារម្មណ៍ខ្ញុំនៅនឹងកាសែតនេះជានិច្ចហាក់ដូចជាសាច់ញាតិម្នាក់ ព្រោះខ្ញុំ និងសហការីមួយចំនួនទៀតបានប្រសូតកាសែតភ្នំពេញ- ប៉ុស្តិ៍ជាភាសាខ្មែរនេះដោយផ្ទាល់ដៃ ចាប់តាំងពីការរៀបចំទស្សនទាន រៀបចំឡូហ្គោ ការរៀបចំរចនាទំព័រ បង្កើតក្រុមការងារ បណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្ស រហូតដល់ការរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារ។
ជាកូនដែលបានបង្កើតផ្ទាល់ដៃ កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ភាសាខ្មែរ ចាប់ផ្តើមផ្សាយសាកល្បងនៅថ្ងៃទី ៨ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០០៩ និងចេញផ្សាយជាផ្លូវការប្រកួតប្រជែងជាមួយកាសែតផ្សេងទៀតនៅថ្ងៃទី ៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០០៩។
កាសែត ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ភាសាខ្មែរបានដើរទន្ទឹមគ្នាជាមួយកាសែត-ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ភាសាអង់គ្លេស និងជាប្រភពព័ត៌មានដ៏គួរទុកចិត្តផ្លូវការរបស់សាធារណជន។ ក្នុងនាមស្ថាបនិកម្នាក់ ខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពក្រៃលែងចំពោះកាសែតមួយនេះដែលបន្តឈរជើងរឹងមាំនៅលើទីផ្សារព័ត៌មាន រហូតមកទល់ពេលនេះប្រកបដោយភាពជឿជាក់ និងជាប្រភពព័ត៌មានជាទីទុកចិត្តរបស់មិត្តអ្នកអានរបស់ខ្លួន។
កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ ជាទីដែលបានធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែមានភាពរឹងមាំក្នុងអាជីពសារព័ត៌មាន ផ្តល់បទពិសោធការងារ និងមានឱកាសយកទ្រឹស្តីសិក្សានៅសាលាផ្នែកសារព័ត៌មាន បទពិសោធពីកម្មសិក្សានៅប្រទេសបារាំងមកអនុវត្តទាំងជំនាញសរសេរ និងជំនាញគ្រប់គ្រងក្នុងវិស័យសារព័ត៌មាន។
ទីនេះបានផ្តល់នូវភាពកក់ក្តៅ និងសាមគ្គីភាព មិត្តភាពក្នុងនាមជាសហភាតាក្នុងសមរភូមិស្លាបប៉ាកា។ ខ្ញុំមានអនុស្សាវរីយ៍យ៉ាងច្រើននៅទីនេះជាមួយមិត្តរួមការងារដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន ដែលពេលនេះស្ថាបនិកមួយចំនួនបាននិងកំពុងបន្តបម្រើការងារ នៅទីនេះយ៉ាងស្វិតស្វាញដូចជា លោក សំ រិទ្ធ លោក វង្ស សុខេង លោក សូ វិសាល លោក ព្រុំ ភ័ក្ត្រ និងលោកស្រី ប៉ាន់ ស៊ីម៉ាឡា ជាដើម។
យើងបានឆ្លងកាត់ពេលវេលាដ៏លំបាកជាមួយគ្នា ធ្វើការដាច់យប់ជាមួយគ្នា សប្បាយរីករាយជាមួយគ្នា និងមានមោទនភាពរួមគ្នាក្រោមទិសស្លោក «ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍បម្រើកម្ពុជា»។ ពេលខ្លះទោះយើងមានទស្សនៈផ្សេងគ្នា តែយើងមានស្មារតីជាបងប្អូនប្រកៀកស្មាគ្នា ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក តម្កល់ផលប្រយោជន៍រួម បម្រើមិត្តអ្នកអាន ខិតខំបំពេញការងាររហូតបានកសាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះសម្រាប់កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍នេះឡើង។ នេះគឺជាការសាងប្រវត្តិសាស្ត្រមួយក្នុងវិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជានិយាយជារួម និង និយាយដោយឡែក សម្រាប់ ប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ផ្ទាល់តែម្តងដែលជាសារព័ត៌មាន បម្រើឱ្យការពិតរបស់កម្ពុជា។
រយៈពេលដែលខ្ញុំបំពេញការងារ នៅកាសែត ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ អ្វីដែលខ្ញុំមិនបានបំភ្លេចបានគឺកាសែតនេះ បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ជាសំឡេងកម្ពុជាអំឡុងពេលជម្លោះរវាង កម្ពុជា និងថៃនៅតំបន់ប្រាសាទព្រះវិហារ និងជាមធ្យោបាយផ្តល់ព័ត៌មានពិតអំពីកម្ពុជាទៅកាន់សាធារណជន។
ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សោកសៅនៃការរត់ជាន់គ្នានៅលើស្ពានកោះពេជ្រនាថ្ងៃទី ២២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ក៏ជាផ្នែកមួយនៃការចងចាំរបស់ខ្ញុំក្នុងបទពិសោធក្នុងអាជីពសារព័ត៌មានថាតើបន្ទាត់និពន្ធត្រូវបត់បែន និងរត់តាមសភាពការណ៍ថ្មីៗយ៉ាងណា និងបញ្ជាក់ថា តើការងារជាអ្នកសារព័ត៌មានត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវយ៉ាងណាពេលមានហេតុការណ៍សំខាន់កើតឡើង ហើយតើមន្ត្រីនាំពាក្យត្រូវធ្វើសកម្មភាពបែបណាករណីមានវិបត្តិកើតឡើងដូច្នេះដើម្បីគ្រប់គ្រងសាធារណមតិ។
អ្វីដែលសប្បាយចិត្តពេលថ្នាក់ដឹកនាំ ពិសេសសម្តេចតេជោនាយករដ្ឋមន្ត្រីមានប្រសាសន៍លើកពីឈ្មោះ កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ក្នុងសុន្ទរកថា និងពេលខ្លះលើកបង្ហាញរូបភាពកាសែតជាសាធារណៈដូចជាព័ត៌មានទាក់ទងនឹងលោកតា រួមរឹត មិត្តភក្តិរបស់ព្រះបរមរតនកោដ្ឋជាដើម។
សារព័ត៌មានបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ចូលរួមគ្រប់គ្រងសភាពការណ៍ប្រទេសជាតិ ចូលរួមធ្វើឱ្យមានស្ថិរភាពជាតិ និងការយល់ដឹងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដោយផ្តល់ព័ត៌មានពិត រហ័សនិងទុកចិត្តដោយឈរលើមូលដ្ឋានប្រភពព័ត៌មានច្បាស់លាស់។
ដោយឆ្លងកាត់ការប្រឡូកក្នុងអាជីពជាអ្នកសារព័ត៌មានជាង ១០ ឆ្នាំ និងក្នុងអាជីពជាមន្ត្រីនាំពាក្យជាង ១០ ឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំពិតជាអរគុណនូវអាជីពសារព័ត៌មានរួមនឹងបទពិសោធ ចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ ដែលខ្ញុំធ្លាប់បំពេញការងារចាប់ផ្តើមចេញពីកម្មវិធីព័ត៌មានភាសាបារាំង Rendezvous របស់ស្ថានីយទូរទស្សន៍ជាតិកម្ពុជា កាសែតសំណេរថ្មី កាសែតឌឹមេគង្គថែមស៍ វិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ ផលិតកម្មខ្មែរមេគង្គ និងចុងក្រោយគឺកាសែត ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ដែលបានធ្វើឱ្យខ្ញុំមានបទពិសោធការងារគ្រប់គ្រាន់ និងមានមូលដ្ឋានវិជ្ជាជីវៈរឹងមាំក្នុងការបោះជំហានលើអាជីពថ្មីពីអ្នកស្វែងរកប្រភពព័ត៌មានមកជាអ្នកផ្តល់ប្រភពព័ត៌មានសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន នោះគឺតួនាទីជា «មន្ត្រីនាំពាក្យ» ដែលខ្ញុំបាននិងកំពុងបំពេញសម្រាប់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមក្នុងនាមជាប្រធានផ្នែកកិច្ចការសាធារណៈ និងក្នុងនាមជារដ្ឋលេខាធិការ និងជាមន្ត្រីនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន៕
អរគុណសន្តិភាព អរគុណ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ អរគុណអតីតសហភាតា!
(លោក នេត្រ ភក្ត្រា ជារដ្ឋលេខាធិការ និងជាមន្ត្រីនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន)