.jpg)
ការជជែកពីបញ្ហាផ្លូវភេទជាមួយកូនៗ ហាក់ដូចជាប្រធានបទលើសលប់បន្ដិច តែវាពិតជាសំខាន់ចំពោះការបើកចំហរការបញ្ជ្រៀបចំណេះដឹងតាំងពីកុមារភាព។
កុមារដែលទទួលបានការអប់រំល្អអំពីបញ្ហាផ្លូវភេទនឹងក្លាយជាបុគ្គលមានភាពជឿជាក់លើខ្លួន និងមានការសម្រេចចិត្ដល្អចំពោះបញ្ហាផ្លូវភេទរបស់ពួកគេនូវអ្វីល្អៗ។
វាក៏ធានាថា ពួកគេមានសុវត្ថិភាពពេលមកសាកសួរពីឪពុកម្ដាយ និងបារម្ភពីមិត្ដភក្ដិដែលឪពុកម្ដាយមិនបានស្គាល់ ឬមតិការមិនល្អជាច្រើននៅលើបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិត។
វិចិត្ដវិទូ វេជ្ជបណ្ឌិត ចូស័រ ក្លាផូវ បានណែនាំឱ្យធ្វើការសិក្សាពីបម្រែបម្រួលរាងកាយកូនដែលរមែងផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមអាយុកាល និងស្ដាប់ពួកគេ ក៏ដូចជាលើកទឹកចិត្ដការជជែកបើកចំហជាជាងការប្រដែប្រដៅ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ក្លាផូវ និងចិត្ដវិទូ លៀ លីស ក៏ដូចជាអ្នកអប់រំផ្លូវភេទ ឡូរ៉ា ម៉ាកហ្គីរ បានបង្ហាញពីគោលការណ៍ណែនាំនូវវិធីនិយាយជាមួយកូនៗអំពីបញ្ហាផ្លូវភេទតាមវ័យរបស់ពួកគេ។
កុមារអាយុក្រោម ៥ ឆ្នាំ
ឪពុកម្ដាយទំនងជាយល់ថា វាឆាប់ពេកដែលត្រូវជជែកទៅកាន់កូនតូចៗមុនវ័យចូលរៀនអំពីបញ្ហាផ្លូវភេទ តែវាជាធម្មជាតិរបស់មនុស្សដែលចេះងឿងឆ្ងល់អំពីរាងកាយ ខណៈពួកគេចាប់ផ្ដើមចេះដើរ និងនិយាយ។ នេះបើយោងតាម Mayo Clinic។
ឧទាហរណ៍ បើកូនតូចរបស់លោកអ្នកសួរថារាងកាយរបស់ពួកគេបានមកពីណាវិទ្យាស្ថានចិត្ដវិទ្យាកុមារនិងក្មេងជំទង់អាមេរិក បានណែនាំឱ្យប្រាប់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់ តែក្នុងន័យសាមញ្ញបំផុត។
ជាក់ស្ដែងលោកអ្នកអាចនិយាយថា «បុគ្គលម្នាក់ៗកើតចេញពីការបង្កកំណើតនៃគ្រាប់ពូជរវាងមនុស្សពីរនាក់។ គ្រាប់ពូជនោះដុះនៅក្នុងកន្លែងមួយដែលហៅថាស្បូនដែលស្ថិតក្នុងពោះម្ដាយ»។
ប្រធានបទផ្លូវភេទទាក់ទងនឹងអាយុ ៥ ឆ្នាំ
ឈ្មោះកាយវិភាគសាស្ដ្រនៃផ្នែកឯកជននៅលើសីររាង្គ។ បើកូនៗសាកសួរពីយេនឌ័ររបស់ខ្លួនទាក់ទងទៅនឹងប្រដាប់ភេទ ឪពុកម្ដាយគួរតែចៀសវែងពាក្យពេចន៍អសុរស ឬឈ្មោះ «សត្វចិញ្ចឹម»។
ចិត្ដវិទូ ក្លាផូវ បានណែនាំឱ្យប្រាប់កូនៗនូវពាក្យពេចន៍បែបកាយវិភាគសាស្ដ្រដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍ ទឹកនោមបញ្ចេញមកពីលិង្គ ឬទ្វារមាស។
ការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍កាយវិភាគសាស្ដ្រស្ដង់ដារលើសរីរៈឯកជនសំខាន់ៗ បានបង្កើតជាជំនឿចិត្ដ ការបើកទូលាយ និងរូបភាពរាងកាយបែបវិជ្ជមាន ព្រមទាំង ប្រើប្រាស់ភាសាសមគួរដើម្បីស្នើសុំជំនួយក្នុងបញ្ហារឿងរ៉ាវរំលោភបំពានផ្លូវភេទ ឬបញ្ហាវេជ្ជសាស្ដ្រផ្សេងៗ។
ចំពោះបញ្ហាយេនឌ័រ មិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍទស្សនៈ «អាក្រាតកាយ» ឬ «ការស្លៀកពាក់សមរម្យ» នៅឡើយទេ តែយោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្ដីពីទំនាក់ទំនងឪពុកម្ដាយ ក្រុមគ្រួសារ និងសហគមន៍ បានឱ្យដឹងថា កុមារតូចៗចាប់ផ្ដើមយល់ពីការសម្គាល់ភាពខុសគ្នានៃយេនឌ័រតាំងពីអាយុចន្លោះពី ១៨ ទៅ ២៤ខែ។
ឪពុកម្ដាយអាចលើកទឹកចិត្ដកូនៗឱ្យចេះបែងចែក និងស្វែងយល់ពីយេនឌ័រដោយការបង្រៀនពួកគេថា ពួកគេមិនគួរចេះត្រឹមលេងតុក្កតា ឬការស្លៀកពាក់សម្គាល់ពីភេទធម្មតាៗនោះទេ។
ចំពោះបញ្ហានៃការយល់ព្រមទៅលើអ្វីមួយ អ្នកជំនាញឯកភាពថា ឪពុកម្ដាយអាចអនុវត្ដទម្លាប់ចេះសុំការអនុញ្ញាតកាន់តែកូននៅក្មេង វាកាន់តែប្រសើរ។ ក្នុងវ័យនេះ វិចិត្ដវិទូ លៀ លីស បានស្នើឱ្យលើកយកប្រធានបទមកជជែកអំពីអ្វីដែលធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍ល្អ និងអ្វីដែលមិនល្អ។
ជាក់ស្ដែង បើមិត្ដភក្ដិកូនតូចរបស់លោកអ្នកបំពានលើគ្នានៅកន្លែងក្មេងលេង លោកអ្នកអាចប្រើប្រាស់ស្ថានភាពនេះសាកសួរពួកគេថា តើការប៉ះពាល់លើរាងកាយបែបមេចដែលពួកគេមិនចូលចិត្ដ ហើយថា តើពួកគេនិយាយពាក្យ «ទេ» ទៅកាន់មិត្ដភក្ដិយ៉ាងដូចម្ដេច។ មនុស្សពេញវ័យគួរតែចេះគោរពភាសាថា «ទេ» របស់កុមារផងដែរ។
អ្នកអប់រំផ្លូវភេទ ឡូរ៉ា ម៉ាកហ្គីរ បាននិយាយថា៖ «អាយុចន្លោះ ១៨ ខែ កុមារអាចតាមដានពីអត្ដចរឹកគំរូបុគ្គលផ្សេងៗ ដូចជា ការស្នើសុំការអនុញ្ញាត និងការអង្កេតមើលពីសញ្ញាដែលអ្នកចង់ប្រកែកចំពោះសំណើ។
ដូច្នេះរបៀបដែលលោកអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយកូនៗ កុមារដទៃ និងមនុស្សពេញវ័យក៏បានបង្ហាញពីជាគំរូដល់កូនៗផងដែរ។ លោកអ្នកមិនចាំបាច់ប្រើពាក្យ «យល់ព្រម» ជាមួយកុមារតូចៗនោះទេ ដោយប្រើពាក្យពេចន៍សាមញ្ញៗ ដូចជា គម្លាត រាងកាយ ការប៉ះពាល់ ដែលងាយស្រួលយល់ជាងសម្រាប់កុមារតូចៗ»៕
