ក្រុងជីស៊ីណូ៖ គូស្នេហ៍យុវវ័យ និងក្រុមគ្រួសារនាំគ្នាកាច់រាងថតរូប ពេលព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមបន្ទាបខ្លួនលើវាលផ្កាឡាវេនឌ័ររបស់ម្ចាស់កសិដ្ឋាន អាឡេចស៊ី កាហ្សាស ខាងក្រៅក្រុងជីស៊ីណូ នៃសាធារណរដ្ឋ ម៉ុលដាវី។
កសិករវ័យ ៤០ ឆ្នាំ បានប្រាប់ AFP ថា៖ «ពេលសួនឡាវេនឌ័រចេញផ្កាដំបូង យើងមើលឃើញពីភាពអស្ចារ្យនៃកម្រាលព្រំពណ៌ស្វាយ បន្ថែមដោយភ្ញៀវដ៏ច្រើនសន្ធឹក។ វាហាក់បីដូចជាទិដ្ឋភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលបំផុតសម្រាប់ការថតរូប។ យើងអត់មានផែនការនេះទេពីមុនមក»។
លោក កាហ្សាស ដែលបានដាំផ្កាឡាវេនឌ័រដំបូងក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ស្ថិតក្នុងចំណោមកសិករដ៏ច្រើនក្នុងសាធារណរដ្ឋ ម៉ុលដាវី ដែលនិយមបង្កបង្កើនផលរុក្ខជាតិមានក្លិនពិដោរ ដែលការប្រមូលបានបញ្ចប់ស្របពេលនៃការដួលរលំនៃរបបសហភាពសូវៀត។
ការវិលមកវិញនូវកម្រាលព្រំឡាវេនឌ័រស្ថិតក្នុងប្រទេសតូចមួយក្បែរព្រំដែនរ៉ូមានី បានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍មិនត្រឹមតែទេសចរក្នុងស្រុក ដែលស្រេកឃ្លានបង្អួតរូបភាពលើបណ្ដាញសង្គមតែនៅប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថែមទាំងក្រុមហ៊ុនសម្អាងកាយសកលលោកដែលមានមូលដ្ឋាននៅអឺរ៉ុបខាងលិចផងដែរ។
លោកបាននិយាយថា ក្រុមហ៊ុនចំណូលថ្មីពី ៥ ទៅ ៦ ត្រៀមផែនការដាំផ្កាឡាវេនឌ័រនេះរៀងរាល់ឆ្នាំ ដែលធ្វើឱ្យផលិតផលប្រេងឡាវេនឌ័ររបស់ម៉ុលដាវី កើនឡើងទ្វេរដងក្នុងឆ្នាំ២០២១ រហូតដល់ ២០តោន បើធៀបនឹងតួលេខ ២០ ឆ្នាំមុន។
ប៉ុន្ដែវានៅចាញ់អំឡុងឆ្នាំ ១៩៨៩ នៅពេលប្រទេសតូចនេះផលិតប្រេងផ្ការហូតដល់ ១៨០ តោន។
លោក អាឡិចសាន់ដ្រូ បាដារូ ប្រធានសមាគមន៍កសិករដាំឡាវេនឌ័រ បាននិយាយថា សមាជិករបស់ខ្លួនបាននាំចេញផលិតផលប្រេង ៩៩ ភាគរយទៅកាន់សហភាពអឺរ៉ុប ជាពិសេស អាល្លឺម៉ង់ និងទៅកាន់ប្រទេសផលិតល្បីឈ្មោះពីរទៀតគឺ បារាំង និងប៊ុលហ្គារី។
ប្រេងឡាវេនឌ័រ ត្រូវបានប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយក្នុងឧស្សាហកម្មសម្អាងកាយ ហើយក្លិនដ៏ឈ្ងុយឈ្ងប់របស់វាត្រូវបានប្រើសម្រាប់បន្ធូរបន្ថយភាពតានតឹង ដែលគេជឿថា វាអាចបំបាត់អាការថប់បារម្ភ និងគេងមិនលក់។
ទន្ទឹងនឹងនេះ សួនផ្កាឡាវេនឌ័រក៏អាចរកចំណូលពីភ្ញៀវទេសចរ ដែលនិយមផ្ដិតយករូបភាពស្រស់ស្អាតបង្ហោះលើបណ្ដាញសង្គមថែមទៀត។
លោក កាហ្សាស ដែលសួនផ្ការបស់លោកមានទំហំ ជាង ២៤ ហិកតា បាននិយាយថា លោកគិតលុយពីភ្ញៀវបប្រមាណ ៣ដុល្លារសម្រាប់ការដើរលេងក្នុងសួនផ្កា។
ចំពោះវិសាលភាព លោកនៅមើលឃើញលទ្ធភាពនៃការពង្រីកសួនបន្ថែមទៀត។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ប៉ុន្ដែដំបូង យើងត្រូវឱ្យប្រាកដថា យើងត្រូវផលិតនូវផលិតផលគុណភាពខ្ពស់ក្នុងកម្រិតស្ដង់ដារអន្ដរជាតិ»៕ AFP/HR