.jpg)
អ្នកប្រមូលផលទឹកលម៉ើ ត្រូវឡើងដើមវាកម្ពស់ជិត ១០ ម៉ែត្រដោយគ្មានឧបករណ៍ជំនួយ។ រូបថត AFP
ក្រុងទុយនីស៊ី: ពេលព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមរះឡើង ប្រជាជននៅភាគខាងត្បូងប្រទេសទុយនីស៊ី ប្រញាប់ប្រញាល់ទៅទិញទឹកលម៉ើ ឡេកមី ដាក់កែវ ឬដប ដែលសម្រាប់លក់នៅទីឋានដ៏សែនឆ្ងាយពីរុក្ខជាតិនេះ។
នៅម៉ោង ៧ ព្រឹកលើបរិវេណរង្វង់មូល Ain Slam ដ៏មមាញឹកក្នុងទីក្រុងឆ្នេរ Gabes កង់ រថយន្ដ និងឡានទាហានបានមកប្រមូលផ្ដុំគ្នាព័ទ្ធជុំវិញបុរស ៣ នាក់ដែលអង្គុយលើកៅអីជ័រលក់ភេសជ្ជៈច្រកដប។
ពលរដ្ឋទុយនីស៊ីជាច្រើនចូលចិត្ដទទួលទានទឹកលម៉ើសម្រាប់អាហារពេលព្រឹកដូចជាលោក អាក្រាម ដែលដើរប្រញាប់ទៅកាន់រង្វង់មូលសម្រាប់អាហារពេលព្រឹករបស់ខ្លួន។ លោកនិយាយថា៖ «យើងកើតមកស្គាល់ទឹកលម៉ើ ឡេកមី តែម្ដង»។
អ្នកចម្រៀងអាយុខ្ទង់ ៣០ ឆ្នាំរូបនេះបានបន្ដថា៖ «ជីតា និងឪពុកខ្ញុំបានផលិតភេសជ្ជៈនេះ កូនស្រីអាយុ ១ ឆ្នាំកន្លះរបស់ខ្ញុំ ចេះផឹកវាទៅហើយ ហើយចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំថែមទាំងបានសរសេរចម្រៀងមួយបទអំពីទឹកលម៉ើ ឡេកមី នេះទៀតផង»។
លោកអះអាងថាអ្នកឡើងយកទឹកលម៉ើប្រាកដជាត្រូវមានជំនាញ និងមិនផ្ដោតលើការរកប្រាក់ចំណេញរហូតដល់ងាប់ដើមលម៉ើឡើយ។
នៅបរិវេណរង្វង់មូល Ain Slam ទឹកលម៉ើច្រកដបចំណុះ ១,៥ លីត្រមានតម្លៃលក់ប្រមាណ ២,៥ ឌីណា (៣៥០០ រៀល)។
ទឹកលម៉ើច្រកដប ១,៥ លីត្រមានតម្លៃប្រមាណ ២,៥ ឌីណា។ រូបថត AFP
ក្នុងចំណោមអ្នកប្រកបរបរឡើងដើមលម៉ើជាច្រើននាក់ លោក រីដា អូមរ៉ាំង មូសសា បានហៅខ្លួនឯងជា «រាជបុត្រដើមលម៉ើ»។
ពេលនេះបុរសខ្ទង់ ៦០ ឆ្នាំបានប្រមូលផលទឹកលម៉ើតាំងពីចេះរៀនទិចនិកនេះពីសាច់ញាតិក្នុងតំបន់ ណាហាល់ ទីក្រុង Gabe នៅពេលដែលលោកមានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ។
លោកបាននិយាយថា៖ «អ្នកដែលមិនចេះស្រឡាញ់ដើមលម៉ើ មិនមែនជាអ្នករស់នៅក្រុង Gabes នោះទេ។ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់យើងគឺនៅមានដើមលម៉ើ នេះហើយ»។
ឈរចំទើតខ្ពស់លើដើមលម៉ើកម្ពស់ ៨ ម៉ែត្រ បបូរមាត់បៀមកន្ទុយបារីជាប់ លោក មូសសា ទើបបានបញ្ចប់ការប្រមូលផលទឹកលម៉ើដែលកៀបហូរស្រក់ពេញ ១ ថ្ងៃ។
ដើម្បីប្រមូលទិន្នផលទឹកលម៉ើ ១៥ លីត្រលោកត្រូវឡើងដើមលម៉ើដោយអត់មានជំនួយអ្វីទាំងអស់ គ្រាន់តែកាប់គន្លាក់តាមដើមដ៏ខ្ពស់នោះ ដើម្បីជាន់ឡើងតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកមានការប្រយ័ត្នប្រយែងក្នុងការកាប់បង្ហូរទឹកលម៉ើដែលអាចប៉ះពាល់ដល់គុណភាពទឹក។
លោកព្រមានថា៖ «ប៉ុន្ដែអ្វីដែលមិនត្រូវប៉ះពាល់នោះគឺគមលម៉ើ បើមិនអ៊ីចឹងទេ ដើមវានឹងងាប់»។
លោកមានលម៉ើ ២៥ ដើម តែការប្រមូលផលទឹកលម៉ើនីមួយៗទើបតែ ២ ឆ្នាំកន្លះដោយការផលិតបានទិន្នផលប្រមាណ ៨ ពាន់លីត្រប្រចាំឆ្នាំ។ ដោយទុកឲ្យរុក្ខជាតិសម្រាក លោកត្រូវផ្អាកការយកទឹកលម៉ើចំនួន ៤ ឆ្នាំទើបចាប់ផ្ដើមការប្រមូលផលសាជាថ្មីម្ដងទៀត។
លោក មូសសា ព្រមានថាការបំពុលបរិស្ថានពីរោងចក្រគឺជាការគំរាមកំហែងដល់រុក្ខជាតិទាំងនេះ តែពេលនេះវាសនាអ្នកឡើងលម៉ើត្រូវបានធានា។ លោក បានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំបានបង្រៀនកូនប្រុសបន្ដកិច្ចការនេះ។ ដូច្នេះ ប្រពៃណីដូនតានឹងនៅតែស្ថិតស្ថេរគង់វង្ស»៕ HR
